In de wereld van tattoos is Melissa Sloan (46) een opmerkelijke persoonlijkheid. Met maar liefst 800 tatoeages, inclusief drie lagen inkt op haar gezicht, is ze een levend kunstwerk.
Maar ondanks haar unieke uitstraling en haar passie voor lichaamskunst, heeft Melissa moeite om een baan te vinden. Ze gelooft dat haar tattoos een grote rol spelen in haar zoektocht naar werk en dat de maatschappelijke opvattingen over tatoeages haar kansen op werk beperken.
Melissa begon haar reis in de wereld van tatoeages op 20-jarige leeftijd. Wat aanvankelijk begon als een sporadische interesse, groeide al snel uit tot een verslaving. “Sinds mijn twintigste ben ik steeds verder gegaan met tatoeëren,” vertelt Melissa. “Nu heb ik drie lagen inkt op mijn gezicht en blijf ik oude ontwerpen bedekken met nieuwe.” Haar uitgebreide collectie aan tattoos heeft haar leven en identiteit diepgaand gevormd. Ze is van plan om zich tot aan haar 70e te blijven tatoeëren, waarbij ze elk stukje huid wil bedekken.
Melissa had eerder een baan als toiletreiniger. Deze functie, hoewel bescheiden, gaf haar de mogelijkheid om een inkomen te verdienen en voor haar twee kinderen te zorgen. Helaas kwam er een einde aan die periode toen ze werd ontslagen.
“Het was een moeilijke tijd,” herinnert ze zich. “Ik werd ontslagen omdat ik zogezegd mijn werk niet goed deed. Of mijn tattoos daar iets mee te maken hadden, weet ik niet zeker, maar het blijft een vraag die mij bezighoudt.” Ondanks het feit dat haar vorige baas zelf ook veel tattoos had, gelooft Melissa nog steeds dat haar uiterlijk een rol heeft gespeeld in haar ontslag.
Sinds haar ontslag heeft Melissa moeite om een nieuwe baan te vinden. “Ik heb zelfs opnieuw gesolliciteerd naar een functie als toiletreiniger in mijn buurt,” zegt ze. “Maar elke keer krijg ik te horen dat ze me niet willen vanwege mijn tattoos.” Deze ervaringen maken duidelijk dat Melissa zich beperkt voelt door de maatschappelijke vooroordelen rondom tatoeages. Hoewel ze bereid is elke beschikbare baan aan te nemen, ongeacht de aard ervan, blijft ze zonder succes zoeken.
Melissa’s tatoeages lijken niet alleen invloed te hebben op haar werkmogelijkheden, maar ook op haar sociale leven. Ze vertelt dat veel mensen in haar omgeving haar negatieve reacties geven. “Er zijn veel roddels over mij in de buurt,” legt ze uit. “Sommigen zeggen dat ik nooit een baan heb gehad, wat absoluut niet waar is. Zelfs de plaatselijke kroeg en de school van mijn kinderen hebben me niet willen accepteren. De deuren blijven gesloten voor mij, vaak vanwege mijn uiterlijk.”
Zelfs in de wereld van tatoeage-enthousiastelingen vindt Melissa weinig acceptatie. “Tattooshops sluiten de deur voor mij,” zegt ze. “Ze vinden dat ik te ver ben gegaan met mijn lichaamskunst en willen daar niet aan meewerken.” Dit soort uitsluiting door zowel reguliere werkplekken als gespecialiseerde tattoo-studio’s benadrukt de maatschappelijke barrières die mensen met een extreem aantal tatoeages kunnen tegenkomen.
Melissa blijft vastbesloten om haar passie voor tatoeages voort te zetten. Ondanks de uitdagingen waarmee ze wordt geconfronteerd, houdt ze vast aan haar droom om elke centimeter van haar huid te bedekken met kunst. “Mensen zeggen dat ik eruitzie als een smurf omdat mijn gezicht nu blauw is,” vertelt ze met een glimlach. “Maar dat trekt me niets aan. Dit is wie ik ben en wat ik wil. Als iemand me morgen een job aanbiedt, dan grijp ik die met beide handen aan, ongeacht wat het is.”
Het verhaal van Melissa Sloan belicht een belangrijk vraagstuk in de hedendaagse samenleving: hoe verhouden maatschappelijke normen en persoonlijke keuzes zich tot werkgelegenheid en sociale acceptatie? Ondanks haar uitgebreide tatoeagecollectie en haar harde werk in het verleden, blijft Melissa geconfronteerd met obstakels die haar carrière en sociale leven beïnvloeden.
Haar ervaringen herinneren ons eraan dat, hoewel tattoos steeds gebruikelijker worden, er nog steeds veel vooroordelen en uitdagingen zijn voor degenen die zich op een uitzonderlijke manier uitdrukken. Het is een oproep tot meer acceptatie en begrip voor individuen die hun eigen unieke pad volgen, ongeacht hoe ze eruitzien.
