Tayfur (35) zit met zijn handen in het haar. Het afgelopen jaar had alles moeten draaien om de mooiste dag van zijn leven, maar nu zit hij met een leeg huis en een nog leger gevoel. “Ik heb een bruiloft van 50.000 euro betaald, maar mijn vrouw wil nu scheiden,” vertelt hij moedeloos. Het voelt voor hem alsof de grond onder zijn voeten is weggeslagen.
De bruiloft was een spektakel, dat geeft Tayfur meteen toe. “Alles moest perfect zijn. De locatie, het eten, de muziek – we wilden dat onze gasten het nooit zouden vergeten. En ik dacht: als zij gelukkig is, ben ik dat ook.”
Er waren honderden gasten, een band, een luxe menu en zelfs een vuurwerkshow aan het einde van de avond. “Het was echt als een sprookje,” herinnert hij zich. Maar dat sprookje bleek niet lang te duren.
Tayfur vertelt hoe hij van zijn spaargeld en een lening de bruiloft had betaald. “Het voelde goed om dat voor haar te doen. Ze had altijd gedroomd van een grote bruiloft, en ik wilde haar die droom geven.”
Maar al snel na de grote dag merkte hij dat er iets niet klopte. “De spanning tussen ons was er al een beetje voor de bruiloft, maar ik dacht: dat hoort erbij, toch? Stress van het plannen en zo. Maar het ging niet weg.”
Volgens Tayfur begon zijn vrouw na de bruiloft steeds afstandelijker te worden. “Ze was veel op haar telefoon, ging vaker alleen weg en ik voelde me steeds meer buitengesloten.”
Toen hij haar ermee confronteerde, zei ze dat ze zich verstikt voelde in de relatie. “Ze zei dat het allemaal te snel was gegaan. Maar hoe kan dat? We waren al drie jaar samen voordat we trouwden!”
De scheiding kwam als een mokerslag. “Ik had het echt niet zien aankomen,” geeft Tayfur toe. “Ja, we hadden onze ruzies, maar wie niet? Ik dacht dat we dat wel konden overwinnen.” Maar zijn vrouw dacht daar anders over.
“Ze zei dat ze niet gelukkig was en dat ze haar vrijheid miste. Ik vroeg haar: waarom ben je dan met me getrouwd?”
Wat voor Tayfur extra pijnlijk is, is dat de kosten van de bruiloft volledig op zijn schouders terechtkwamen. “Ik had al mijn spaargeld erin gestoken en moet nu nog jaren die lening afbetalen. En waarvoor? Voor een huwelijk dat amper een paar maanden heeft geduurd?”
Het steekt hem dat zijn vrouw daar weinig begrip voor lijkt te hebben. “Ze zei dat geld niet belangrijk is, maar dat is makkelijk gezegd als je zelf niets hebt bijgedragen.”
Hij voelt zich niet alleen financieel, maar ook emotioneel uitgekleed. “Ik heb alles gegeven, niet alleen voor die bruiloft, maar voor haar. Ik hield van haar, en ik dacht dat zij ook van mij hield.”
Tayfur vraagt zich nu af of de bruiloft voor haar niet belangrijker was dan het huwelijk zelf. “Soms denk ik: wilde ze echt met mij trouwen, of wilde ze gewoon die perfecte dag waar ze altijd van had gedroomd?”
Zijn vrienden en familie hebben verschillende meningen over de situatie.
“Sommigen zeggen dat ik dit had moeten zien aankomen. Dat ze te veel bezig was met uiterlijk vertoon en dat dat een rode vlag had moeten zijn. Maar anderen zeggen dat het gewoon pech is, dat dit iedereen kan overkomen.” Tayfur weet niet meer wie of wat hij moet geloven.
Wat hij wel weet, is dat hij tijd nodig heeft om dit te verwerken. “Het voelt alsof ik twee keer ben bedrogen: eerst emotioneel, en daarna financieel. Hoe bouw ik hierna weer iets op?”
Hij is vastbesloten om sterker uit deze situatie te komen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. “Ik moet mezelf nu opnieuw vinden. En vooral leren hoe ik verder ga zonder dat ik haar de schuld blijf geven van alles.”
Ondanks alles hoopt Tayfur dat zijn verhaal anderen kan waarschuwen.
“Ik zeg niet dat je geen grote bruiloft moet houden, maar zorg ervoor dat je het samen doet, en dat je zeker weet dat jullie dezelfde verwachtingen hebben van het huwelijk. Het is niet alleen die ene dag die telt, het gaat om alles wat daarna komt.”
Voor Tayfur is het nu een kwestie van overleven en opnieuw beginnen. “Ik weet niet wat de toekomst brengt, maar één ding weet ik zeker: ik zal nooit meer alles opgeven voor iemand die niet hetzelfde voor mij over heeft.”
Hij kijkt naar de stapel bruiloftsfoto’s die hij inmiddels heeft opgeborgen. “Misschien kijk ik er ooit met een glimlach op terug. Maar vandaag nog niet.”
