Rosa is al een aantal maanden zwanger van haar man Marc en hoewel ze een sterke band heeft met haar broers en zussen, is haar relatie met haar moeder tijdens de zwangerschap ernstig verslechterd. Op Reddit deelt Rosa haar verhaal, waarin ze uitlegt dat haar moeder sinds het begin van de zwangerschap boos op haar is en weigert om contact op te nemen. De oorzaak van de ruzie? Rosa heeft besloten haar dochter niet naar haar moeder te vernoemen.
Rosa vertelt dat ze altijd een goede band met haar moeder had, maar dat alles veranderde toen ze zwanger raakte. “We hebben altijd een sterke moeder-dochterrelatie gehad,” legt ze uit. “Maar sinds ik zwanger ben, heeft ze nauwelijks meer tegen me gesproken.
Het lijkt alsof ze niets meer met mij te maken wil hebben.” Het probleem begon, volgens Rosa, toen haar moeder erachter kwam dat Rosa zwanger was vóór het huwelijk. Haar moeder, die een diepe religieuze overtuiging heeft, beschouwt dit als een grote zonde.
In de eerste maanden van haar zwangerschap probeerde Rosa meerdere keren contact te zoeken met haar moeder. “Ik heb haar vaak gebeld om te praten, maar ze nam nooit op. Zelfs toen ik langs haar huis ging, was er niemand thuis,” vertelt ze. Na verloop van tijd besloot Rosa haar zus te vragen om met hun moeder te praten.
“Ik vroeg mijn zus of ze misschien met onze moeder wilde praten, omdat ik alles al geprobeerd had,” deelt ze. Maar toen haar moeder hoorde dat Rosa haar zus had gestuurd, reageerde ze furieus.
Volgens Rosa belde haar moeder haar op om te vragen waarom ze haar zus had gestuurd om met haar te praten. “Ze was woedend. Ze vroeg me waarom ik mijn zus had ingeschakeld, en ik legde uit dat ik geen andere keuze had omdat ze niet op mijn telefoontjes reageerde,” zegt Rosa.
Wat daarna volgde, was een pijnlijk gesprek waarin haar moeder duidelijk maakte dat ze niet achter Rosa’s zwangerschap stond. “Ze vertelde me dat mijn zwangerschap een zonde was voor haar en voor Jezus, omdat ik zwanger was geworden vóór het huwelijk.”
Rosa vertelt dat ze nooit gelovig is geweest, maar altijd geprobeerd heeft om het geloof van haar moeder te respecteren. “Ik ben zelfs getrouwd terwijl ik zwanger was, puur uit respect voor mijn moeder,” legt ze uit. Maar dat bleek niet genoeg te zijn. Tijdens datzelfde gesprek liet Rosa’s moeder weten dat ze Rosa’s man, Marc, nooit echt gemogen had en dat ze zich ongemakkelijk voelde bij de komst van hun baby.
Een paar dagen later vond er een familiebijeenkomst plaats om de verjaardag van Rosa’s vader te herdenken, die een paar jaar geleden was overleden. “Het was de eerste keer in lange tijd dat we als familie samenkwamen,” vertelt Rosa. “Tijdens de bijeenkomst kondigde ik de naam van onze dochter aan. Marc en ik hadden besloten haar Isabel te noemen.”
Wat volgde, was een heftige reactie van haar moeder. “Mijn moeder werd ontzettend boos toen ze hoorde dat ik mijn dochter niet naar haar had vernoemd. Ze zei dat, omdat dit haar eerste kleinkind was, het vanzelfsprekend was dat de baby haar naam zou krijgen.”
Rosa probeerde kalm te blijven tijdens de woedeuitbarsting van haar moeder. “Ik heb haar rustig uitgelegd dat Marc en ik onze dochter Isabel wilden noemen en dat we ons al langer op deze naam hadden ingesteld.
Daarbij, mijn moeder had duidelijk gemaakt dat ze zich ongemakkelijk voelde bij de komst van de baby, dus ik zag niet in waarom ik haar dan naar mijn moeder zou vernoemen,” legt Rosa uit.
Na deze confrontatie heeft Rosa’s moeder geen contact meer met haar opgenomen. “Ik heb meerdere keren geprobeerd om haar te bereiken, maar het lijkt alsof ze geen interesse meer heeft in mij of in haar kleinkind,” deelt Rosa. Dit heeft haar veel verdriet gedaan, vooral omdat ze het gevoel heeft dat haar moeder haar afstoot om een reden die voor Rosa onbegrijpelijk is.
De lezers van haar Reddit-post reageren gemengd. Sommige mensen vinden dat Rosa haar moeder niet had moeten confronteren tijdens zo’n emotionele bijeenkomst, terwijl anderen juist zeggen dat Rosa het recht heeft om zelf de naam van haar kind te kiezen. Een aantal mensen merkt op dat de situatie misschien meer te maken heeft met de religieuze overtuigingen van Rosa’s moeder, en minder met de naamkeuze zelf.
Uiteindelijk blijft Rosa bij haar keuze. “Marc en ik zijn gelukkig met de naam Isabel, en ik hoop dat mijn moeder op een dag inziet dat de naam van haar kleinkind niet bepalend zou moeten zijn voor onze relatie,” sluit ze af. “Tot die tijd blijf ik proberen om een manier te vinden om haar te bereiken, maar ik kan niet blijven proberen als ze elke poging afwijst.”
Rosa is vastbesloten om haar dochter te laten opgroeien in een liefdevolle omgeving, met of zonder de goedkeuring van haar moeder. Of haar moeder ooit nog open zal staan voor een gesprek, dat is iets wat alleen de tijd kan uitwijzen.
