Irene, 53 jaar, heeft duidelijke ideeën over wonen en duurzaamheid, en ze neemt geen blad voor de mond als het gaat om haar mening: “Mensen die hun woning niet verduurzamen, zouden een hogere huur moeten betalen.”
Volgens haar zijn de tijden veranderd, en moeten mensen ook hun verantwoordelijkheid nemen. “De wereld is gewoon anders nu,” zegt ze stellig. Voor Irene is verduurzaming geen luxe of optie meer, maar een noodzaak die iedereen aangaat.
Ze ergert zich aan mensen die nog altijd de noodzaak niet inzien en verwacht daarom dat er dringend maatregelen komen om de verduurzaming aan te moedigen, vooral voor huurders.
Ze weet dat sommige mensen schrikken van haar mening, maar voor haar is het simpel: “We kunnen niet langer doen alsof verduurzaming een hobby is voor een handjevol mensen met een groen hart.”
Volgens haar is het veel te belangrijk geworden om laks om te gaan met isolatie, zuinige verwarmingssystemen of het overstappen op duurzamere energiebronnen. “Waarom zou iemand die wél stappen zet voor een duurzame woning evenveel huur betalen als iemand die blijft hangen in oude, onzuinige gewoontes? Het moet gewoon anders.”
Voor Irene begon alles bij haar eigen woning. Ze heeft inmiddels haar huis flink aangepakt en weet dat het soms een investering vraagt. Maar ze ziet het verschil: haar energierekening is lager, het comfort hoger en haar ecologische voetafdruk kleiner. “Dat voelt gewoon goed,” zegt ze tevreden.
Maar telkens wanneer ze hoort over andere mensen die bewust niets doen om hun huis duurzamer te maken, krijgt ze er geen goed gevoel van. “Als je nu geen stappen zet, ben je echt met oogkleppen op bezig. En dat vind ik niet meer kunnen,” stelt ze.
Ze begrijpt best dat niet iedereen een dikke spaarpot heeft om direct zonnepanelen aan te schaffen of een warmtepomp te installeren, maar volgens haar zijn er genoeg kleinere, betaalbare stappen die veel huurders ook zouden kunnen zetten. “Een tochtstrip, dubbel glas, een waterbesparende douchekop – kleine aanpassingen kunnen al zoveel verschil maken,” legt Irene uit.
Volgens haar gaat het om de bereidheid om aan te pakken wat je kunt, binnen je mogelijkheden. “Je hoeft echt niet meteen tienduizenden euro’s te investeren. Als iedereen nou gewoon doet wat binnen zijn bereik ligt, kom je samen al een heel eind.”
Irene is niet alleen gefrustreerd over de huurders zelf, maar ook over de verhuurders en beleidsmakers die dit alles niet dwingender aanpakken.
Ze vindt dat verhuurders verantwoordelijkheid hebben om hun woningen op peil te brengen, maar weet ook dat niet iedereen in staat is te verhuizen naar een huis dat al duurzaam is. “Voor sommige mensen is hun woning hun enige optie. Maar het helpt ook niet dat er zoveel woningcorporaties zijn die verduurzaming niet serieus genoeg nemen.
Het zou allemaal wat strenger mogen.” Voor haar is het daarom een logisch idee om hogere huur te vragen aan mensen die niks doen om hun woning te verduurzamen. “Dan prikkel je iedereen om in actie te komen, om niet achterover te leunen.”
Wat Irene vooral tegen de borst stuit, zijn mensen die niet verduurzamen terwijl ze het prima kunnen betalen. “Je hebt ze erbij, mensen die gewoon een goed inkomen hebben, prima in staat zijn om maatregelen te nemen, maar die gewoon niet willen.
Ze zijn niet geïnteresseerd, vinden het gedoe of geven er gewoonweg niet om.” Ze zucht: “Dan denk ik, sorry hoor, maar daar moet je dan gewoon meer huur voor betalen. Die hogere kosten kunnen ze heus dragen, en dan hebben ze misschien wat meer motivatie om mee te gaan in de verduurzaming.”
Ze weet dat het voor sommigen een gevoelig onderwerp is, maar dat houdt haar niet tegen. “We moeten gewoon strenger zijn. Als je bewust kiest om niets te doen, dan mag daar best een prijskaartje aan hangen.”
Irene geeft een voorbeeld van een buurman van wie ze weet dat hij het financieel niet slecht heeft, maar die zelfs geen eenvoudige maatregelen neemt om zijn woning beter te isoleren.
“Hij zit nog met enkel glas en draait z’n thermostaat vol open in de winter,” zegt ze met een beetje frustratie in haar stem. “Elke keer als ik daar binnenkom, voelt het alsof ik een sauna binnenloop.
En dan denk ik: ‘Joh, doe er iets aan, het kost je zoveel onnodig geld en het is slecht voor het milieu.’ Maar hij doet het niet.” Volgens haar is het gewoon onbegrijpelijk dat mensen niet inzien hoeveel voordelen verduurzaming biedt – zowel financieel als qua comfort.
Uiteindelijk ziet Irene haar idee als iets wat niet alleen de woningmarkt zal veranderen, maar ook de algemene mentaliteit van mensen kan beïnvloeden. “Ik hoop dat mensen het uiteindelijk niet alleen voor hun eigen portemonnee doen, maar ook uit een gevoel van verantwoordelijkheid.
Als jij ervoor zorgt dat jouw huis minder energie verbruikt, maak je de wereld letterlijk een stukje beter. Dat moeten we gewoon met z’n allen willen.” Voor haar is dat de enige manier om echte verandering te zien.
