Het debat over de verkiezingsuitslag, dat al een week als een donkere wolk boven Den Haag hing, kreeg een totaal andere wending toen een Kamerlid het woord nam en met opvallende felheid duidelijk maakte dat de politiek is vastgelopen.
De speech sloeg direct aan op sociale media en leidde binnen de kortste keren tot duizenden reacties.
Niet omdat de boodschap ingewikkeld was, maar juist omdat die glashelder was: politici moeten stoppen met dralen, stoppen met maandenlange onderhandelingstrajecten en simpelweg dóén wat de kiezer heeft gevraagd.
De oproep kwam niet uit het niets. De formatie hangt al weken in de lucht zonder vooruitgang, en kiezers raken steeds gefrustreerder.
Maar dit was de eerste keer dat een Kamerlid zo rechtstreeks in de plenaire zaal zei wat veel mensen thuis al lang voelen: pak de regie terug en begin vandaag nog met het uitvoeren van de verkiezingsuitslag.
“Pak je stem terug” – een boodschap die hard aankwam in de Kamer
Het centrale punt van haar betoog draaide om één zin die inmiddels viraal is gegaan: “Pak je stem terug.” Volgens haar is het de taak van elk Kamerlid om de uitslag van de verkiezingen niet alleen te respecteren, maar actief te verdedigen.
De kiezer heeft een duidelijke richting aangegeven, en het is aan de Kamer — niet aan informateurs, verkenners of partijstrategen — om dat mandaat om te zetten in beleid.
Voor veel mensen voelde die zin als een verademing. Het zei precies wat veel Nederlanders al weken dachten: stop met eindeloos praten en begin met uitvoeren.
In de Kamer zelf was te zien dat haar woorden effect hadden. Sommige Kamerleden knikten instemmend, anderen leken verrast door de directe toon. Maar één ding was duidelijk: deze boodschap liet niemand koud.
Felle kritiek op het ‘stroperige’ formatieproces
Een groot deel van haar speech draaide om de frustratie over het steeds stroperiger wordende formatieproces.
Ze wees erop dat Nederland niet nog eens maanden en maanden kan blijven hangen in gesprekken die nergens toe leiden. De problemen in het land zijn daarvoor veel te urgent.
Volgens haar is het simpelweg onverantwoord dat partijen blijven vasthouden aan een traditie waarin het normaal lijkt dat een formatie een half jaar, soms zelfs meer dan een jaar, kan duren. Tijdens haar bijdrage stelde ze dat het tijd is om dat patroon te doorbreken.
Ze verwoordde het zo: de Kamer is het hart van de democratie, en zolang Kamerleden zelf geen duidelijke koers bepalen, blijven anderen dat voor hen doen. En dát is precies waardoor het vertrouwen in de politiek de afgelopen jaren zo sterk is beschadigd.
De wens van de kiezer moet leidend zijn — niet partijpolitiek gesteggel
Wat vooral opviel in de speech, was dat ze herhaaldelijk terugkwam op één kernpunt: de kiezer moet weer centraal worden gezet.
Die kiezer heeft volgens haar op verkiezingsdag laten zien welke richting het land op moet, maar de partijen die in de Kamer zitten lijken meer bezig met interne afspraken dan met het uitvoeren van die boodschap.
Ze zette het scherp neer: kiezers stemmen niet om daarna maandenlang te wachten tot politici eindelijk besluiten wat ze gaan doen.
Ze stemmen om verandering, om concrete plannen, om beleid dat effect heeft op hun leven. En zolang de formatie vastloopt, staat alles stil: de woningbouw, de zorg, het migratiebeleid, de koopkracht. Volgens haar is dat “onacceptabel” en moet de Kamer precies dáárom de leiding nemen.
Hoofdlijnen vastleggen en vakministers zoeken: een radicaal eenvoudig voorstel
Het meest concrete deel van haar speech ging over de invulling van een nieuwe werkwijze. De Kamer moet volgens haar niet langer afhankelijk zijn van coalitie-onderhandelingen die zich achter gesloten deuren afspelen. In plaats daarvan moet de Tweede Kamer zelf de grote lijnen van het nieuwe beleid bepalen.
