Antje is 78 jaar en leidt een rustig leven in een klein dorpje aan de rand van de stad. Voor de buitenwereld lijkt alles bij haar in goede orde; ze is nog behoorlijk zelfstandig en geniet van haar kleinkinderen wanneer ze langskomen.
Maar wat niemand weet, zelfs haar kinderen niet, is dat ze onlangs een belangrijke beslissing heeft genomen: ze heeft haar testament aangepast.
“Mijn kinderen weten niets van mijn nieuwe testament,” zegt ze met een zekere vastberadenheid in haar stem. Ze heeft hier bewust voor gekozen, ondanks het feit dat de meeste mensen dit soort zaken vaak met hun familie bespreken.
De beslissing om haar testament te wijzigen, kwam voor Antje niet zomaar. Het was een proces van maanden waarin ze alles zorgvuldig heeft overwogen. “Ik heb er goed over nagedacht,” vertelt ze, terwijl ze terugdenkt aan de gesprekken met haar notaris.
“Er waren een aantal dingen die ik anders wilde regelen dan in mijn oude testament stond.” Hoewel ze haar kinderen liefheeft, voelde ze dat sommige zaken gewoon te belangrijk waren om zomaar aan hen over te laten. Het idee dat haar kinderen niets afweten van haar nieuwe wensen, geeft haar rust.
“Het voelt alsof ik de controle heb over hoe alles na mijn dood geregeld wordt, zonder dat iemand me daarbij probeert te beïnvloeden.”
Antje heeft haar hele leven hard gewerkt. Ze heeft met haar man een bescheiden, maar gelukkig bestaan opgebouwd. Haar kinderen zijn inmiddels volwassen en hebben hun eigen levens, en hoewel ze allemaal dichtbij wonen, is hun contact niet altijd even intens.
Ze ziet hen regelmatig, maar merkt ook dat er een zekere afstand is ontstaan naarmate iedereen zijn eigen weg ging. “Ze bedoelen het goed, maar soms begrijpen ze niet altijd hoe ik over bepaalde dingen denk,” vertelt ze. “Daarom heb ik besloten om het op deze manier te doen.”
Voor Antje was het belangrijk dat haar testament een weerspiegeling zou zijn van wat zij écht wilde. Haar eerste testament had ze jaren geleden opgesteld, toen haar man nog leefde. Veel zaken waren toen anders. “Ik moest het toen allemaal samen met mijn man beslissen.
Nu sta ik er alleen voor en voel ik dat ik mijn eigen keuzes moet maken.” Haar nieuwe testament is haar persoonlijke manier om controle te houden over haar nalatenschap, zelfs na haar dood. “Het gaat niet om grootse veranderingen,” zegt ze. “Maar wel om zaken die voor mij van grote betekenis zijn.”
De keuze om haar kinderen niet in te lichten over het nieuwe testament, was een weloverwogen beslissing. Antje heeft er bewust voor gekozen om dit deel van haar leven privé te houden, tot het moment dat het echt nodig is.
“Ik weet dat sommige mensen denken dat ik het zou moeten vertellen, maar dat voelt voor mij niet goed. Dit is iets van mij, en ik wil niet dat ze zich er nu al zorgen over maken of zich ermee bemoeien.” Ze zegt dit zonder enige wrok, maar eerder met een gevoel van onafhankelijkheid. “Het is mijn leven, mijn nalatenschap. Zij zullen het wel begrijpen als de tijd daar is.”
Ondanks dat haar kinderen niets weten, heeft Antje wel nauw overleg gehad met haar notaris. Ze wilde zeker weten dat alles goed geregeld was en dat er geen verrassingen zouden zijn wanneer het moment daar is. “Het moet gewoon duidelijk zijn wat mijn wensen zijn.
Ik wil niet dat er ruzie of onduidelijkheid ontstaat als ik er niet meer ben.” Dit vooruitdenken geeft haar een gevoel van rust, alsof ze nu echt alles op orde heeft. “Het geeft me gemoedsrust,” zegt ze met een glimlach. “Ik weet dat ik alles heb geregeld zoals ik het wil.”
Voor Antje is het belangrijk dat haar kinderen begrijpen dat de veranderingen die ze heeft doorgevoerd in haar testament, voortkomen uit haar eigen overtuigingen en wensen.
“Het gaat om mijn nalatenschap, maar ook om mijn gevoelens en herinneringen. Ik wil dat ze beseffen dat dit mijn manier is om afscheid te nemen, op mijn eigen voorwaarden.”
Ze hoopt dat haar kinderen, wanneer ze uiteindelijk van het nieuwe testament horen, haar keuzes zullen respecteren. “Ze zullen misschien verrast zijn, maar ik vertrouw erop dat ze zullen begrijpen waarom ik het zo heb gedaan.”
Antje voelt zich sterk in haar besluit en twijfelt er geen moment aan dat ze de juiste keuze heeft gemaakt. “Op mijn leeftijd ga je nadenken over hoe je wilt dat alles gaat wanneer je er niet meer bent. Ik wil geen chaos achterlaten.”
Het nieuwe testament is voor haar een manier om haar leven op een waardige manier af te ronden. En hoewel haar kinderen het nog niet weten, is Antje ervan overtuigd dat ze uiteindelijk zullen zien dat dit voor haar de beste beslissing was. “Soms moet je gewoon doen wat goed voelt voor jezelf,” besluit ze. “En dat is precies wat ik heb gedaan.”
