Tijdens de uitzending van Pauw & De Wit liep het deze week flink uit de hand tussen oud-minister Marjolein Faber en presentator Jeroen Pauw.
Het gesprek, dat begon als een interview over haar boek “Mij krijgen ze niet klein”, veranderde al snel in een stevige confrontatie.
Pauw nam Faber kritisch onder vuur over passages in haar boek, terwijl Faber zich zichtbaar stoorde aan zijn manier van ondervragen.
Een zeldzaam tv-optreden van Marjolein Faber
Het interview was bijzonder, want Faber verschijnt zelden in de media sinds haar vertrek als minister van Asiel en Migratie.
In haar boek vertelt ze openhartig over haar tijd in het kabinet en de weerstand die ze daar ervoer.
Toch draaide het gesprek bij Pauw al snel niet meer om haar persoonlijke verhaal, maar om de beschuldigingen dat ze mogelijk staatsgeheimen heeft geschonden.
Pauw vroeg haar herhaaldelijk of ze met haar boek niet het ambtsgeheim had overtreden door details uit de ministerraad te delen.
Faber reageerde fel en ontkende alles. “Dat is absolute onzin,” zei ze. Volgens haar is alle informatie in haar boek buiten de ministerraad besproken.
Maar Pauw liet niet los en wees haar op een specifieke passage waarin stond: “toen het stuk eenmaal in de ministerraad voorlag.”
Daarop schoot Faber uit haar slof en beet ze hem toe: “Moet u nu onderbreken!” Het publiek hoorde duidelijk de spanning oplopen.
Opschudding door Fabers boek
De ophef begon al toen haar boek uitkwam. Faber beschrijft daarin dat de toenmalige minister van Binnenlandse Zaken delen van haar voorstel over asielbeleid wilde schrappen.
“Alles wat als streng kon worden ervaren, moest verdwijnen,” schreef ze. Volgens haar werd zelfs geprobeerd haar maatregelen uit het regeerprogramma te houden.
Die openheid viel niet overal in goede aarde. NSC-leider Van Hijum, die samen met Faber in de ministerraad zat, riep premier Dick Schoof op om aangifte tegen haar te doen.
Volgens hem had ze vertrouwelijke informatie gedeeld die onder de geheimhoudingsplicht valt. Toch besloot premier Schoof geen juridische stappen te nemen.
Faber zelf blijft bij haar standpunt dat ze niets verkeerd heeft gedaan. Ze benadrukt dat haar boek zorgvuldig is geschreven en dat er geen staatsgeheimen zijn prijsgegeven.
Een felle discussie aan tafel
Jeroen Pauw probeerde tijdens het interview haar verhaal te ontleden, maar dat leidde alleen maar tot meer botsingen.
Toen hij haar vroeg of ze haar advocaat had geraadpleegd uit angst voor vervolging, ontkende ze dat meteen. Ze vond de suggestie belachelijk en gaf aan dat haar geweten schoon is.
De toon bleef scherp. Pauw noemde haar gedrag op sommige momenten “kinderachtig”, waarop Faber hem er fijntjes aan herinnerde dat hij haar liet uitspreken in plaats van te onderbreken. “U wilt gewoon niet horen wat ik zeg,” kaatste ze terug.
De moeizame periode als minister
Faber vertelde dat haar tijd als minister verre van makkelijk was. Volgens haar kreeg ze te maken met enorme weerstand binnen de coalitie, vooral van partijen die volgens haar “niets wilden veranderen aan het systeem.”
Ze wees op wat ze de “asielindustrie” noemde: een miljardenindustrie die volgens haar veel mensen liever in stand houden dan hervormen.
Pauw ging daar direct tegenin en stelde dat Faber weinig concreet had bereikt tijdens haar ministerschap.
“U heeft nauwelijks iets veranderd,” zei hij. Faber reageerde daar koel op: “Dat is een flauwe opmerking. Verandering kost tijd, zeker als iedereen tegenwerkt.”
Migratie en woningnood als twistpunt
Een belangrijk onderdeel van het gesprek draaide om de relatie tussen migratie en de woningcrisis.
Faber stelde dat Nederland de toestroom van migranten simpelweg niet meer aankan omdat er geen huizen meer beschikbaar zijn.
Pauw onderbrak haar onmiddellijk en stelde dat het oneerlijk is om de woningnood aan asielzoekers te wijten.
Volgens hem zijn de problemen op de huizenmarkt al decennialang gaande, en is migratie slechts een klein onderdeel van een veel groter probleem.
Faber bleef echter bij haar standpunt dat de instroom van 1,5 miljoen migranten onder Rutte een enorme druk op de woningmarkt heeft gezet.
Het meningsverschil liep hoog op, met Pauw die haar beschuldigde van “te simpele redeneringen”, en Faber die vond dat hij “de feiten negeerde”.
De kritiek op haar bereikbaarheid
In het gesprek kwam ook de kritiek aan bod dat Faber als minister moeilijk bereikbaar zou zijn geweest.
Ze haalde een voorbeeld aan van CDA-leider Henri Bontenbal, die volgens haar een overleg afzegde en vervolgens in de media beweerde dat zij nooit tijd had. Pauw noemde haar reactie kinderachtig, maar Faber bleef erbij dat haar team juist contact had gezocht.
“Als anderen afspraken afzeggen, kun je mij dat niet verwijten,” zei ze scherp. Het fragment leverde opnieuw een gespannen sfeer aan tafel op.
De opmerking over asielzoekers en de Efteling
Een ander punt van kritiek ging over Fabers eerdere uitspraak dat asielzoekers naar Nederland komen “voor een dagje Efteling”. Pauw confronteerde haar ermee en noemde het “respectloos en ongenuanceerd.”
Faber verdedigde zich door te zeggen dat ze het figuurlijk bedoelde, als voorbeeld van het verschil in voorzieningen tussen Nederland en andere landen.
Pauw wees erop dat de situatie in Ter Apel allesbehalve aantrekkelijk is en dat er geen sprake is van luxe.
Faber schoof de verantwoordelijkheid door naar haar opvolger Mona Keijzer, wat tot een geïrriteerde reactie van Pauw leidde: “U wijst alleen maar anderen aan.”
De maatschappelijke impact van haar uitspraken
Faber gaf aan dat ze zich zorgen maakt over overlast en misdrijven die door bepaalde asielzoekers worden gepleegd.
Ze noemde als voorbeeld de onrust bij kermissen en evenementen waar jongeren de boel verstoren.
Volgens haar is het onbegrijpelijk dat de overheid beloningen uitdeelt aan groepen die zich misdragen, terwijl veel gewone gezinnen moeite hebben om rond te komen.
Pauw probeerde haar te laten inzien dat zulke uitspraken bijdragen aan polarisatie, maar Faber hield voet bij stuk: “We moeten eerlijk zijn over wat er speelt.”
Een debat dat nog lang zal nadreunen
Het interview tussen Faber en Pauw zorgde voor veel reacties op sociale media. Voorstanders prezen haar dat ze “eindelijk durfde te zeggen wat anderen denken”, terwijl critici haar verweten met valse aannames te spelen.
Wat in elk geval duidelijk werd, is dat het asieldebat in Nederland nog lang niet voorbij is. Fabers boek en haar optreden bij Pauw & De Wit hebben de discussie opnieuw aangewakkerd.
En hoewel de meningen verdeeld blijven, staat vast dat dit gesprek voorlopig niet vergeten zal worden.
