Gert is woedend. Al jaren komt hij naar hetzelfde café om te ontspannen, een drankje te drinken en te genieten van een sigaret op het terras. Maar nu is hij ineens aangesproken door de bediening: roken is niet langer toegestaan. “Als je wil roken, moet je maar naar een ander café gaan,” kreeg hij te horen. Gert voelt zich onterecht behandeld. Waarom zou hij niet mogen roken op het terras waar hij al zolang vaste klant is?
Het was een gewone avond voor Gert. Hij had net een lange werkdag achter de rug en besloot zoals zo vaak even langs zijn favoriete café te gaan. Met een biertje in de hand stak hij, uit gewoonte, zijn sigaret op.
Maar al snel kwam de serveerster naar hem toe en vroeg hem vriendelijk om zijn sigaret uit te maken. Gert was verbaasd. “Dit is toch een terras? Buiten? Waar ik altijd mag roken?” vroeg hij verontwaardigd.
De serveerster legde uit dat het beleid van het café was veranderd. “We willen een rookvrij terras, zodat iedereen van de frisse lucht kan genieten,” zei ze. Maar voor Gert voelde het alsof hij ineens in de hoek werd geduwd. “Als je wil roken, moet je maar naar een ander café,” werd er uiteindelijk gezegd. Die opmerking schoot bij Gert in het verkeerde keelgat.
Voor Gert is roken een gewoonte die hij al jarenlang heeft. Het is voor hem een manier om te ontspannen en te genieten van zijn vrije tijd. Hij begrijpt dat roken binnen verboden is, maar buiten op het terras heeft hij altijd zijn sigaretten kunnen opsteken zonder dat iemand er een probleem van maakte.
En nu ineens is dat niet meer toegestaan? Voor Gert voelt het als een persoonlijke aanval. Hij is immers al jaren een trouwe klant van dit café, en nu lijkt het alsof hij niet meer welkom is.
Het café heeft ervoor gekozen om zijn terras rookvrij te maken, een beslissing die steeds meer horecaondernemers nemen. Het idee achter dit beleid is dat iedereen kan genieten van een rookvrije omgeving, zonder de hinder van sigarettenrook. Voor niet-rokers is dat een hele opluchting.
Zij kunnen nu op het terras zitten zonder last te hebben van de geur en de rook van anderen. Maar voor mensen zoals Gert voelt het als een beperking van hun vrijheid. “Moet ik nu echt helemaal weg omdat ik een sigaret wil roken?” denkt hij boos.
Gert heeft altijd het gevoel gehad dat roken een persoonlijke keuze is, en dat het zijn recht is om op het terras van zijn favoriete café een sigaret op te steken. “Het is toch mijn vrije tijd? Waarom zou ik mijn gewoonte moeten aanpassen aan anderen?
Als iemand last heeft van de rook, kan diegene toch ergens anders gaan zitten?” Hij vindt dat de verantwoordelijkheid niet alleen bij de rokers moet liggen, maar dat er ook rekening gehouden moet worden met hun wensen.
Het besluit van het café heeft bij Gert een heleboel frustratie opgeroepen. Hij voelt zich buitengesloten, alsof zijn gewoonte iets slechts is waar hij zich voor moet schamen. “Vroeger was het allemaal geen probleem,” zucht hij. “Iedereen rookte gewoon, en als je het niet fijn vond, ging je ergens anders zitten. Nu moet ik ineens degene zijn die vertrekt.”
De overgang naar rookvrije terrassen is voor veel rokers een lastig onderwerp. Waar de ene groep het als een verademing ervaart, vinden rokers zoals Gert het een inperking van hun persoonlijke vrijheid. De vraag waar het om draait is: hoe ver moet je gaan om roken te verbieden in openbare ruimtes, zelfs buiten op terrassen?
Gert overweegt nu serieus om een ander café te zoeken waar hij wél zijn sigaret kan opsteken zonder problemen. “Het is gewoon niet hetzelfde meer,” zegt hij. “Ik kom hier om te ontspannen, maar dat is onmogelijk als ik mijn sigaret niet mag aansteken. Waarom zou ik dan nog blijven?”
Het lijkt erop dat steeds meer cafés en restaurants ervoor kiezen om hun terrassen rookvrij te maken. Hoewel dit voor niet-rokers een positieve ontwikkeling is, voelen rokers zoals Gert zich steeds meer buitengesloten.
Het is een kwestie van balans vinden tussen het comfort van de niet-rokers en het respecteren van de gewoontes van rokers. Voor Gert blijft het echter een bitter gevoel. Wat ooit zijn favoriete plek was om te ontspannen, voelt nu als een plek waar hij niet meer thuishoort.
