Frans Timmermans heeft zijn vertrek als leider van GroenLinks-PvdA aangekondigd na de teleurstellende verkiezingsuitslag van dinsdag.
Emotioneel kondigde hij zijn afscheid aan, maar financieel gezien hoeft hij zich weinig zorgen te maken.
De voormalig lijsttrekker kan namelijk rekenen op een flinke vergoeding — oftewel wachtgeld — die hem de komende maanden een comfortabel inkomen oplevert, zelfs zonder te werken.
Teleurstellende verkiezingsavond
Voor Frans Timmermans was de verkiezingsavond van 28 oktober er één met twee gezichten. Terwijl sommige partijen winst vierden, moest GroenLinks-PvdA opnieuw genoegen nemen met een teleurstellend resultaat. Het plan om met een linkse fusiepartij de grootste te worden, is opnieuw mislukt. Binnen enkele uren na de eerste exitpolls kondigde Timmermans aan dat hij zijn functie als partijleider neerlegt.
Zijn vertrek kwam niet onverwacht. Al maanden stond de partij stil in de peilingen, en de hoop dat het alsnog zou kantelen, bleek tevergeefs. Waar D66 en PVV aan terrein wonnen, verloor GroenLinks-PvdA opnieuw zetels.
Een vorstelijke regeling voor ex-politici
Wie denkt dat Timmermans na zijn vertrek met lege handen achterblijft, heeft het mis. Als oud-Kamerlid en voormalig minister valt hij namelijk onder de zogenoemde wachtgeldregeling. Dat is een vorm van een uitkering die politici ontvangen nadat zij hun functie neerleggen.
Het idee achter deze regeling is ooit bedacht om oud-politici de tijd te geven een nieuwe baan te vinden. In de praktijk betekent het echter dat ze vaak maanden – soms jaren – financieel goed doorkomen zonder dat ze hoeven te werken.
Wat krijgt Timmermans precies?
Volgens de geldende regels ontvangt een oud-politicus in het eerste jaar na zijn vertrek 80 procent van zijn laatstverdiende salaris. Voor Timmermans, die als Kamerlid ruim €10.000 per maand verdiende, betekent dat een wachtgeldvergoeding van ongeveer €8100 per maand in het eerste jaar.
Na twaalf maanden daalt dat percentage naar 70 procent, wat neerkomt op zo’n €7100 per maand. Die regeling geldt in zijn geval nog eens dertien maanden. In totaal kan Timmermans dus ongeveer €182.000 aan wachtgeld tegemoetzien in de komende 25 maanden.
En dat alles zonder dat hij er iets voor hoeft te doen.
Niet de eerste keer dat hij wachtgeld ontvangt
Opmerkelijk is dat dit niet de eerste keer is dat Frans Timmermans gebruikmaakt van zo’n regeling. Toen hij in 2019 opstapte als eurocommissaris in Brussel, had hij recht op een Europese wachtgeldregeling. Ook toen combineerde hij die inkomsten tijdelijk met zijn salaris als Kamerlid.
Het Europese wachtgeldsysteem is zelfs nog royaler dan het Nederlandse. Eurocommissarissen kunnen tot drie jaar na hun vertrek een deel van hun salaris blijven ontvangen, vaak goed voor tienduizenden euro’s per maand.
Dat betekent dat Timmermans in de afgelopen jaren al een aardig bedrag heeft opgebouwd aan vergoedingen, los van zijn reguliere inkomen.
Kritiek op het systeem
De wachtgeldregeling ligt al jaren onder vuur. Veel Nederlanders vinden het oneerlijk dat politici, die vaak al goed verdienen, ook na hun vertrek nog jarenlang een riant inkomen behouden.
Zeker in tijden waarin burgers worstelen met hoge huurprijzen, energiekosten en inflatie, wekt het wrevel dat iemand als Frans Timmermans — die eerder beweerde “geen miljonair” te zijn — nu rustig kan leven van belastinggeld.
Critici wijzen erop dat gewone werknemers na ontslag terugvallen op de WW, met strengere regels en een kortere duur. Politici daarentegen hebben een regeling die veel gunstiger is en minder verplichtingen kent.
Een comfortabel leven na de politiek
Het mag duidelijk zijn: Timmermans zal niet snel in financiële problemen komen. Zijn woning in Limburg, zijn eerdere Europese functies en zijn wachtgeld garanderen hem een zorgeloos bestaan.
Hoewel hij zichzelf graag profileert als iemand die opkomt voor de ‘gewone Nederlander’, lijkt zijn eigen situatie daar weinig op. Met een inkomen van ruim zevenduizend euro per maand zonder arbeidsplicht, behoort hij nog altijd tot de best verdienende ex-politici van Nederland.
Timmermans en het imago van de ‘gewone man’
Tijdens zijn politieke loopbaan probeerde Timmermans zich vaak neer te zetten als de man van het volk. Hij sprak bevlogen over ongelijkheid, over de kloof tussen arm en rijk, en over de noodzaak van eerlijke inkomens. Toch botste dat beeld regelmatig met zijn eigen levensstijl.
Critici herinneren zich onder meer zijn uitspraken over het klimaat, terwijl hij zelf bekendstaat om zijn vele vliegreizen. Ook zijn luxe woning en zijn eerdere miljoeneninkomsten uit Europese functies kwamen regelmatig ter sprake.
Het contrast tussen zijn boodschap en zijn eigen situatie maakt hem voor velen een controversieel figuur.
Politieke naschokken
Het vertrek van Timmermans laat GroenLinks-PvdA in onzekerheid achter. De partij zal op zoek moeten naar nieuw leiderschap en een duidelijke koers. Interne bronnen melden dat de fusie tussen GroenLinks en PvdA niet het succes heeft gebracht waarop men had gehoopt.
De partij verloor niet alleen zetels, maar ook vertrouwen. Veel kiezers haakten af omdat ze vonden dat de partij te veel gericht was op symbolische thema’s zoals klimaat en gender, en te weinig op koopkracht en migratie.
Het is nog onduidelijk wie het stokje van Timmermans zal overnemen, maar binnen de partij wordt al druk gespeculeerd over namen als Jesse Klaver en Attje Kuiken.
Een dure aftocht
Voor de belastingbetaler is het vertrek van Frans Timmermans dus niet goedkoop. Ruim €182.000 aan wachtgeld zal worden uitgekeerd — een bedrag waar de meeste Nederlanders alleen van kunnen dromen.
Ondertussen blijft de discussie over het nut en de rechtvaardigheid van het systeem voortduren. Moeten politici, die vaak zelf pleiten voor bezuinigingen en inkomensnivellering, niet ook inleveren wanneer hun carrière stokt?
Conclusie: geen zorgen voor Frans
Terwijl de leden van GroenLinks-PvdA zich buigen over de toekomst van hun partij, hoeft Frans Timmermans voorlopig geen zorgen te maken. Zijn politieke ambities mogen dan tijdelijk ten einde zijn, zijn financiële zekerheid is dat allerminst.
De komende twee jaar kan hij op adem komen, reflecteren — en genieten van een riant inkomen dat hem wordt uitgekeerd door de belastingbetaler.
Wat vaststaat: voor iemand die beweerde “geen miljonair” te zijn, lijkt het leven na de politiek allesbehalve sober.
