Jeffrey leunt achterover in zijn comfortabele stoel, een kop koffie naast zich en een oude klassieker op Netflix. Zijn dagen zijn rustig en gestructureerd. Hij begint de ochtend met een kop koffie, gaat daarna een stuk wandelen en duikt vervolgens in een reeks films of series.
“Ik geniet van het leven zoals het nu is,” zegt hij zonder enige aarzeling. “Ik heb niet veel nodig om gelukkig te zijn.”
Jeffrey ontvangt al een tijdje een uitkering, en hoewel hij af en toe overweegt om te werken, heeft hij daar simpelweg geen motivatie voor. “Waarom zou ik? Mijn uitkering is voldoende om van te leven, en ik heb eindelijk tijd voor mezelf,” legt hij uit. Voor veel mensen is dit ondenkbaar, maar Jeffrey ziet het anders.
“Ik weet dat mensen misschien denken dat ik lui ben, maar ik voel me gewoon goed zo. Voor mij is dit een bewuste keuze.”
Hij wijst naar het raam waar het zachte zonlicht door de gordijnen valt. “Iedere dag maak ik een wandeling van minstens een uur. Het helpt me mijn hoofd leeg te maken en ik blijf er fit door. Daarna kijk ik een film of lees ik een boek. Ik heb eindelijk tijd om dingen te doen waar ik van hou.”
Voor Jeffrey voelt het alsof hij de balans in zijn leven heeft gevonden, en hij ziet geen reden om daar verandering in te brengen.
“Het is niet zo dat ik nooit heb gewerkt,” benadrukt hij. “Ik heb jaren in de logistiek gewerkt. Lange dagen, weinig vrije tijd. Ik ben er eerlijk gezegd gewoon klaar mee.” Hij zucht diep en haalt zijn schouders op. “Het voelde alsof ik altijd aan het rennen was, zonder echt te leven. Nu ben ik eindelijk tot rust gekomen.”
Jeffrey krijgt vaak opmerkingen van vrienden of familie over zijn keuze. “Sommigen zeggen dat ik mijn talenten verkwist,” zegt hij. “Maar ik zie dat niet zo. Wat is er mis met een eenvoudig leven? Niet iedereen wil de stress van een drukke baan of een hoge hypotheek. Ik leef simpel en ik ben gelukkig.”
Hij neemt een slok van zijn koffie en glimlacht. “Is dat niet waar het uiteindelijk om draait?”
Hij geeft toe dat de kritiek hem soms raakt. “Mensen denken snel dat je lui bent als je niet werkt. Maar zij kennen mijn situatie niet. Ze zien alleen maar wat ze willen zien.”
Jeffrey zegt dat hij zijn financiën goed beheert en niet meer uitgeeft dan strikt noodzakelijk. “Ik heb geen auto nodig, ik ga niet elke week uit eten, en ik koop alleen wat ik echt nodig heb. Dat maakt het leven zoveel makkelijker.”
Toch voelt hij zich soms ongemakkelijk bij het idee dat anderen zijn uitkering als een probleem zien. “Ik snap dat mensen daar een mening over hebben,” geeft hij toe.
“Maar ik betaalde vroeger ook belasting, net als iedereen. Dus waarom zou ik er nu niet van mogen profiteren?”
Jeffrey heeft ook geen plannen om in de toekomst weer te gaan werken. “Ik heb geen behoefte aan meer geld of meer spullen,” legt hij uit. “Wat ik nu heb, is genoeg. Waarom zou ik dat veranderen?”
Hij haalt zijn schouders op. “Ik zie mensen om me heen die hard werken, lange dagen maken, en wat hebben ze ervoor? Een hoop stress en weinig tijd voor zichzelf. Dat leven wil ik niet meer.”
Hij denkt na over de toekomst, maar maakt zich er niet al te druk om. “Zolang ik rond kan komen en de dingen kan doen die ik leuk vind, ben ik tevreden.” Hij kijkt naar buiten waar de zon langzaam begint onder te gaan.
“Misschien verandert mijn mening ooit, maar voor nu blijf ik dit leven leiden. Het voelt alsof ik eindelijk controle heb over mijn tijd en mijn geluk.”
Terwijl Jeffrey zijn kop koffie opdrinkt en zich voorbereidt op zijn dagelijkse wandeling, zegt hij: “Mensen kunnen denken wat ze willen, maar dit werkt voor mij. Ik ben gelukkig, en dat is wat telt.”
Voor hem is het leven zoals het nu is precies goed. Of anderen dat begrijpen, maakt hem weinig uit. “Ik leef mijn leven, niet dat van iemand anders.”
