In het zuiden van Frankrijk speelt zich een schrijnend verhaal af. Twee orka’s, Wikie en haar zoon Keijo, leven al maanden opgesloten in een verlaten zeepark. Marineland Antibes, ooit een populaire toeristische trekpleister vlak bij Cannes, sloot begin dit jaar definitief zijn deuren.
Maar de dieren bleven achter. Nieuwe dronebeelden van de organisatie TideBreakers tonen een verwaarloosd park, vieze bassins vol algen, en twee orka’s die nergens heen kunnen. De beelden zorgen voor verontwaardiging, maar concrete actie blijft tot nu toe uit.
Zeepark gesloten, dieren vergeten
Het verbod op shows met dolfijnen en walvissen betekende het einde voor Marineland. Sinds januari zijn er geen bezoekers meer welkom, maar de dieren zitten nog steeds in dezelfde betonnen bassins.
Behalve Wikie en Keijo gaat het ook om twaalf dolfijnen die in slechte omstandigheden achterbleven. Wat ooit een entertainmentpark was, is nu veranderd in een troosteloze en vervallen omgeving.
Volgens dierenrechtenorganisaties is de situatie onhoudbaar. De orka’s zwemmen rond in vieze, onnatuurlijke bassins zonder verrijking of ruimte. Hoewel er nog personeel aanwezig is dat ze voedt, komt dat niet in de buurt van wat ze nodig hebben voor een gezond en waardig leven.
TideBreakers slaat alarm met schokkende beelden
Op 7 mei bracht TideBreakers dronebeelden naar buiten die de huidige toestand van Marineland Antibes tonen. De vieze bassins, verlaten gebouwen en de eenzame dieren maakten veel los bij het publiek.
De organisatie riep op tot snelle actie en noemde het tragisch dat Wikie en Keijo nog steeds vastzitten. Volgens hen is het alsof de dieren simpelweg vergeten zijn. En dat terwijl er ooit ambitieuze plannen waren om ze te verplaatsen.
De oproep is duidelijk: er moet iets gebeuren, en snel. De omstandigheden waarin de orka’s leven, zijn volgens experts ronduit schadelijk voor hun fysieke en mentale gezondheid.
Plannen voor overplaatsing lopen vast
Hoewel Marineland erkent dat Wikie en Keijo niet langer in het park kunnen blijven, zijn meerdere pogingen om ze te verplaatsen gestrand. Een eerder plan om de dieren naar Japan over te brengen werd geblokkeerd door het Franse ministerie van Ecologie.
Ook een mogelijke verhuizing naar Loro Parque op Tenerife werd uiteindelijk afgeblazen. Een Spaanse wetenschappelijke commissie oordeelde dat de faciliteiten daar niet geschikt waren voor orka’s van deze grootte.
Deze tegenslagen zijn volgens deskundigen geen toeval. Zeeparken verliezen steeds meer draagvlak, en het wordt steeds moeilijker om geschikte opvanglocaties te vinden binnen bestaande structuren. Orka’s zijn complexe dieren die veel ruimte, diepte en mentale stimulatie nodig hebben. Dat biedt een gewoon bassin simpelweg niet.
Nieuwe hoop in Canada: Port Hilford Bay
Toch is er nog hoop. In Nova Scotia, aan de oostkust van Canada, ligt Port Hilford Bay. Daar werkt het Whale Sanctuary Project (WSP) aan een speciaal opvanggebied voor zeezoogdieren zoals Wikie en Keijo. Deze plek is geen traditioneel park, maar een natuurlijke baai die speciaal is ingericht als reservaat.
Het WSP-team heeft uitgebreide voorbereidingen getroffen. De waterkwaliteit is getest, het gebied is onderzocht en de Canadese overheid heeft toestemming gegeven voor het gebruik als opvang. Volgens Lori Marino, voorzitter van het WSP, is dit de enige echte kans die Wikie en Keijo nog hebben. Andere plannen zijn allemaal vastgelopen of afgekeurd.
Dit project is zorgvuldig opgebouwd met steun van mariene biologen en ervaren verzorgers, waaronder mensen die betrokken waren bij de vrijlating van Keiko – de orka uit de film Free Willy.
Leven in het wild geen optie, maar een reservaat wel
Voor Wikie en Keijo is een leven in het wild helaas geen haalbare optie meer. Ze zijn geboren in gevangenschap en zijn volledig afhankelijk van mensen. Toch betekent dat niet dat ze in een betonnen bassin hoeven te blijven. In Port Hilford Bay zouden ze kunnen zwemmen in natuurlijk zeewater, in een veel grotere en rijkere omgeving, onder constante zorg van deskundigen.
Een verhuizing naar Canada zou een drastische verbetering zijn van hun huidige situatie. Ze zouden eindelijk de ruimte krijgen om te zwemmen, natuurlijke prikkels ervaren, en vrij zijn van het voortdurende lawaai en de stress van een gesloten park.
Franse overheid blijft stil, tijd dringt
Ondanks alle waarschuwingen van dierenwelzijnsorganisaties, komt er weinig actie vanuit de Franse overheid. In februari gaf minister Agnès Pannier-Runacher nog aan dat ze zocht naar een opvangplek binnen Europa. Sindsdien is er echter geen vooruitgang geboekt. Zelfs op het voorstel van het Whale Sanctuary Project is nog geen officiële reactie gekomen.
De frustratie onder dierenactivisten groeit. Ze roepen de Franse autoriteiten op om verantwoordelijkheid te nemen en niet langer te dralen. Elke dag die Wikie en Keijo doorbrengen in hun huidige verblijf is er één te veel. De situatie wordt steeds schrijnender en de tijd dringt.
Internationale druk groeit
Wereldwijd groeit de druk op Frankrijk om iets te doen. De beelden zijn inmiddels internationaal gedeeld en roepen overal verontwaardiging op.
Mensen vragen zich af hoe het mogelijk is dat twee van de intelligentste en meest gevoelige dieren op aarde worden achtergelaten in een troosteloze omgeving, terwijl er een alternatief klaarstaat.
Organisaties als TideBreakers en het Whale Sanctuary Project blijven aandringen op actie. De boodschap is helder: Wikie en Keijo verdienen een beter leven. Geen shows, geen betonnen bassin, maar een veilige haven waar ze in rust oud kunnen worden.
Conclusie: geen tijd meer te verliezen
Het verhaal van Wikie en Keijo is er één dat raakt. Het is een duidelijk voorbeeld van wat er mis kan gaan wanneer dieren puur als attractie worden gezien.
Nu het park gesloten is, mogen ze niet vergeten worden. De kans om hun leven te verbeteren ligt binnen handbereik, in Canada. Wat nodig is, is politieke wil en snelheid.
Voor iedereen die geeft om dierenwelzijn is het duidelijk: de tijd van praten is voorbij. Het is tijd voor actie. Wikie en Keijo hebben geen stem, maar de wereld kijkt toe. Het is aan de Franse overheid om te zorgen dat deze twee orka’s eindelijk krijgen wat ze verdienen: een waardige, veilige plek om hun leven in rust voort te zetten.
