Henri Bontenbal, lijsttrekker voor Christen‑Democratisch Appèl (CDA), heeft in de aanloop naar de verkiezingen één heel duidelijke boodschap voor kiezers die overwegen te stemmen op de Partij voor de Vrijheid (PVV).
Hij waarschuwt dat een stem op de PVV volgens hem nauwelijks zal opleveren, en in plaats daarvan slechts leidt tot eindeloos politiek spektakel zonder echte oplossingen.
Tegelijkertijd ziet hij zich naast het symbolische moment van de ondertekening van het Regenboogakkoord – een gebaar door zeven lijsttrekkers voor gelijke rechten voor de LHBTIQ+-gemeenschap – als tegenwicht voor de koers van de PVV.
Het Regenboogakkoord: gelijkheid als statement
De ondertekening van het Regenboogakkoord door zeven lijsttrekkers is duidelijk een signaal: gelijke rechten voor de LHBTIQ+-gemeenschap staan op de agenda.
Door zo’n symbolisch akkoord te ondertekenen, tonen politieke partijen zich verbonden aan het principe van gelijke vrijheden. In dat kader kiest Bontenbal er voor om een toon te zetten die enerzijds maatschappelijke betrokkenheid toont en anderzijds politieke helderheid schept richting kiezers die zich afvragen welke partij echte waarde toevoegt.
De boodschap aan PVV-kiezers: “Sta niet in de kou”
In een interview met grote zaterdagkranten zei Bontenbal het scherp: wie op de PVV stemt, “staat straks in de kou”. Daarmee bedoelt hij niet letterlijk een gebrek aan warmte, maar gebruik hij het beeld om te zeggen dat de concrete resultaten uitblijven.
Volgens hem kiest de PVV niet voor daadkrachtige ministers en betrouwbare oplossingen, maar voor spektakel en show.
Hij waarschuwt dat een partij die vooral bezig is met politieke theater, op het moment van waarheid weinig oplevert voor de kiezer.
Waarom volgens Bontenbal de PVV migratie niet echt wil oplossen
Bontenbal stelt nadrukkelijk dat het gevecht om migratie vaak wordt ingezet als politiek wapen: “Als je het echt wilt oplossen, zorg dan voor capabele ministers die resultaten boeken in plaats van ruzie zoeken.” Hiermee brengt hij meerdere punten naar voren:
Dat hij vindt dat de PVV primair inzet op politieke reuring in plaats van uitvoerbare plannen.
Dat hij het verschil ziet tussen een partij die ‘hard’ wil optreden én een partij die daadwerkelijk structureel werk levert.
Dat hij zich daarmee onderscheidt: het CDA wil geen theatrale flair, maar bestuurlijke rust, vakbekwame ministers en een koers op de langere termijn.
CDA profileert zich als stabiele tegenkracht
Bontenbal kiest daarmee een duidelijke positionering: het CDA wil zich neerzetten als de partij van rust, de beleidskracht en de gemeenschap in plaats van van polarisatie.
Daarbij verweeft hij symboliek (zoals het Regenboogakkoord) met realpolitik (zoals de harde toon naar de PVV). Hij benadrukt dat het niet gaat om politieke show, maar om daden en resultaat.
Politieke rust versus politieke chaos
In eerdere uitlatingen benadrukte Bontenbal dat Nederland behoefte heeft aan “rust, reinheid en regelmaat”. Hij zegt dat de afgelopen tijd werd gekenmerkt door chaos en kortetermijnspelletjes.
Door dat als achtergrond neer te zetten, maakt hij de contrastlijn zichtbaar: aan de ene kant partijen die zich volgens hem richten op spektakel (waar hij de PVV onder schikt) en aan de andere kant het CDA dat kiest voor degelijk bestuur.
Waarom hij de PVV uitsluit van samenwerking
Bontenbal heeft eveneens duidelijk gemaakt dat samenwerking met de PVV voor hem niet aan de orde is.
Hij zei al: “Ik laat mijn partij niet nog een keer doormidden scheuren. Ik ga niet samen met de PVV in een coalitie – ook niet als gedoogpartner.”
Verder benadrukte hij dat “vrijheid” een leeg begrip is bij de PVV, omdat volgens hem die partij het begrip vult met weinig inhoud.
Door die lijn te trekken, stuurt hij een signaal naar kiezers dat stemmen op de PVV ook inhoudelijk consequenties heeft: het kan betekenen dat het CDA geen partner is, dat het politieke klimaat polariseert en dat het resultaat onzeker blijft.
Wat betekent dit voor PVV-kiezers?
Voor kiezers die overwegen op de PVV te stemmen, dient dit alles als een waarschuwing en een uitnodiging tegelijk.
De waarschuwing is dat een stem op de PVV volgens Bontenbal geen garantie is voor concrete resultaten; het risico bestaat dat het blijft bij veel woorden.
De uitnodiging is om na te denken of de eigen verwachting over migratie, gelijke rechten, bestuur en coalities beter aansluit bij partijen die focus leggen op uitvoering en stabiliteit.
Overwegingen die meespeken
Zijn de grote woorden die worden gemaakt echt gekoppeld aan uitvoerbare plannen, of blijft het bij retoriek?
Welke partijen hebben bewezen dat ze kunnen samenwerken, stabiliteit bieden en resultaat boeken?
Past de toon en stijl van de partij bij wat de kiezer verwacht: rust en hoop, of reuring en vuurwerk?
Welke coalities kunnen na de verkiezingen realistisch gevormd worden — en ga je daar zelf voor of tegen stemmen?
Het symbolische én het praktische
Bontenbal combineert hier twee lijnen: het symbolische (ondertekening van het Regenboogakkoord) én het praktische (kritiek op de PVV en oproep tot resultaatgericht bestuur).
Hiermee wordt duidelijk dat hij inzet op een bredere inhoudelijke agenda: niet alleen migratie en asiel, maar ook fatsoen, gelijke rechten, en bestuur van kwaliteit.
Conclusie
Henri Bontenbal heeft met zijn oproep richting PVV-kiezers een duidelijke stap gezet: hij waarschuwt tegen de keuze voor spektakel boven stabiliteit en roept op tot een weloverwogen stem.
Tegelijkertijd zorgt hij ervoor dat het CDA zich positioneert als partij met visie, bestuurservaring en maatschappelijke betrokkenheid — met het Regenboogakkoord als symbool van gelijke rechten en de harde toon richting PVV als grenslijn in politieke stijl.
Kiezers die willen dat er écht iets verandert betreedbare daden in plaats van show, worden uitgenodigd na te denken: is een stem op de PVV de weg die werkelijk tot resultaat leidt? Of is er een andere route — volgens Bontenbal het CDA — die niet schreeuwt maar werkt.
Als het gewenst is kan ik ook een analyse maken van wat deze boodschap betekent voor de zetelverdeling en coalitievorming in Nederland.
