Fleur zit met haar handen in het haar. Over twee weken gaat ze met haar gezin op vakantie naar Spanje, en hoewel ze er enorm naar uitkijkt, is er één probleem dat haar zorgen baart: Lars, haar vijfjarige zoon, lust bijna niets. “Het is iedere dag weer een strijd om iets te vinden dat hij wil eten,” vertelt Fleur. “Maar op vakantie… Hoe moeten we dit doen? Hij eet amper en groenten zijn al helemaal een ramp.”
Lars is een vrolijk jongetje, maar aan tafel wordt het vaak ingewikkeld. Waar andere kinderen misschien blij zijn met een bord spaghetti of een pannenkoek, kijkt Lars vol afschuw naar bijna alles wat voor hem wordt neergezet. “Hij leeft zowat op droge rijst en brood,” zucht Fleur. “En als we het hebben over groente, dat is gewoon niet te doen. Zelfs niet als we het verstoppen in sausjes of klein snijden. Hij heeft het altijd door.”
Fleur vertelt dat ze zich vooral zorgen maakt over de vakantie. “Thuis kan ik nog wel improviseren. Als hij geen zin heeft in wat we koken, kan ik iets anders voor hem maken, zoals zijn favoriete pasta zonder saus of gewoon een broodje met kaas. Maar op vakantie? We gaan uit eten, en ik kan moeilijk iedere avond vragen om droge pasta of een wit broodje.”
De voorpret voor de vakantie wordt voor Fleur overschaduwd door deze zorgen. “We hebben een vakantiehuisje met een kleine keuken, maar het idee is toch dat we er samen als gezin van genieten, ook van het eten. Hoe gaan we dat doen als Lars niets wil eten van wat ze daar serveren?”
Fleur heeft geprobeerd om Lars aan nieuwe smaken te laten wennen, maar zonder veel succes. “We hebben een paar keer geprobeerd om hem mee te nemen naar de supermarkt en hem zelf te laten kiezen wat hij wil eten. Dat werkt soms, maar zodra het op zijn bord ligt, trekt hij weer een vies gezicht.”
Ook heeft ze geprobeerd om samen met Lars te koken. “Ik dacht dat hij misschien nieuwsgieriger zou zijn als hij zelf had geholpen, maar zelfs dat hielp niet. Hij roerde in de pan, maar zodra er groenten in de buurt kwamen, was het gedaan met zijn enthousiasme.”
Het is niet alleen de voedingswaarde die Fleur zorgen baart, maar ook de sociale kant van eten. “Op vakantie draait het vaak om samen tafelen, nieuwe dingen proberen, genieten van de lokale keuken.
Maar hoe kunnen we dat doen als Lars niets lust? Ik wil niet dat iedere maaltijd een strijd wordt, maar ik wil ook niet dat hij alleen maar leeft op brood en fruit, of dat we de hele vakantie doorbrengen in een zoektocht naar restaurants die iets kunnen maken wat hij wel eet.”
Toch heeft Fleur ook hoop dat de vakantie misschien juist een kans kan zijn om Lars iets nieuws te laten ontdekken. “Misschien, in een nieuwe omgeving, met andere geuren en smaken, kan hij iets avontuurlijker worden. Ik weet het niet. Ik probeer positief te blijven, maar ik kan er gewoon niet omheen dat dit een groot probleem kan worden.”
Hoewel Fleur en haar partner al een tijdje bezig zijn om Lars meer variatie in zijn dieet te laten toe, hebben ze geen pasklare oplossing gevonden.
“We hebben zelfs een keer de hulp van een diëtist ingeroepen, maar die gaf ons vooral tips die we al kenden: blijf geduldig, dwing hem niet, maar bied wel steeds opnieuw verschillende soorten eten aan. Dat doen we, al maanden. Maar Lars blijft weigeren. En nu komt de vakantie eraan… Het is gewoon lastig.”
Met de vakantie om de hoek en een zoon die niets lust, voelt Fleur de druk toenemen. “Ik wil gewoon een leuke tijd met mijn gezin, zonder die dagelijkse strijd aan tafel. Maar ik weet niet hoe we dit moeten aanpakken op vakantie.
Misschien moeten we accepteren dat hij voorlopig blijft zoals hij is en niet te veel pushen. Maar ja, je wilt toch dat hij goed eet, zeker als je ergens bent waar je geen controle hebt over wat er precies in het eten zit.”
Ze haalt haar schouders op. “We zien wel. Misschien valt het mee. Misschien is Spanje wel precies wat Lars nodig heeft om iets nieuws te proberen. Of misschien nemen we gewoon een koffer vol crackers mee, voor de zekerheid.”
