Yrma is 58 jaar en werkloos. Niet omdat ze niet wil werken, integendeel. Elke week stuurt ze sollicitaties de deur uit, in de hoop een kans te krijgen.
Maar keer op keer krijgt ze afwijzingen. Soms hoort ze helemaal niets meer na een gesprek, andere keren wordt ze afgewezen zonder duidelijke reden.
“Alsof ik niet meer meetel, alleen maar omdat ik de vijftig gepasseerd ben,” zegt ze gefrustreerd. “Ze willen me gewoon niet.”
Van een stabiele carrière naar onzekerheid
Jarenlang had Yrma een stabiele baan in de administratieve sector. Ze werkte hard, had een goed inkomen en dacht dat ze tot haar pensioen wel goed zat. Maar toen haar werkgever ging reorganiseren, moest ze plots vertrekken.
“Dat kwam als een klap. Ik dacht altijd: als je goed je best doet, dan blijf je wel. Maar zo werkt het dus niet meer.”
In het begin was ze nog optimistisch. Ze had ervaring, een goed cv en was bereid om flexibel te zijn. “Ik dacht: ik vind zo weer iets nieuws. Maar maanden gingen voorbij, en ik werd nergens uitgenodigd. Toen begon het te dagen: het ligt niet aan mijn vaardigheden, het ligt aan mijn leeftijd.”
“Te oud? Ik ben nog hartstikke fit!”
Het ergste vindt Yrma dat niemand het hardop zegt. “Werkgevers geven allerlei excuses, maar je voelt het gewoon.
Ze kiezen liever iemand jonger. Terwijl ik nog zo fit ben en echt niet van plan ben om over een paar jaar te stoppen. Ik kan nog zeker tien jaar mee, misschien wel langer. Maar ze kijken niet verder dan mijn geboortedatum.”
Bij sommige sollicitaties haalt ze zelfs de laatste ronde, maar dan gaat de baan alsnog naar iemand anders.
“Dan zeggen ze: ‘Je profiel past nét niet helemaal’, of ‘We hebben gekozen voor een kandidaat met een iets andere achtergrond’. Maar wat ze bedoelen is: je bent te oud. Alleen dat durven ze niet hardop te zeggen.”
Solliciteren voelt als vechten tegen de stroom in
Yrma blijft solliciteren, want opgeven is geen optie. Maar elke keer dat ze weer een afwijzing krijgt, wordt het moeilijker. “Het voelt zo oneerlijk. Ik weet wat ik kan, ik heb ervaring, ik ben betrouwbaar. Maar dat telt allemaal niet mee. Ik word gewoon aan de kant geschoven.”
Soms overweegt ze om haar leeftijd van haar cv te halen, om te kijken of dat verschil maakt. “Maar als je dan eenmaal op gesprek komt, zien ze het toch. En dan is het weer hetzelfde verhaal.”
Ze heeft ook geprobeerd om haar werkveld uit te breiden. “Ik ben zelfs bereid om iets compleet nieuws te leren. Maar dan krijg je te horen dat je geen ervaring hebt in die sector. Het is een vicieuze cirkel waar je niet uitkomt.”
“Wat moet ik dan? Van een uitkering leven?”
Financieel begint het inmiddels zwaar te wegen. Yrma heeft haar spaargeld bijna op en moet leven van een uitkering. “Ik wil dat helemaal niet.
Ik wil gewoon werken, mijn eigen geld verdienen. Maar als niemand me een kans geeft, wat moet ik dan?”
Ze voelt zich machteloos en onbegrepen. “Mensen zeggen vaak: ‘Er zijn toch genoeg banen? Je moet gewoon harder zoeken.’ Maar die mensen begrijpen niet hoe het echt is. Ja, er zijn vacatures, maar als niemand je aanneemt, heb je daar niks aan.”
Ze heeft ook contact gezocht met instanties die helpen bij werkzoekenden. “Maar die kunnen ook weinig doen. Ze geven tips voor sollicitatiebrieven, helpen met netwerken. Allemaal nuttig, maar als werkgevers je niet willen omdat je 58 bent, helpt dat allemaal niet.”
“Ik wil gewoon een eerlijke kans”
Yrma wil maar één ding: een eerlijke kans. “Laat me gewoon laten zien wat ik kan. Nodig me uit voor een gesprek zonder meteen te oordelen op leeftijd. Ik weet zeker dat ik mezelf kan bewijzen.”
Toch blijft ze doorgaan. “Ik weiger om me erbij neer te leggen. Ik blijf solliciteren, al is het frustrerend. Want op een dag moet er toch iemand zijn die door mijn leeftijd heen kijkt en ziet wat ik echt te bieden heb?”
Yrma hoopt dat het taboe rondom oudere werkzoekenden eindelijk doorbroken wordt. “Werkgevers moeten stoppen met denken dat iemand van boven de vijftig niks meer waard is.
We hebben ervaring, inzet en loyaliteit. Maar zolang die mentaliteit niet verandert, blijven mensen zoals ik buitenspel staan.”
