In de wandelgangen van politiek Den Haag valt al maanden dezelfde naam wanneer het gaat over het nieuwe premierschap: Rob Jetten.
Lange tijd leek hij de logische kandidaat namens D66, maar de afgelopen weken is er iets veranderd. Waar zijn aanmelding als premier eerst vanzelfsprekend klonk, duikt nu steeds vaker twijfel op.
Niet alleen bij kiezers, maar ook binnen zijn eigen partij en bij mogelijke coalitiepartners.
Die groeiende weerstand draait een optelsom van stijl, leiderschap, beleid en het gevoel dat de tijdgeest een andere richting vraagt. Het maakt Rob Jetten een controversiële keuze op een moment waarop Nederland juist behoefte heeft aan rust, vertrouwen en herkenbaar leiderschap.
Leiderschap in turbulente tijden: geschikt of toch niet?
Eén van de meest terugkerende kritiekpunten gaat over Jettens leiderschapsstijl. Zijn ervaring als minister en fractievoorzitter wordt breed erkend.
Hij staat bekend als iemand die dossiers tot in detail kent, hard werkt en zijn planning strak voert. Maar die kwaliteiten garanderen niet automatisch dat hij de rol van premier soepel kan vervullen.
Volgens veel politieke analisten vraagt het premierschap juist iets anders: het vermogen om kampen met uiteenlopende belangen bij elkaar te brengen, rust te creëren in nationale discussies en gezag uit te stralen dat boven partijpolitiek uitstijgt
. In die rol moet iemand niet alleen de inhoud beheersen, maar ook een sfeer scheppen waarin andere partijen zich gehoord voelen.
En precies dat punt vormt volgens critici de achilleshiel van Jetten. Zijn leiderschapsstijl wordt door sommigen omschreven als strak, zakelijk en weinig flexibel.
Dat werkt prima bij beleidsontwikkeling, maar kan minder effectief zijn wanneer vijf partijen aan één tafel moeten blijven zitten.
De communicatie van Rob Jetten: overtuigend, maar afstandelijk
Wie Jetten volgt, ziet een politicus die duidelijk communiceert, inhoudelijk sterk is en zelden afwijkt van zijn lijn.
Maar in een tijd waarin vertrouwen broos is, werkt die consequente manier niet bij iedereen. Veel kiezers ervaren zijn optredens als technisch, bedacht en soms wat afstandelijk.
Voorstanders zien hem als iemand die helder is en weet waar hij naartoe wil. Tegenstanders zeggen juist dat het voelt alsof hij té sterk vanuit modellen en rapporten denkt, en te weinig vanuit de dagelijkse zorgen van huishoudens.
Die kritiek wordt versterkt door hoe Jetten het klimaat- en energiedossier presenteert. Omdat dit beleid direct raakt aan de portemonnee van gezinnen, is communicatie cruciaal.
Als de toon te technisch of te ambitieus klinkt, voelen mensen zich minder meegenomen. Dat onbedoelde gevoel van afstand maakt zijn premierschap voor sommigen moeilijker te verkopen.
Klimaatbeleid als bron van kracht én weerstand
Het valt niet te ontkennen: Rob Jetten staat symbool voor een stevig klimaatbeleid. Dat levert hem steun op bij mensen die graag vooruit willen en het tempo van de energietransitie hoog willen houden. Binnen de partij is dat een bron van trots.
Tegelijkertijd ligt daar precies de gevoeligheid. Veel Nederlanders worstelen met stijgende kosten, onzekerheid over energierekeningen en de vraag of hun situatie over een paar jaar nog betaalbaar is.
Wanneer in dat klimaat de nadruk ligt op verplichtingen – warmtepompen, isolatie-eisen of hogere belastingen op gas – ontstaat frictie.
De kritiek richt zich dan niet op het idee van verduurzaming zelf, maar op het tempo en de manier waarop de regels worden ingevoerd.
Tegenstanders vinden dat Jetten te weinig oog heeft voor de realiteit van gezinnen die moeite hebben om rond te komen. Daardoor zien sommigen hem niet als een premier die rust en draagvlak kan brengen.
Twijfel binnen D66: waardering, maar ook zorgen
Opvallend is dat de twijfel niet alleen van buitenaf komt. Binnen D66 wordt Jetten gezien als vakbekwaam, maar ook daar klinkt soms de vraag of hij het verbindende leiderschap heeft dat nu nodig is.
