Linda (42) heeft een goedlopend leven, een vaste baan en is tevreden met haar keuzes. Ze heeft al jarenlang dezelfde auto, een betrouwbare benzineauto die haar nooit in de steek laat. Terwijl veel van haar vrienden en familie de overstap naar elektrische auto’s hebben gemaakt, heeft Linda dat nooit overwogen.
Toch kwam ze onlangs in een ongemakkelijke situatie terecht toen haar collega’s haar openlijk uitlachten omdat ze nog steeds benzine rijdt. Wat een normale werkdag had moeten zijn, eindigde in een pijnlijke confrontatie met een groeiende sociale druk om elektrisch te rijden.
Linda werkt in een middelgroot bedrijf, en zoals bij veel moderne kantoren is er een duidelijke toename van duurzame keuzes onder het personeel. Steeds meer collega’s verschijnen in hun elektrische auto’s, praten enthousiast over laadpalen en vergelijken de actieradius van hun nieuwe voertuigen.
Linda luistert beleefd, maar voelt zich ongemakkelijk. “Ik ben niet tegen elektrisch rijden,” zegt ze. “Ik begrijp dat het beter is voor het milieu, maar ik ben gewoon tevreden met mijn huidige auto. Hij werkt goed, ik hoef niet elke paar jaar iets nieuws te kopen.”
Op een zonnige ochtend werd Linda echter onaangenaam verrast. Terwijl ze haar auto parkeerde op het werk, werd ze aangesproken door een groep collega’s die bij de laadpalen stonden. “Ah, daar is ze met haar oldtimer,” zei een van hen met een grijns. “Wanneer stap je nou eens over naar een elektrische auto? Dit is toch niet meer van deze tijd?”
Linda voelde het bloed naar haar wangen stijgen. Ze lachte zenuwachtig, maar wist niet goed wat ze moest zeggen. “Ik heb daar gewoon geen behoefte aan,” antwoordde ze voorzichtig.
De opmerkingen bleven echter komen. “Maar Linda, serieus, denk je niet aan het milieu? Of de brandstofprijzen? Een elektrische auto is zoveel voordeliger en je doet iets goeds voor de planeet.”
Een andere collega voegde eraan toe: “Het is gewoon een kwestie van tijd voordat benzineauto’s helemaal verboden worden. Dan moet je toch overstappen.”
Linda vond het lastig om zichzelf te verdedigen. “Ik begrijp dat elektrisch rijden voordelen heeft,” zei ze, “maar ik vind mijn benzineauto prima zoals hij is. Bovendien, ik wil niet elke keer stressen over het vinden van een laadpaal. Wat als ik ergens strand omdat mijn batterij leeg is?”
Dit leek echter niet veel indruk te maken op haar collega’s, die haar reactie afdoen als onwetend of achterhaald.
“Het voelde alsof ik belachelijk werd gemaakt omdat ik simpelweg een keuze maak die voor mij goed werkt,” legt Linda later uit. “Mijn collega’s deden net alsof ik een misdaad bega omdat ik niet meega in hun elektrische hype. Ze vergaten compleet dat niet iedereen dezelfde prioriteiten heeft.”
Voor Linda is het niet zo simpel om haar benzineauto in te ruilen voor een elektrische auto. Het gaat niet alleen om comfort en gewoonte, maar ook om kosten en praktische overwegingen.
“De auto die ik nu heb, is afbetaald en doet het nog perfect. Waarom zou ik duizenden euro’s uitgeven aan een nieuwe elektrische auto? Alleen maar omdat iedereen het doet? Dat is niet hoe ik werk.”
Ze geeft toe dat ze het lastig vindt om tegen de stroom in te zwemmen, vooral als de druk van buitenaf zo groot is.
“Het voelt alsof er een soort morele verplichting is om elektrisch te rijden. En als je dat niet doet, ben je opeens iemand die niet om de wereld of het milieu geeft. Maar dat is helemaal niet waar. Ik doe mijn best op andere manieren: ik recycle, ik bespaar energie thuis, ik ben bewuster bezig met mijn impact op het milieu. Waarom zou alles moeten draaien om de auto die je rijdt?”
De ervaring heeft Linda doen nadenken over hoe mensen in groepen druk kunnen uitoefenen op individuen om aan bepaalde normen te voldoen.
“Het gaat niet alleen om elektrische auto’s. Het gaat om alle keuzes die mensen maken. Of het nu gaat om voeding, vakanties, kleding, er is altijd wel iets wat als ‘normaal’ wordt gezien. En als je niet meedoet, dan pas je niet in het plaatje.”
Linda is vastbesloten om zich niet te laten beïnvloeden door de opmerkingen van haar collega’s.
“Ik begrijp hun enthousiasme voor elektrisch rijden, maar ik wil geen keuzes maken die niet bij mij passen. Misschien stap ik ooit over, maar dat zal dan mijn keuze zijn, en niet omdat anderen vinden dat ik dat moet doen.”
Voor nu blijft Linda trouw aan haar benzineauto, ondanks de sociale druk om anders te kiezen. “Iedereen heeft recht op zijn eigen keuzes,” zegt ze.
“Ik zou willen dat mensen dat meer zouden respecteren, in plaats van hun eigen overtuigingen op anderen te projecteren. We kunnen elkaar beter steunen in de keuzes die we maken, in plaats van elkaar neer te halen omdat iemand niet in het perfecte plaatje past.”
