Op station Maarheeze is een bord van de NS geplaatst dat flink wat stof heeft doen opwaaien. Niet vanwege een nieuwe dienstregeling of een storing, maar vanwege een ogenschijnlijk onschuldig bord dat reizigers informeert over ticketcontroles.
De boodschap is in drie talen geschreven: Nederlands, Engels én Arabisch. En juist dat laatste zorgt voor felle reacties. Onder andere Geert Wilders noemt het ‘ziek’ dat excuses worden aangeboden in het Arabisch. Wat is er precies aan de hand, en waarom raakt dit een gevoelige snaar?
Excuses voor iets wat normaal is
De NS liet op het bord weten dat alle vervoersbewijzen worden gecontroleerd, iets wat tot de standaardprocedure behoort in het openbaar vervoer.
Maar wat veel mensen verbaasde, is dat er ook expliciet excuses werden aangeboden voor deze controle. En dat niet alleen in het Nederlands, maar ook in het Engels en Arabisch. Vooral die laatste taalkeuze is onderwerp van discussie geworden.
Veel reizigers vragen zich af waarom er überhaupt verontschuldigingen nodig zijn voor het uitvoeren van iets basaals als een kaartjescontrole.
Waarom Arabisch op een Nederlands station?
Nederland is een meertalig land geworden, zeker op stations waar mensen van allerlei achtergronden langskomen. Het gebruik van Engels op informatieborden is dan ook al jaren ingeburgerd.
Maar het toevoegen van Arabisch wordt door sommigen gezien als een brug te ver. Niet omdat men iets tegen de taal zou hebben, maar omdat het volgens critici symbool staat voor een doorgeschoten vorm van inclusiviteit. Het roept de vraag op: moeten we overal en altijd alle talen bedienen, of is het Nederlands toch de norm?
Wilders: ‘Totaal doorgeslagen’
PVV-leider Geert Wilders liet er in ieder geval geen gras over groeien. Op social media haalde hij keihard uit naar de NS. Volgens hem is dit bord een voorbeeld van hoe Nederland zijn eigen normen en waarden verliest.
Hij noemde het land in een boze post “ziek” en wees erop dat dit soort symboliek volgens hem de verkeerde signalen afgeeft. Wilders is al jaren een uitgesproken criticus van multicultureel beleid, en dit incident past precies in zijn straatje.
Taalkeuze als politiek statement
Waar de ene reiziger misschien nauwelijks opkijkt van een bord met meerdere talen, ziet een ander het als teken dat Nederland zijn identiteit kwijtraakt. Taal is meer dan communicatie; het is een vorm van cultuur en verbondenheid.
Wanneer overheidsdiensten of bedrijven andere talen gaan gebruiken naast het Nederlands, dan voelt dat voor sommigen als een inperking van die culturele identiteit. Het voelt als toegeven aan iets wat zij niet willen: een land waar alles maar aangepast wordt voor ‘de ander’.
Respect of overcorrectie?
Er zijn natuurlijk ook mensen die er anders naar kijken. Zij vinden het juist een mooie ontwikkeling dat de NS oog heeft voor verschillende groepen in de samenleving.
Een meertalige boodschap kan voor sommige reizigers met een migratieachtergrond simpelweg duidelijker zijn. Bovendien is het geen wet dat alles alleen in het Nederlands moet.
Zeker in grote steden is het gebruik van meerdere talen op borden eerder regel dan uitzondering. Maar ook zij erkennen: excuses aanbieden voor een normale controle voelt wat overdreven.
NS balanceert op een dunne lijn
De Nederlandse Spoorwegen bevinden zich duidelijk in een lastige positie. Enerzijds willen ze een inclusieve organisatie zijn die iedereen aanspreekt, ongeacht achtergrond of taal.
Anderzijds moeten ze waken voor het feit dat ze hun kernwaarden – efficiënt, betrouwbaar en toegankelijk vervoer – niet uit het oog verliezen.
Als er meer commotie is over een bord dan over het feit dat de trein wéér te laat is, dan klopt er misschien iets niet in de prioriteitenlijst.
Praktische problemen blijven liggen
Wat dit soort discussies vaak blootlegt, is een groter probleem: er lijkt meer aandacht te zijn voor symbolisch beleid dan voor praktische verbeteringen.
Reizigers klagen al jaren over volle treinen, vertragingen, slecht werkende toiletten en personeelstekorten.
Toch gaan veel persmomenten van de NS over zaken als genderneutrale omroepen of meertalige communicatie. Natuurlijk is inclusiviteit belangrijk, maar het mag niet de aandacht afleiden van de kerntaak: goed en betrouwbaar openbaar vervoer.
Een bredere discussie over cultuur
Wat het incident in Maarheeze vooral laat zien, is dat de discussie niet alleen over taal gaat. Het raakt aan iets diepers: de vraag hoe Nederland omgaat met culturele veranderingen.
Sommigen voelen zich steeds minder thuis in hun eigen land en zien dit soort gebaren als voorbeelden van een overheid die zich buigt naar minderheden, terwijl de meerderheid zich ongehoord voelt. Anderen vinden dat Nederland juist vooruitgaat door ruimte te maken voor iedereen. Het verschil in visie is groot – en polariseert.
Regels zijn geen belediging
Uiteindelijk draait het allemaal om iets simpels: een ticketcontrole. In plaats van excuses zou het misschien beter zijn om gewoon duidelijk te maken dat dit de normale gang van zaken is.
Net als bij een verkeerscontrole of paspoortcheck: het hoort erbij, en niemand hoeft zich daardoor beledigd te voelen. Door je te verontschuldigen voor iets dat normaal is, wek je de indruk dat je iets verkeerd doet – en dat is bij een controle niet het geval.
Eerder dit jaar op NS station Maarheeze.
Dit land is ziek.
Excuses maken voor het controleren van kaartjes in het Arabisch.
Help me Nederland terug te veroveren, #StemPVV! pic.twitter.com/YnzCsJ5CQQ
— Geert Wilders (@geertwilderspvv) July 27, 2025
Conclusie: een klein bord, een groot debat
Wat begon als een simpel bord op een station, is uitgegroeid tot een nationale discussie. Over taal, over cultuur, over hoe ver inclusiviteit moet gaan.
Het bord van de NS in Maarheeze laat zien dat kleine symbolen grote emoties kunnen losmaken. De felle reactie van Geert Wilders benadrukt dat het debat over Nederlandse identiteit nog lang niet is uitgewoed.
En of je nu voor of tegen meertalige excuses bent – het is duidelijk dat veel Nederlanders zich afvragen waar de grens ligt.
