Ilona (46) kan er niet bij dat sommige mensen hun hond op de bank of zelfs op bed laten. Voor haar is dat een absolute no-go. “Het is gewoon heel smerig,” zegt ze zonder aarzeling. “Ik snap echt niet waarom je een dier dat buiten rondloopt, overal aan snuffelt en weet ik veel wat nog meer doet, op je meubels zou laten liggen. Laat staan op de plek waar je slaapt!”
Als hondenliefhebber heeft Ilona absoluut niets tegen honden zelf. Ze vindt ze zelfs geweldig. Maar voor haar hoort er een duidelijke grens te zijn tussen mens en dier, en die ligt bij de meubels.
“Een hond hoort op de grond of in zijn eigen mand, niet op de plek waar je zelf zit of ligt. Dat is gewoon hygiënischer, en eerlijk gezegd ook gezonder.”
Ze begrijpt dat anderen er anders over denken. “Ik zie bij vrienden hoe hun honden lekker op de bank hangen of zelfs in bed slapen. Ze vinden het gezellig, maar ik kan er niet naar kijken zonder te denken aan alle bacteriën die dat beest meebrengt.
Hoe kun je daar nou lekker op gaan zitten? En in bed? Dat is voor mij echt een grens. Je bed moet een schone plek zijn, geen verzamelplek voor hondenharen en modder.”
Ilona haalt voorbeelden aan die ze in haar eigen omgeving heeft gezien. “Ik was laatst bij een vriendin op bezoek, en haar hond sprong vrolijk naast me op de bank.
Eerst vond ik het nog wel schattig, maar toen voelde ik ineens dat mijn broek onder de haren zat. Dat was het moment waarop ik dacht: dit is gewoon niks voor mij.”
Haar grootste irritatie is dat sommige mensen niet lijken na te denken over de hygiëne. “Ik weet dat honden vaak buiten poepen en plassen en daarna met diezelfde poten door je hele huis lopen.
Dat is al een ding, maar als ze ook nog op je bank of bed liggen, wordt het gewoon vies. Hoe vaak je ook schoonmaakt, die bacteriën blijven overal hangen.”
Het is voor haar niet alleen een kwestie van smaak, maar ook van gezondheid. “Ik heb kinderen, en ik wil gewoon niet dat zij in contact komen met al die viezigheid.
Vooral als je bedenkt dat honden zich overal wassen en likken. Het idee alleen al dat die tong daarna op je kussen ligt, daar krijg ik kippenvel van.”
Toch vindt ze het lastig om haar mening altijd te delen. “Als ik bij vrienden ben en hun hond komt op de bank zitten, zeg ik er meestal niets van. Het is hun huis, hun regels.
Maar van binnen denk ik wel: dit zou ik echt nooit toestaan. Het is gewoon niet fris.”
Ilona heeft zelf ook een hond gehad, en ze hield zielsveel van het dier. “Ik weet hoe het is om van een hond te houden en hoe gezellig het kan zijn. Maar zelfs toen bleef onze hond op de grond of in zijn mand.
Hij wist dat de bank en het bed verboden terrein waren. En dat werkte prima. Het is een kwestie van opvoeden.”
Ze merkt dat haar mening soms op weerstand stuit. “Mensen vinden me streng of ongezellig, maar dat interesseert me niet. Ik zie het als mijn verantwoordelijkheid om mijn huis schoon en hygiënisch te houden.
Dat heeft niets te maken met hoe erg ik van een hond hou. Het gaat erom dat ik ook respect heb voor mijn eigen ruimte.”
Voor Ilona blijft het duidelijk: honden zijn geweldige dieren, maar ze hebben hun eigen plek nodig. “Een hond mag bij mij alles, behalve op de bank of in bed. Dat is mijn grens, en die hou ik.
Iedereen moet doen waar hij zich goed bij voelt, maar voor mij is dit gewoon hoe het hoort. En eerlijk? Mijn meubels blijven er ook een stuk beter uitzien.”