Femke kan het niet laten haar telefoon even opzij te leggen om haar frustratie te uiten. “Ik kan er echt niet tegen,” zegt ze met een zucht. “Mijn vader stuurt me serieus berichten met emoji’s erin. Een lachende smiley hier, een hartje daar. Hij is 58! Waarom gebruiken mensen van zijn leeftijd dat überhaupt? Het voelt zo ongemakkelijk.”
Ze geeft een voorbeeld. “Laatst stuurde hij: ‘Hoe was je dag? 😊’ Ik bedoel, waarom dat smileygezicht erbij? Hij kan toch gewoon vragen hoe mijn dag was?
Hij begrijpt niet dat het er een beetje raar uitziet als iemand van zijn generatie dat doet.”
Voor Femke lijkt het gebruik van emoji’s door mensen boven de 50 een soort grens die niet overschreden had moeten worden. “Het voelt alsof ze iets proberen wat niet voor hen bedoeld is,” legt ze uit.
“Emoji’s zijn modern, een beetje speels, en dat past niet bij hoe ik oudere generaties zie. Als mijn moeder een aubergine-emoji zou sturen, zou ik waarschijnlijk nooit meer een bericht van haar openen,” zegt ze lachend, maar met een serieuze ondertoon.
Volgens haar hoort er een ongeschreven regel te zijn. “Het is niet alsof ik wil dat ze stoppen met berichtjes sturen, maar het zou fijn zijn als ze het gewoon bij woorden hielden.
Hou het simpel, weet je? Als ik een bericht van een collega of vriend krijg met emoji’s, voelt dat normaal. Maar van mijn ouders of ooms? Het voelt gewoon… geforceerd.”
Femke vertelt ook over een gesprek dat ze met haar moeder had. “Ik vroeg haar waarom ze emoji’s gebruikte. Weet je wat ze zei? ‘Het maakt mijn berichten leuker.’
Maar ik vind dat juist niet. Het is alsof ze probeert mee te doen met iets wat niet bij haar leeftijdsgroep hoort. Het lijkt alsof ze zich niet wil neerleggen bij het feit dat ze ouder is.”
Haar vriendinnen delen dezelfde mening. “We hebben er laatst over gepraat tijdens een borrel,” zegt Femke. “Iedereen had wel een verhaal over hun ouders of oudere familieleden die emoji’s verkeerd gebruiken.
Een vriendin kreeg een bericht van haar tante met een lachende smiley na iets droevigs. Gewoon… compleet misplaatst.”
Femke benadrukt dat haar ergernis niet voortkomt uit een gebrek aan respect. “Ik houd van mijn ouders en waardeer dat ze me berichtjes sturen.
Maar soms denk ik: blijf gewoon jezelf. Je hoeft niet mee te gaan met alles wat jongere generaties doen. Het is oké om anders te zijn. Dat maakt het juist authentiek.”
Toch geeft Femke toe dat ze misschien een beetje streng is. “Soms denk ik: ze proberen gewoon modern te blijven en mee te gaan met de tijd.
Maar ik zou liever zien dat ze op hun eigen manier communiceren. Een ouderwetse punt aan het einde van een zin of gewoon een simpel ‘groetjes’. Dat voelt zoveel oprechter.”
Het gebruik van emoji’s door oudere generaties lijkt voor Femke een breder punt aan te raken. “Het voelt alsof ze krampachtig jong proberen te blijven,” zegt ze.
“En ik snap dat wel. Niemand wil ouder worden. Maar er is een bepaalde charme in ouder worden en je eigen stijl behouden. Emoji’s passen daar gewoon niet bij.”
Terwijl ze dit allemaal vertelt, kan Femke niet anders dan glimlachen om haar eigen woorden. “Misschien stel ik me ook wel een beetje aan,” geeft ze toe.
“Maar ik denk dat iedereen wel dat gevoel kent van iets wat gewoon niet klopt. Voor mij zijn dat emoji’s en mensen boven de 50.”
Voor nu hoopt Femke dat haar ouders het subtiele hintje oppikken en de emoji’s laten voor wat ze zijn. Maar mocht dat niet gebeuren?
“Dan stuur ik voortaan gewoon emoji’s terug. Eens kijken hoe ze dat vinden.”
