Verjaardagen zouden momenten van vreugde moeten zijn. Een dag waarop je samenkomt met vrienden en familie om te vieren dat je weer een jaar ouder bent geworden. Maar voor Eva is dat gevoel al lang verdwenen. Ze is 29 en heeft besloten om haar verjaardag niet meer te vieren. Dit besluit heeft haar familie echter behoorlijk in verwarring gebracht.
Eva kan zich haar kinderverjaardagen nog goed herinneren. “Toen ik jonger was, vond ik verjaardagen geweldig,” vertelt ze. “Het was een dag vol cadeaus, taart en aandacht. Maar naarmate ik ouder werd, begon dat te veranderen.”
Waar ze vroeger uitkeek naar het feest, is het nu een dag die ze liever negeert. “Ik merkte dat ik elk jaar minder zin had om mijn verjaardag te vieren. Het voelde steeds meer als een verplichting.”
Voor Eva is er iets ongemakkelijks aan verjaardagen. Ze houdt er niet van om in het middelpunt van de belangstelling te staan, en de druk om het naar haar zin te hebben, voelt verstikkend. “Iedereen verwacht dat je een grote glimlach op je gezicht hebt en geniet van alle aandacht,” zegt ze. “Maar voor mij voelt dat niet natuurlijk. Ik wil niet doen alsof ik iets vier waar ik eigenlijk geen plezier aan beleef.”
Haar familie begrijpt dit niet. “Ze vinden het vreemd dat ik mijn verjaardag niet meer wil vieren,” zegt Eva. “Voor hen is het een traditie, iets waar ze naar uitkijken. Ze zien het als een moment om samen te komen en te vieren. Maar ik zie het gewoon anders.”
Ondanks dat ze haar familie heeft uitgelegd hoe ze zich voelt, blijven ze elk jaar proberen haar over te halen om toch iets te doen.
Eva heeft verschillende redenen waarom ze verjaardagen niet meer wil vieren. Een daarvan is de enorme druk om een perfecte dag te hebben. “Er is altijd die verwachting dat je verjaardag bijzonder moet zijn,” legt ze uit. “Je moet een groot feest organiseren, zorgen dat iedereen het naar zijn zin heeft, en hopen dat het een dag wordt om nooit te vergeten. Maar die druk zorgt er juist voor dat ik er helemaal geen zin in heb.”
Daarnaast vindt ze het ongemakkelijk om cadeaus te ontvangen. “Ik weet dat mensen het goed bedoelen, maar ik voel me altijd een beetje schuldig als ik cadeaus krijg,” zegt Eva. “Het voelt alsof ik iets terug moet doen, en ik wil die verplichting niet hebben.” Ze heeft haar familie gevraagd om geen cadeaus meer te geven, maar dat verzoek wordt vaak genegeerd.
Wat ook meespeelt, is dat Eva zich steeds meer bewust wordt van de vergankelijkheid van tijd. “Elke verjaardag herinnert me eraan dat ik ouder word,” zegt ze. “En hoewel dat natuurlijk is, vind ik het geen fijn gevoel om daarbij stil te staan.” Voor veel mensen is een verjaardag een moment om terug te kijken op het afgelopen jaar en vooruit te blikken op de toekomst.
Maar voor Eva brengt dat vooral stress met zich mee. “Ik voel dan de druk om te reflecteren op wat ik heb bereikt en wat ik nog wil doen. Maar dat soort zelfreflectie op een vaste datum voelt geforceerd.”
Hoewel haar familie moeite heeft met haar beslissing, heeft Eva vrede gevonden met het idee dat ze verjaardagen niet meer viert. “Ik probeer nu gewoon die dag door te brengen zoals elke andere dag,” zegt ze. “Misschien ga ik wel lekker wandelen of iets doen wat ik leuk vind, maar ik maak er geen speciale dag van.” Voor Eva gaat het erom dat ze de vrijheid heeft om haar eigen keuzes te maken en haar verjaardag op haar eigen manier te benaderen.
Ze hoopt dat haar familie op een dag haar beslissing zal respecteren. “Ik begrijp dat het voor hen lastig is, want verjaardagen zijn voor veel mensen een belangrijk moment. Maar voor mij is het gewoon niet meer iets waar ik waarde aan hecht,” zegt Eva. “En dat zou ook gerespecteerd moeten worden. We zijn allemaal anders, en het is belangrijk om ruimte te geven aan die verschillen.”
Eva’s verhaal is herkenbaar voor veel mensen die ook worstelen met de sociale druk rondom verjaardagen. Het is een herinnering dat je niet verplicht bent om mee te gaan in wat de samenleving van je verwacht. Of je nu kiest om groot te vieren of helemaal niet, het belangrijkste is dat je je goed voelt bij de keuzes die je maakt.
