De politieke spanning in Den Haag liep deze week opnieuw hoog op toen PVV-leider Geert Wilders werd geconfronteerd met een opmerkelijke foto.
Een activist, Marsil Abo Hosein, nam plaats op zijn stoel in de Tweede Kamer en deelde dit beeld met een prikkelende tekst.
Het voorval zorgde meteen voor ophef, stevige reacties én een felle discussie over veiligheid, provocatie en framing in de politiek.
De foto die alles in gang zette
Het begon allemaal met een foto die door activist Marsil Abo Hosein zelf werd gedeeld. Op het beeld is te zien hoe hij plaatsneemt op de stoel van Geert Wilders in de Tweede Kamer.
Bij de foto schreef hij een uitdagende boodschap: “Geert Wilders, vandaag zat ik op jouw stoel. Je moet mij sneller terugsturen of morgen kan je niet weten waar je mij kan vinden!!”
De tweet werd breed verspreid toen VVD-politicus Michael Vis de foto oppikte. Hij voegde eraan toe dat de activist eerder betrokken zou zijn geweest bij het verbranden van een Israëlische vlag.
Ook noemde hij hem een “Hamas-liefhebber”. Bewijzen voor die claim zijn echter niet geleverd. Het leidde tot verwarring en verhitte reacties op sociale media.
Wilders reageert verbaasd
Geert Wilders zelf reageerde kort en krachtig via X (voorheen Twitter). Met één woord – “Sorry?” – liet hij zijn verbazing blijken.
Toen GeenStijl hem later vroeg naar de foto, gaf Wilders toe dat hij het zelf ook pas net had gezien. “Ik heb geen idee wie het is. Iemand bij een open dag van DENK of zoiets?” zei hij.
Tegelijkertijd maakte de PVV-leider duidelijk dat de situatie hem ongemakkelijk maakte. “Het is geen lekker idee dat iemand met zo’n tekst op mijn stoel gaat zitten. Een beetje eng is het wel,” aldus Wilders.
De rol van Marsil Abo Hosein
Marsil Abo Hosein ontkende later dat hij degene was die eerder een vlag in Den Haag had verbrand.
Via Instagram benadrukte hij dat hij geen Hamas-aanhanger is en dat zijn boodschap bedoeld was als “humoristische kritiek” op de standpunten van Wilders. “Ik probeer je duidelijk te maken dat wij hier blijven en ons recht op leven verdedigen,” schreef hij.
Zijn verklaring maakt duidelijk dat hij zichzelf ziet als activist die met satire en provocatie aandacht wil trekken voor de Palestijnse zaak. Toch kwam zijn actie bij veel politici en journalisten over als bedreigend en respectloos.
Reactie van Stephan van Baarle
DENK-lijsttrekker Stephan van Baarle werd door GeenStijl om een reactie gevraagd. Hij trok zich weinig aan van de verontwaardiging van Wilders.
Volgens Van Baarle kruipt de PVV-leider “weer in de slachtofferrol” en probeert hij aandacht af te leiden van de situatie in Gaza.
“Zijn dit nou de dingen waar we ons journalistiek druk over moeten maken?” vroeg Van Baarle retorisch.
Hij stelde dat de media beter kunnen focussen op wat hij noemt “de genocide in Gaza” in plaats van op tweets van Wilders. Voor hem was het incident niet meer dan een rookgordijn om de aandacht van belangrijke onderwerpen af te leiden.
Veiligheid en symboliek
De vraag blijft hoe iemand überhaupt de kans krijgt om op de stoel van een Kamerlid te gaan zitten. Voorstanders van strengere beveiliging wijzen erop dat dit soort acties de veiligheid van politici ondermijnt.
Critici noemen het een provocatieve maar onschuldige actie die vooral symbolisch bedoeld was.
Voor Geert Wilders, die al jarenlang onder zware beveiliging leeft vanwege dreigingen, ligt de zaak gevoeliger.
Voor hem is een activist die met een “grap” zijn stoel inneemt geen onschuldige stunt, maar een signaal dat zelfs in de Kamer niet alles veilig is.
“Het is in ieder geval geen lekkere jongen om daar rond te hebben lopen,” zei hij erover.
Media-aandacht en framing
De discussie toont opnieuw aan hoe snel sociale media een kleine gebeurtenis kunnen uitvergroten tot een nationale rel.
Binnen enkele uren werd de foto breed gedeeld en besproken, en al snel raakten ook de gevestigde media erbij betrokken.
Voor de achterban van de PVV was de actie een bewijs dat activisten te ver gaan en politici onvoldoende beschermd zijn.
Voor sympathisanten van DENK en de Palestijnse zaak was het een vorm van ludiek protest die vooral laat zien hoe scherp de tegenstellingen zijn.
Het verschil in interpretatie laat zien hoe diep de polarisatie in de Nederlandse politiek inmiddels is doorgedrongen.
Een terugkerend patroon
Het is niet de eerste keer dat Geert Wilders in het middelpunt staat van dit soort incidenten. In het verleden waren er vaker discussies over veiligheid, bedreigingen en provocaties rondom de PVV-leider.
Voor zijn aanhangers bevestigt dit telkens opnieuw dat Wilders doelwit is van haat en intimidatie. Voor tegenstanders wordt het vaak gezien als bewijs dat hij polariseert en daarmee reacties oproept.
Wat de waarheid ook is: dit soort incidenten houden de naam van Wilders nadrukkelijk in de spotlights. En dat in een periode waarin de verkiezingscampagne op volle toeren draait.
De reactie van het publiek
Op sociale media was de reactie verdeeld. Sommige gebruikers spraken schande van de actie en benadrukten dat het getuigt van respectloos gedrag tegenover het parlement en de democratie.
Anderen vonden juist dat Wilders de zaak groter maakt dan hij is en wezen erop dat de tekst van Abo Hosein vooral bedoeld leek als provocatie.
De hashtag #Wilders dook snel op in trending topics, en ook #DENK kreeg veel aandacht. Voor- en tegenstanders bestreden elkaar fel in de reacties, waarbij de actie van de activist telkens opnieuw werd ingekleurd vanuit eigen overtuigingen.
Sorry? https://t.co/4bALI2cNBD
— Geert Wilders (@geertwilderspvv) September 30, 2025
Conclusie: meer dan een ludieke actie
Wat begon als een enkele foto groeide in korte tijd uit tot een rel met landelijke aandacht.
Voor Geert Wilders voelde het alsof zijn persoonlijke ruimte en veiligheid werden aangetast. Voor Marsil Abo Hosein was het bedoeld als een politieke boodschap en een satirische provocatie.
Voor Stephan van Baarle was het vooral een voorbeeld van hoe de media volgens hem verkeerde prioriteiten stellen.
Wat overblijft, is een incident dat veel zegt over de staat van de Nederlandse politiek anno 2025. Polarisatie, framing en sociale media zorgen ervoor dat elke actie – hoe klein ook – kan uitgroeien tot groot nieuws.
Voor Wilders was het vooral “een beetje eng”. Voor de rest van Nederland was het wederom een teken dat de politieke verhoudingen verder onder druk staan.
