Marco, 36 jaar oud en vader van twee jonge kinderen, staat voor een beslissing die bij veel ouders voor gemengde gevoelens kan zorgen. Hij heeft namelijk besloten om zijn kinderen van school te halen vanwege de invoering van genderneutrale toiletten. Een beslissing die hij naar eigen zeggen niet lichtvaardig heeft genomen, maar die volgens hem onvermijdelijk was gezien zijn zorgen over de ontwikkeling van zijn kinderen.
“Ik wil gewoon dat mijn kinderen opgroeien in een veilige en normale omgeving,” zegt hij vastberaden. Zijn keuze roept vragen op over waar de grens ligt tussen vooruitgang en persoonlijke waarden.
Het onderwerp genderneutrale toiletten is de laatste tijd steeds vaker onderwerp van discussie in scholen door het hele land. Scholen willen inclusiever zijn en ervoor zorgen dat leerlingen, ongeacht hun genderidentiteit, zich veilig en geaccepteerd voelen. Voor Marco was de invoering van deze toiletten echter een breekpunt.
“Toen ik hoorde dat de school genderneutrale toiletten ging invoeren, kon ik het niet geloven,” vertelt hij. “Mijn kinderen zijn nog jong, ze begrijpen helemaal niet wat dat betekent, en ik vind dat we ze niet met dit soort complexe onderwerpen moeten confronteren op deze leeftijd.”
Marco is bezorgd over wat hij ziet als een te snelle acceptatie van veranderingen die volgens hem niet in het belang zijn van kinderen. “Het voelt alsof onze kinderen ineens geconfronteerd worden met een nieuwe werkelijkheid, zonder dat er ruimte is om daarover te praten of dat te begrijpen,” zegt hij.
“Ik wil niet dat mijn kinderen naar het toilet moeten gaan met een ongemakkelijk gevoel. Een jongen hoort een jongenswc te hebben, en een meisje een meisjeswc. Zo simpel is het voor mij.”
Volgens Marco heeft hij meerdere keren geprobeerd om met de school in gesprek te gaan over zijn zorgen.
“Ik heb de directie gevraagd waarom ze deze verandering doorvoeren en wat hun plan is om de ouders en kinderen voor te bereiden. Maar het enige antwoord dat ik kreeg, was dat dit onderdeel is van een landelijke trend en dat de school streeft naar inclusiviteit. Ze leken niet open te staan voor mijn zorgen.”
Deze reactie van de school maakte Marco alleen maar meer vastberaden in zijn besluit. “Ze probeerden het af te doen als iets kleins, alsof het geen invloed zou hebben. Maar voor mij is het een principiële kwestie. Mijn kinderen verdienen het om in een omgeving op te groeien waar ze zich comfortabel voelen, zonder dat er iets aan hen wordt opgedrongen wat ze niet begrijpen.”
Marco benadrukt dat hij geen problemen heeft met het concept van inclusiviteit, maar dat hij van mening is dat er een grens is aan wat kinderen op jonge leeftijd zouden moeten begrijpen.
“Ik wil niet dat mijn kinderen verward raken over iets dat op deze leeftijd nog helemaal geen rol zou moeten spelen in hun leven,” zegt hij. “Ik zie dit als iets dat te snel wordt doorgevoerd zonder dat er genoeg aandacht is voor de impact op jonge kinderen.”
Het besluit om zijn kinderen van school te halen is niet zonder gevolgen. “Het was absoluut geen gemakkelijke beslissing,” vertelt Marco. “Mijn kinderen hadden vriendjes en vriendinnetjes op die school, en het voelt alsof we hun wereld hebben omgegooid. Maar ik moet als vader een standpunt innemen voor wat ik geloof dat het beste is voor hun welzijn en opvoeding.”
Ook in zijn omgeving heeft Marco gemengde reacties ontvangen. “Sommige vrienden en familie begrijpen mijn beslissing volledig, anderen denken dat ik overdrijf,” geeft hij toe.
“Maar ik kan niet zomaar meegaan met iets waar ik me niet goed bij voel, alleen maar omdat anderen het normaal lijken te vinden. Ik denk dat we een stap terug moeten doen en ons af moeten vragen of dit echt is wat we willen voor onze kinderen.”
Voor Marco draait het uiteindelijk allemaal om het behoud van normen en waarden in de opvoeding. “Ik geloof dat kinderen gebaat zijn bij duidelijkheid en structuur. Door ze op jonge leeftijd bloot te stellen aan complexe vraagstukken zoals genderneutraliteit, nemen we een stukje van hun kindertijd weg,” zegt hij.
“Ik wil mijn kinderen niet opvoeden in een wereld waar alles zomaar veranderd wordt zonder dat ze daarover kunnen nadenken of hun eigen mening kunnen vormen.”
Marco heeft zijn kinderen inmiddels ingeschreven op een andere school, waar er geen genderneutrale toiletten zijn.
“Het voelt als een opluchting om te weten dat ze daar gewoon naar een traditionele omgeving kunnen gaan. Natuurlijk zullen ze ooit met dit soort onderwerpen in aanraking komen, maar ik wil dat dit op hun eigen tijd en in hun eigen tempo gebeurt.”
Zijn beslissing blijft echter voor velen een bron van discussie. Terwijl sommige ouders dezelfde zorgen delen, zijn er ook mensen die geloven dat Marco’s reactie overdreven is en dat de maatschappij zich moet aanpassen aan nieuwe normen. Toch blijft Marco bij zijn standpunt.
“Ik weet dat mijn beslissing niet populair is bij iedereen, maar ik doe wat ik denk dat het beste is voor mijn kinderen. En dat is wat elke ouder uiteindelijk wil, toch?”
