Amy kan er met haar hoofd niet bij. Haar zoon Jay van 16 fietst elke dag met zijn fatbike naar school, een rit van zo’n acht kilometer enkele reis. Maar nu heeft de school laten weten dat het verboden is om fatbikes op te laden op het schoolterrein.
Amy vindt het ronduit belachelijk. “Hoe moet hij dan naar school? Moet hij maar een extra accu meenemen in zijn rugzak?”
De school heeft het verbod ingesteld vanwege veiligheidsredenen. De directeur stuurde een brief naar alle ouders met de uitleg dat veel van de fatbikes op school accu’s hebben die niet veilig zijn. “We zien een toename van incidenten met accu’s van fatbikes,” aldus de directeur.
“Sommige accu’s, vaak afkomstig uit China, voldoen niet aan de Europese veiligheidsnormen en kunnen in brand vliegen. Dat risico willen we niet nemen.” Voor Amy voelt deze uitleg als een klap in het gezicht.
“Ze doen net alsof alle accu’s gevaarlijk zijn. Mijn zoon heeft een prima fatbike die we bij een erkende fietsenwinkel hebben gekocht. Waarom wordt hij gestraft?”
Jay zelf begrijpt er ook niets van. “Ik moet dus kiezen: of ik kom te laat omdat ik op een gewone fiets moet komen, of ik moet iemand vragen om me met de auto te brengen.” Dat laatste voelt voor Amy als een bizarre paradox.
“Ze hebben het over het milieu en duurzaamheid, maar nu moet ik hem misschien wel met de auto brengen. Hoe duurzaam is dat?”
In de oudergroep van de schoolapp gaat het al dagen over niets anders. Sommige ouders steunen het beleid van de school. “Ik wil ook niet dat mijn kind in een gebouw zit waar accu’s liggen die in brand kunnen vliegen,” schrijft een ouder.
Maar anderen, zoals Amy, vinden dat de school met een oplossing moet komen in plaats van alleen maar een verbod. “Ze kunnen toch een aparte plek maken waar fatbikes veilig opgeladen kunnen worden? Er zijn genoeg scholen waar dat wel kan.”
Een ander probleem waar Amy tegenaan loopt, is dat Jay niet zomaar op een gewone fiets kan overstappen. “Hij heeft een knieblessure gehad en de fatbike maakt het mogelijk dat hij toch naar school kan fietsen. Het is voor hem geen luxe, het is noodzaak.”
Amy voelt zich niet gehoord door de school. “Ik heb gebeld en ze blijven maar herhalen dat het om veiligheid gaat. Maar wat is dan het alternatief? Ze denken niet na over wat dit betekent voor de leerlingen.”
Volgens een woordvoerder van de Fietsersbond zijn dit soort situaties niet uniek. “We zien steeds meer scholen worstelen met de populariteit van elektrische fietsen en fatbikes. Aan de ene kant willen ze duurzaam vervoer stimuleren, maar aan de andere kant zijn er inderdaad risico’s met goedkope accu’s.”
De bond pleit voor meer regelgeving rondom de veiligheid van accu’s en betere voorlichting voor consumenten. “Maar een verbod is niet de oplossing. Dat zorgt alleen maar voor frustratie en weerstand.”
Amy ziet zichzelf al in de weer met een extra oplader en een tweede accu om Jay door de week te helpen. “Het voelt alsof ik gestraft word omdat de school geen moeite wil doen. Het is alsof ze zeggen: zoek het zelf maar uit.”
Ze weet dat er in de buurt andere scholen zijn waar dit probleem niet speelt. “Ik ben serieus aan het overwegen om hem over te schrijven. Maar waarom moet het zover komen? Waarom kan er geen dialoog zijn?”
De discussie over fatbikes en hun accu’s is een groter maatschappelijk vraagstuk. Terwijl de populariteit van deze fietsen groeit, lijken infrastructuur en regelgeving achter te blijven. Amy hoopt dat haar verhaal andere ouders wakker schudt.
“Dit gaat niet alleen over mijn zoon. Dit gaat over hoe we omgaan met moderne vervoersmiddelen en de verantwoordelijkheid die scholen hierin hebben. Je kunt het probleem niet simpelweg verbieden.”
Voor nu blijft Amy met vragen zitten. “Wat doe ik als de accu op is en hij nog een eind moet fietsen? Moet ik hem dan maar oppikken met de auto? Ik dacht dat we juist een toekomst moesten bouwen waarin we minder afhankelijk zijn van de auto. Maar blijkbaar denkt de school daar anders over.”