Volgens insiders komt een terugkerend patroon naar voren: Jetten luistert wel, maar vooral om bevestiging te zoeken voor de koers die hij toch al wilde varen.
Of dat terecht is of niet, het effect blijft hetzelfde: sommige mensen voelen zich minder betrokken bij het besluitvormingsproces.
Voor een partij die graag de rol van vernieuwer speelt, kan zo’n indruk schadelijk zijn. Vooral nu de formatiedruk hoog is, is het belangrijk dat alle stemmen binnen de partij ruimte krijgen.
Dat geeft kracht én geloofwaardigheid. Wanneer dat niet gebeurt, kan de interne dynamiek een hinder worden voor een premierschapskandidaat.
Publieke perceptie verandert: van frisse verschijning naar verdeeld beeld
Toen Jetten een aantal jaar geleden landelijk bekend werd, werd hij gezien als een frisse, moderne politicus. Jong, energiek, een duidelijke missie – elementen die goed aansloegen bij een deel van de kiezers. Maar dat beeld is verschoven. Niet omdat hij veranderd is, maar omdat de samenleving in een andere fase zit.
Burgers willen duidelijkheid, stabiliteit en leiding die direct inspeelt op hun dagelijkse realiteit. Voor veel mensen is de energierekening belangrijker dan beleid voor de komende dertig jaar.
Boodschappen, huren en vaste lasten drukken zwaar. In dat klimaat werkt een toekomstgerichte boodschap alleen als er ook realisme en empathie in doorklinkt.
Het verwijt dat Jetten een “technocraat” zou zijn – iemand die vooral denkt in schema’s en cijfers – wordt in deze context vaker genoemd.
Ook hier speelt zijn toon een grote rol. Wanneer optredens als keurig maar weinig spontaan worden ervaren, werkt dat in zijn nadeel.
Formatiedruk: versterker van twijfels
In een formatieperiode krijgen beelden een veel grotere rol. Coalitiepartners willen een premier die stabiliteit biedt, rust bewaart en ook voor hun achterban acceptabel is. Als de twijfel over Jetten binnen die partijen blijft hangen, vertraagt dat de onderhandelingen.
D66 staat dan voor een lastige keuze. Vasthouden aan Jetten als premierschapskandidaat geeft kracht en consistentie, maar kan de onderhandelingen verstoren.
Een andere naam presenteren kan intern worden gezien als zwakte of gebrek aan visie. Deze spanningen spelen op de achtergrond, maar hebben grote invloed op het eindresultaat.
Wat in zulke situaties het meest telt, is niet alleen de inhoud, maar het gevoel dat een kandidaat uitstraalt. Een premier moet boven de partijen kunnen staan en vertrouwen kunnen winnen in een breed deel van het land.
Het imago dat schuurt: wanneer ‘keurig’ niet genoeg is
Jarenlang werkte Jetten aan een stijl die ordelijk, betrouwbaar en rustig is. Maar in een tijd waarin veel mensen behoefte hebben aan spontaniteit, herkenbaarheid en menselijkheid, kan dat nette imago juist tegenwerken.
Commentatoren noemen zijn optredens vaak correct, maar missen een persoonlijke toon of emotionele invalshoek.
Het probleem is niet wie Jetten is, maar hoe hij overkomt. Mensen willen zien wie iemand is, niet alleen wat iemand weet.
Een premier wordt niet alleen beoordeeld op dossierkennis, maar ook op warmte, benaderbaarheid en het vermogen om vertrouwen te geven in moeilijke tijden.
Daar wringt het volgens veel critici: Jetten heeft een sterk profiel, maar mist misschien nét dat stukje vanzelfsprekend gezag dat een premier nodig heeft.
Kan Jetten het beeld nog kantelen?
Er is nog tijd, maar het venster wordt smaller. Als Jetten zijn kansen op premierschap wil vergroten, moet hij laten zien dat hij meer is dan een gedreven minister. Dat betekent:
minder technocratische taal
meer concrete aandacht voor de zorgen van huishoudens
zichtbaar openstaan voor andere visies
een echte dialoog aangaan in plaats van alleen uitleg geven
laten zien dat moeilijke keuzes mét mensen worden gemaakt, niet vóór hen
Als die omslag zichtbaar wordt, kan hij opnieuw vertrouwen winnen. Blijft de stijl hetzelfde, dan blijft het beeld hangen dat hij vooral inhoudelijk sterk is, maar niet de natuurlijke verbinder die nu nodig is.
