Monica Huldt, een 37-jarige vrouw, heeft haar levensstijl en relatiekeuzes gebaseerd op een zeer traditioneel en onderdanig rolpatroon.
Voor haar is het geheim van een gelukkige relatie simpel: de man moet de beslissingen nemen en de vrouw moet er alles aan doen om hem te behagen.
Dit idee van een “traditionele huisvrouw” is voor Monica geen onderdrukking, maar eerder een manier om harmonie in haar relatie te bereiken.
Samen met haar man John, met wie ze al zes jaar samen is, heeft ze een dynamiek ontwikkeld die voor hen beiden werkt, ook al roept die dynamiek bij anderen vaak vragen en kritiek op.
Monica beschrijft zichzelf als iemand die altijd een onderdanige kant heeft gehad. Ze vertelt dat dit voor haar niet betekent dat ze hulpeloos is of niet in staat is om voor zichzelf te zorgen, maar dat ze zich juist aangetrokken voelt tot de assertiviteit van haar man.
Voor haar is Johns zelfverzekerde houding aantrekkelijk en geeft het haar een gevoel van stabiliteit en duidelijkheid in hun relatie. Ze ziet zichzelf in de rol van de traditionele huisvrouw, iemand die zorgt voor het huishouden en er altijd goed uitziet voor haar man, als een vorm van wederzijds respect en liefde.
Deze denkwijze heeft Monica van huis uit meegekregen. Haar moeder leerde haar al vroeg dat een vrouw er altijd mooi en verzorgd uit moet zien, omdat dat volgens haar moeder essentieel is om een man tevreden te houden.
De woorden van haar moeder – dat niemand een dikke en lelijke vrouw wil – hebben diepe indruk op haar gemaakt en haar kijk op relaties gevormd. Het uiterlijk en de zorg voor het huis zijn voor Monica belangrijke elementen geworden in het nastreven van wat zij beschouwt als een ideale relatie.
Maar Monica’s onderdanigheid stopt niet bij het huishouden. Ze accepteert ook dat John met andere vrouwen slaapt. Voor hem is dit een luxe die veel mannen wensen, en hij gelooft dat het hem een betere echtgenoot maakt.
John legt uit dat hij als man de regels in huis bepaalt, en voor hem is de vrijheid om met andere vrouwen te slapen een onderdeel van die regels.
Dit aspect van hun relatie, waarbij Monica de controle van John accepteert, inclusief zijn seksuele escapades, is een extreme uiting van de dynamiek die zij als koppel hebben gekozen. Waar voor velen trouw en exclusiviteit fundamentele waarden zijn binnen een huwelijk, zien Monica en John dit anders.
Hoewel Monica en John beiden gelukkig lijken met hun relatie en de regels die ze volgen, heeft hun levensstijl spanningen veroorzaakt met vrienden en familie.
Monica merkt op dat oude vrienden haar hebben verteld dat ze haar waardigheid als vrouw heeft verloren. Deze reacties laten zien dat hun relatiekeuzes niet door iedereen begrepen of geaccepteerd worden.
Voor Monica is dit echter een kleine prijs om te betalen voor wat zij ziet als een stabiele en bevredigende relatie. Zij ziet haar rol als traditioneel en onderdanig, niet als iets negatiefs, maar juist als een manier om haar relatie sterk en gelukkig te houden.
Ondanks de kritiek blijft Monica trouw aan haar overtuigingen. Ze is ervan overtuigd dat haar rol als onderdanige huisvrouw haar gelukkig maakt en dat ze daardoor een betere echtgenote is.
Voor haar gaat het erom dat zij en John tevreden zijn met de keuzes die ze maken, ongeacht wat anderen daarvan vinden.
De dynamiek die voor hen werkt, is misschien onorthodox, maar Monica gelooft dat het juist door haar onderdanigheid en Johns assertiviteit is dat hun relatie floreert.
Dit roept natuurlijk vragen op over gelijkwaardigheid en wederzijds respect in relaties. Sommigen zouden Monica’s keuze zien als een stap terug naar een tijd waarin vrouwen minder rechten en vrijheid hadden.
Anderen kunnen haar standpunt interpreteren als een persoonlijke keuze in hoe zij haar rol als vrouw invult, gebaseerd op wat haar gelukkig maakt, zelfs als dat betekent dat ze traditionele rollen omarmt die door velen als achterhaald worden beschouwd.
Monica’s verhaal biedt een kijkje in een levensstijl die ver afstaat van wat veel moderne relaties kenmerken, maar het benadrukt ook de diversiteit in hoe mensen liefde en partnerschap definiëren.
Wat voor het ene paar werkt, kan voor een ander onvoorstelbaar zijn. Monica heeft haar eigen weg gekozen en volgt die met overtuiging, zelfs in het licht van kritiek en onbegrip.
Haar verhaal is een reminder dat relaties geen universeel draaiboek volgen en dat geluk soms op de meest onverwachte manieren kan worden gevonden.
