In de zonnige dagen van juni ontdekte Marlies tot haar schrik dat een simpele stop om even bij te laden aan een openbare laadpaal was uitgegroeid tot een financiële nachtmerrie. Twee sessies, één laadpaal, en tóch €700 achteraf op de rekening.
“Pure diefstal,” vindt ze zelf – en eigenlijk is dat een understatement. Wat begon als routine, eindigde in compleet ongeloof. Hoe kan betalen voor laden zo uit de hand lopen? En hoe voorkom je dat je jezelf in een soort digitale valstrik laat lopen?
Een alledaags ritueel dat uitmondt in absurde rekening
Marlies reed haar elektrische auto naar een openbaar laadpunt bij een winkelcentrum. Niks bijzonders, dacht ze. “Ik moest even wat boodschappen doen,” aldus Marlies. Twee laadbeurten later kreeg ze een factuur van maar liefst €700 binnen.
Voor twee keer opladen. Ze moest twee keer omklikken via QR-code en een app, die aangaven dat de sessie was beëindigd—maar niets bleek minder waar. “Ik dacht dat het klaar was, ging daarna pas de melding dat ik nog steeds aan het laden was.” Verwarring, frustratie en – bovenal – onbegrip volgden.
Ondoorzichtige tarieven en dubbele structuren zorgen voor chaos
Het geval van Marlies is geen uitzondering. Consumentenbond en andere belangenorganisaties noemt het “wirwar aan prijzen”
Tarieven verschillen per aanbieder, per pas, én per plek. Zonder duidelijke informatie op de laadpaal over kosten per kWh of een tijdsgebonden blokkeertarief, is het gokken welke rekening te verwachten is.
Zoals Babs van der Staak van de Consumentenbond terecht opmerkt:
“Tarieven moeten eigenlijk gewoon direct zichtbaar zijn op de laadpaal”
En dat is precies wat er mis is gegaan bij Marlies: geen scherp overzicht, geen waarschuwing toen de sessie eigenlijk was afgelopen.
Blokkeertarieven: sluipend verdienmodel
Een andere veel genoemde boosdoener is het zogenaamde “blokkeertarief”. Wanneer je auto eenmaal is opgeladen, beginnen de extra kosten te lopen voor de tijd dat je de paal bezet houdt. Dat kan oplopen tot tientallen euro’s per sessie
Marco Eenennaam van de ANWB vertelde in een vergelijkbaar geval over vakantieladers:
“Het lijkt een businessmodel,” omdat hotel- en campinggasten – die niet alert zijn – flink moeten betalen voor langdurig aangesloten staan
Marlies werd het slachtoffer van zo’n systeem: denken dat de sessie klaar is, terwijl er onzichtbaar extra kosten worden gemaakt.
Het ontregelende effect bij elektrische rijders
Ook andere EV-rijders raken gefrustreerd door de ongedurflijkheid van kosten. Peter Jansen bijvoorbeeld, betaalde bijna 500 euro nadat hij in de veronderstelling was gratis te laden bij een supermarkt:
“Hij dacht bij een gratis paal te laden, maar kreeg een hoge rekening voor hun kiezen.”
En Mokveld, schreef in RTL Z:
“Voor hetzelfde aantal kilowattuur betaal ik in Nederland 18 euro… dat is schandalig.”
Marlies’ financiële shock is een extreem voorbeeld, maar weerspiegelt een breder, structureel probleem.
Geen waarschuwing, geen inzicht, maar forse kosten
Het systeem werkt verre van klantvriendelijk. Vaak pas achteraf wordt duidelijk hoeveel je hebt betaald. En dan staat er een bedrag op de rekening dat je totaal niet kunt verklaren. Veel mensen kiezen voor QR-code betalen omdat dat eenvoudig lijkt, maar zij ontdekken te laat dat nu juist geen overzicht geeft over tijd-koppeling of blokkeerkosten.
De Consumentenbond benadrukt:
“QR-codes werken lang niet altijd. En als een code werkt, moeten mensen vaak veel pagina’s doorklikken voor ze de tarieven vinden.”
Een laadsessie van een uur of twee wordt in een handomdraai honderden euro’s duurder. Geen bewust verkeerde actie van Marlies, maar een technisch en commercieel systeem dat haar in de nesten bracht.
Wat kan er tegen deze misstanden gedaan worden?
Er wordt plek gemaakt voor verbetering. Consumentenbond, ANWB en belangenclubs pleiten voor:
Duidelijke prijsinformatie op de paal zelf
Maximering van blokkeertarieven
Apps die tarieven per pas en per locatie inzichtelijk maken
Nachtelijke vrijstelling van blokkeringstarieven zoals sommige aanbieders inmiddels doen
Staatssecretaris Vivianne Heijnen noemt het een “kinderziekte” van de laadpaalsector , en werkt richting een transparante app. Maar zolang die oplossing nog niet breed is ingevoerd, blijven rijders zoals Marlies lopen tegen onvoorspelbare financiële risico’s.
Marlies laat het er niet bij zitten
Hoewel geschrokken, is Marlies vastberaden. “Ik wil mijn geld terug,” zegt ze. Niet alleen voor de €700, maar ook om andere bestuurders te waarschuwen. Ze deelt haar verhaal op sociale media en reageert bij de klantenservice van de aanbieder. Het is wat, om na twee keer laden ineens in financiëel vaarwater te zitten.
Ze benadrukt dat ze niet wil profiteren: “Ik wil gewoon eerlijk kunnen laden.” Maar zolang informatie ontbreekt en tarieven in de lucht hangen, zullen dit soort gevallen blijven opduiken.
Wat kunnen EV-rijders nú doen?
Ook al is de oplossing nog niet volledig uitgerold, hier zijn tips om dure verrassingen te vermijden:
Check in de app of op de paal vóór het laden wat het tarief is
Stel de laadsessie in een app of auto-, als dat mogelijk is, af
Verplaats de auto direct zodra de lading klaar is
Overweeg een laadpas met vast tarief of prepaid-kortingen
Noteer start- en eindtijd, en hou rekening met verborgen kosten
De ervaring van Marlies is geen individuele misser, maar een signaal aan exploitanten en gemeenten: laadpalen moeten betrouwbaar zijn, zeker voor mensen die onderweg afhankelijk van zijn.
Conclusie: tijd voor eerlijke laadkosten
Het verhaal van Marlies – die plots €700 kwijt was voor twee laadsessies – is schokkend, maar helaas realistisch. Het systeem waar ze in terechtkwam draait op duistere blokkeertarieven en gebrek aan transparantie. Kosten die je niet kunt zien, pas zodra de rekening binnenkomt.
Consumentenorganisaties, politiek en sector steunen verbeteringen, maar zolang die er onvoldoende zijn, blijven elektrische rijders risico lopen. Marlies’ stem is daarom belangrijk: het dwingt aanbieders om te veranderen en anderen te waarschuwen. Want eenvoudig en eerlijk laden hoort de norm te zijn, niet de uitzondering.
Hopelijk leidt haar verhaal – en dat van vele anderen – tot structurele aanpassingen. Tot die tijd blijft opletten, vragen en controleren het devies. En kun je alleen maar hopen dat je geen €700 verrassingsrekening krijgt voor een paar minuten laadplezier.
