Hans, 61 jaar, is al jaren trots op zijn zoon Mark, nu 27. Mark heeft een goede baan als financieel analist bij een groot bedrijf en verdient daar een uitstekend salaris – meer dan Hans ooit heeft verdiend in zijn hele carrière. Hans heeft altijd zijn best gedaan om Mark een goede start in het leven te geven, en jarenlang was hij degene die financieel bijsprong waar nodig.
Maar nu Mark zijn eigen salaris heeft en zelfs meer verdient dan hijzelf ooit heeft gedaan, voelt Hans zich ongemakkelijk bij de situatie. Het lijkt namelijk alsof Mark nog steeds van hem verwacht dat hij bijdraagt aan zijn uitgaven.
“Het is lastig om dit te moeten zeggen,” zou Hans uitleggen, “maar ik begrijp echt niet waarom hij denkt dat ik nog steeds zijn rekeningen blijf betalen. Hij verdient genoeg, toch? Ik had gehoopt dat dit vanzelf zou ophouden zodra hij goed begon te verdienen.”
In de eerste jaren na Marks afstuderen vond Hans het geen probleem om financieel bij te springen. Hij was net afgestudeerd, bezig met het opbouwen van zijn leven, en Hans zag het als zijn rol om hem daarin te steunen. Maar inmiddels is zijn zoon al een aantal jaren zelfstandig aan het werk. Toch klopt hij nog steeds bij Hans aan voor financiële steun, iets waar Hans zich steeds ongemakkelijker bij voelt.
Mark woont in een chique appartement in de stad en geniet van een levensstijl die voor Hans altijd buiten bereik is gebleven. “Hij gaat minstens twee keer per jaar op vakantie, heeft de nieuwste gadgets, en dan belt hij ineens omdat hij wat krap zit aan het einde van de maand en de huur moet betalen,” vertelt Hans.
Voor hem voelt het oneerlijk dat hij zichzelf soms moet inhouden en uitgaven moet beperken om zijn zoon te ondersteunen, terwijl Mark de vrijheid heeft om royaal te leven.
“Het gesprek hierover aangaan is heel moeilijk,” zou Hans toegeven. “Elke keer als ik probeer uit te leggen dat ik niet zomaar steeds kan bijspringen, lijkt hij het niet te begrijpen. Het lijkt wel alsof hij denkt dat ik altijd wel ergens wat geld vandaan kan toveren.”
Hans heeft het gevoel dat zijn zoon de situatie niet vanuit zijn perspectief bekijkt. Zelf moet hij voorzichtig omgaan met zijn financiën omdat hij met pensioen in het vooruitzicht zijn kosten beter moet beheren. Toch lijkt dit niet door te dringen tot Mark. “Mark zegt dan: ‘Pa, je hebt toch altijd wel wat spaargeld achter de hand?’ Maar hij begrijpt niet dat ook ik moet opletten en op mijn uitgaven moet letten.”
Hans vindt het lastig om Mark uit te leggen dat het niet vanzelfsprekend is om zomaar met geld te strooien, vooral niet omdat hun inkomens zo sterk verschillen. “Hij leeft in een wereld waar bonussen en promoties aan de orde van de dag zijn, terwijl ik het altijd van mijn vaste salaris heb moeten doen,” legt Hans uit.
Wat hem vooral pijn doet, is dat hij zou willen dat Mark leert om zelfstandig met geld om te gaan. “Ik wil dat hij begrijpt dat hij zijn eigen boontjes moet doppen. Maar als ik dat zeg, lijkt het alsof hij het me kwalijk neemt dat ik hem niet wil helpen.”
Vrienden van Hans hebben hem regelmatig aangeraden om de geldkraan dicht te draaien. “Een vriend zei laatst: ‘Hans, hij is volwassen. Hij moet leren voor zichzelf te zorgen, net zoals wij dat hebben gedaan.’ Daar zit natuurlijk een kern van waarheid in,” geeft Hans toe.
Maar als vader vindt hij het moeilijk om zijn zoon zomaar los te laten. “Ik wil hem niet teleurstellen of in de steek laten. Maar ik wil ook dat hij snapt dat het leven niet alleen draait om dure dingen en luxe.”
Steeds vaker overweegt Hans om een duidelijke grens te trekken en het gesprek met zijn zoon hierover aan te gaan. Hij weet dat het gesprek moeilijk zal zijn, maar hij hoopt dat het op lange termijn tot meer begrip leidt en dat Mark zal inzien waarom hij het nodig vindt om anders met geld om te gaan.
“Ik wil hem nog steeds helpen waar dat echt nodig is, maar niet op deze manier. Ik wil dat hij leert hoe het is om volledig zelfstandig te zijn, zoals ik dat ook ben geweest. Als hij dat inziet, zal onze relatie denk ik alleen maar verbeteren.”
Voor Hans is de keuze inmiddels helder: het moet afgelopen zijn met de financiële afhankelijkheid, maar hij hoopt dat Mark uiteindelijk inziet waarom het belangrijk is. Het gaat voor Hans niet alleen om het geld, maar om het vinden van een balans waar ze beiden op lange termijn beter van worden.
“Het is tijd dat Mark inziet dat ik niet altijd de financiële steun kan zijn,” besluit Hans. “Dat is niet alleen voor mezelf, maar ook voor hem. En ik weet zeker dat hij me daar op een dag dankbaar voor zal zijn.
