In een tijd waarin gezinnen kleiner worden en de kosten van levensonderhoud stijgen, valt het verhaal van Marie Buchan, een alleenstaande moeder van acht kinderen uit Birmingham, behoorlijk op. Marie, 39 jaar oud, heeft de wereld laten weten dat ze ‘verslaafd’ is aan het krijgen van kinderen. Ondanks financiële uitdagingen en felle kritiek van het publiek, zegt ze dat haar verlangen om haar gezin uit te breiden sterker is dan ooit.
Een leven vol liefde… en uitdagingen
Marie Buchan, afkomstig uit Oak, Birmingham, is niet zomaar een moeder van een groot gezin. Ze noemt zichzelf openlijk ‘verslaafd aan zwangerschap’ en ze staat achter die uitspraak. Voor Marie betekent het krijgen van een kind niet alleen de komst van een nieuwe baby, maar ook het ervaren van het bijzondere gevoel van moederschap telkens opnieuw.
Maar het leven is niet altijd makkelijk voor deze moeder van acht. Marie leeft van een uitkering en sinds haar toeslagen drastisch zijn verminderd, heeft ze het financieel zwaar.
Ze geeft toe dat ze afhankelijk is van voedselbanken om haar kinderen te voeden. “Toen mijn uitkeringen werden gekort, voelde ik me alsof ik in een donkere tunnel terechtkwam. Het was echt moeilijk,” vertelt ze.
Online kritiek en publieke veroordeling
Marie’s verhaal is niet onopgemerkt gebleven. Ze wordt regelmatig aangevallen op sociale media door mensen die haar keuzes bekritiseren. Ze wordt beschuldigd van onverantwoordelijkheid omdat ze blijft kiezen voor zwangerschappen, terwijl ze al worstelt om rond te komen.
Sommige mensen noemen haar zelfs ‘de bijstandskoningin’ van het Verenigd Koninkrijk, een term die haar diep raakt.
“De bijnamen en haatdragende opmerkingen zijn vreselijk. Mensen noemen me ‘smerig’ en ‘asociaal’, terwijl ze mijn verhaal niet eens echt kennen,” zegt Marie. “Ze denken dat ik kinderen krijg om het systeem uit te buiten, maar dat is gewoon niet waar. Ik hou van mijn kinderen en ik doe mijn best voor hen.”
Toch is het moeilijk om te ontkennen dat Marie het financieel zwaar heeft. Met acht kinderen in huis is het een uitdaging om iedereen van eten, kleding en scholing te voorzien. Nu haar oudere kinderen een leeftijd hebben bereikt waarop de kinderbijslag stopt, is het gezinsinkomen verder gedaald.
Waarom blijft ze kiezen voor zwangerschap?
Voor Marie gaat haar liefde voor het moederschap verder dan alleen praktische overwegingen. “Zwanger zijn geeft me een gevoel van doel en voldoening,” legt ze uit. “Het is een onbeschrijfelijk gevoel wanneer je weet dat er een nieuw leven in je groeit.”
Psychologen noemen dit fenomeen weleens matrescence, het emotionele en hormonale proces dat vrouwen doormaken bij het moederschap.
In sommige gevallen kan deze ervaring zo krachtig zijn dat het een vorm van verslaving wordt, niet in de letterlijke zin van het woord, maar wel als een diepe behoefte aan het gevoel van verbondenheid, zorg en betekenis dat zwangerschap kan geven.
Marie beschouwt haar kinderen als haar grootste prestatie. “Zij zijn mijn wereld,” zegt ze. “Iedere lach, iedere knuffel herinnert me eraan waarom ik dit doe.”
De financiële realiteit: worstelen om rond te komen
Maar hoe mooi het moederschap ook kan zijn, de financiële realiteit kan keihard zijn. Nu haar uitkeringen zijn gekort, moet Marie creatief zijn om haar gezin te onderhouden. Ze vertrouwt steeds meer op voedselbanken en liefdadigheidsinstellingen. Ze geeft toe dat het moeilijk is, maar ze probeert positief te blijven.
“Ik weet dat ik niet de enige ben die het moeilijk heeft. Veel gezinnen in het VK worstelen momenteel met de stijgende kosten van levensonderhoud. Maar de haat die ik krijg omdat ik kinderen heb, maakt het extra zwaar.”
Critici vinden dat Marie haar prioriteiten moet heroverwegen. Ze suggereren dat ze misschien beter kan focussen op het verbeteren van haar financiële situatie in plaats van haar gezin uit te breiden. Sommigen vinden zelfs dat sociale diensten in actie zouden moeten komen.
Marie ziet dat anders: “Mijn kinderen worden met liefde opgevoed. Ja, we hebben het financieel moeilijk, maar liefde en zorg zijn minstens zo belangrijk als geld.”
De rol van de overheid en de samenleving
Marie’s verhaal werpt belangrijke vragen op over de rol van de overheid en de samenleving. Hoeveel verantwoordelijkheid ligt er bij de overheid om gezinnen zoals dat van haar te ondersteunen? En waar ligt de grens tussen persoonlijke keuzevrijheid en maatschappelijke verantwoordelijkheid?
Sommigen vinden dat het sociale zekerheidsstelsel niet bedoeld is om grote gezinnen langdurig te ondersteunen. Anderen wijzen erop dat iedereen recht heeft op gezinsondersteuning, ongeacht het aantal kinderen. “Waarom zou een vrouw met acht kinderen minder waard zijn dan iemand met twee?” vraagt een sympathisant zich af.
De discussie gaat verder dan alleen Marie’s situatie. In veel landen wordt er gedebatteerd over de balans tussen overheidssteun en persoonlijke verantwoordelijkheid. Marie is misschien een extreem voorbeeld, maar haar verhaal raakt aan bredere maatschappelijke kwesties.
Marie’s toekomstplannen
Ondanks de kritiek blijft Marie optimistisch. Ze zegt dat ze nog steeds openstaat voor de mogelijkheid om haar gezin verder uit te breiden. “Ik weet dat het mensen shockeert, maar ik hou van grote gezinnen. Dat is wie ik ben.”
Ze heeft ook plannen om haar leven te verbeteren. “Ik wil graag een baan vinden, misschien in de zorg. Ik wil laten zien dat ik niet alleen afhankelijk ben van het systeem.” Ze weet dat ze met hard werken en vastberadenheid haar gezin kan blijven ondersteunen.
Voor nu blijft Marie zich concentreren op wat het belangrijkst voor haar is: haar kinderen. “Ze zijn mijn alles. Ze geven me een reden om elke dag op te staan.”
Wat vind jij?
Marie’s verhaal roept gemengde gevoelens op. Sommigen bewonderen haar toewijding en liefde voor haar kinderen, terwijl anderen zich afvragen of haar keuzes verantwoord zijn. Maar één ding is zeker: het moederschap is voor Marie meer dan een rol – het is haar roeping.
Wat vind jij van Marie’s situatie? Denk je dat ze het recht heeft om haar gezin uit te breiden, ondanks de financiële uitdagingen? Of vind je dat er grenzen zijn aan persoonlijke keuzes als die invloed hebben op de samenleving? Laat je mening achter in de reacties!