Wanneer die hoofdlijnen vastliggen, moeten daar vakministers bij worden gezocht — professionals die inhoudelijk sterk zijn en bereid zijn om voor een breed gedragen koers te werken. Dat hoeven volgens haar niet eens partijgebonden ministers te zijn. Het gaat om deskundigheid, niet om partijbelangen.
Deze aanpak zou niet alleen het proces enorm versnellen, maar ook veel transparanter maken. De Kamer bepaalt, het kabinet voert uit — precies zoals het oorspronkelijk bedoeld is.
“Daar kunnen we vandaag nog mee beginnen” – de zin die alles samenvatte
Haar speech eindigde met de zin die nu al symbool staat voor deze politieke oproep: “Daar kunnen we vandaag nog mee beginnen.”
Een duidelijke, haast ongeduldige boodschap: waarom wachten op een akkoord, waarom wachten op nieuwe gesprekken, waarom wachten op een verkenner die weer een rapport moet schrijven? De Kamer heeft de macht om te werken — dus begin.
De kracht van die zin zit niet alleen in de woorden zelf, maar in het effect dat ze hebben. Het maakt politici verantwoordelijk voor het tempo, niet de omstandigheden. Het haalt het excuus weg dat eerst anderen iets moeten doen. De Kamer kan beginnen, vandaag nog.
Kritiek op de Haagse cultuur van eindeloos praten
Een ander belangrijk punt in haar speech was haar kritiek op de politieke cultuur in Den Haag, waarin overleg vaak belangrijker lijkt dan resultaat.
Ze zei dat de Kamer zich teveel laat leiden door protocollen en tradities, en dat die bureaucratische houding ervoor zorgt dat belangrijke beslissingen steeds worden doorgeschoven.
Ze wees op het feit dat andere Europese landen binnen een paar weken een regering kunnen vormen, omdat daar direct wordt gekeken naar inhoudelijke overeenkomsten in plaats van politieke blokkades. Waarom zou Nederland niet hetzelfde kunnen?
Volgens haar is het idee dat een lange formatie een onvermijdelijkheid is, een mythe die zichzelf in stand houdt.
Goed ontvangen door burgers: eindelijk iemand die zegt wat velen denken
Het fragment van de speech werd binnen enkele uren tientallen duizenden keren bekeken. Veel Nederlanders reageerden opgelucht dat er eindelijk iemand in de Kamer zei wat zij al maanden voelen: het land staat stil en dat kan niet langer.
Onder burgers is de roep om duidelijkheid groter dan ooit. De inflatie, woningnood, druk op de zorg en migratieproblematiek eisen snelle beslissingen.
Het geduld raakt op. Geen enkel Kamerlid kan volgens hen nog volhouden dat de kiezer geen duidelijke uitspraak heeft gedaan.
De speech bood precies die helderheid waar mensen op wachten.
Hoe nu verder? De druk op de formatie neemt toe
De komende weken zullen uitwijzen of deze oproep daadwerkelijk invloed heeft op de formatie. Het is duidelijk dat er in Den Haag spanning heerst.
Steeds meer partijen voelen dat de samenleving verandering verwacht — geen vertraging meer, geen stilstand.
Het voorstel om direct te beginnen met het uitzetten van hoofdlijnen is concreet genoeg om voortgang te boeken, maar het vereist politieke moed. De vraag is welke partijen die durf gaan tonen.
Wat wel zeker is: deze speech heeft beweging gebracht in een proces dat volledig vast zat. Kamerleden kunnen deze boodschap niet zomaar negeren. De druk van buiten én binnen is enorm.
Conclusie: een speech die de formatie op haar grondvesten deed schudden
Het optreden van het Kamerlid was meer dan een bijdrage aan een debat. Het was een wake-upcall, een waarschuwing en een plan tegelijk. Een boodschap aan collega-Kamerleden dat de democratie niet kan wachten en dat het tijd is om verantwoordelijkheid te nemen.
De kiezer heeft gesproken. De Kamer moet nu volgen.
Of dit het moment wordt waarop Den Haag écht de regie terugpakt, zal de komende tijd blijken. Maar dat deze speech geschiedenis gaat schrijven in het formatieproces, lijkt wel zeker.
