De VVD heeft zichzelf jarenlang gepresenteerd als dé partij voor de hardwerkende Nederlander.

Ondernemers, gezinnen en werkenden zouden bij hen het beste af zijn. Maar volgens critici, waaronder Mees Wijnants, is er van die belofte weinig terechtgekomen.
De partij zou keer op keer de verkeerde keuzes maken, beloften breken en beleid voeren dat juist tegen de belangen van de eigen achterban ingaat. Het roept de vraag op: wie gelooft de VVD eigenlijk nog?
Belastingen blijven stijgen ondanks mooie woorden
Eén van de grootste punten van frustratie is het belastingbeleid. Al meer dan tien jaar belooft de VVD dat de lasten omlaag zouden gaan. In werkelijkheid zijn de belastingen elk jaar opnieuw verhoogd.
Accijnzen op brandstof, hogere btw, extra milieubelastingen en allerlei toeslagconstructies maken het leven van de gemiddelde Nederlander duurder dan ooit. Terwijl de partij zichzelf neerzet als voorvechter van de hardwerkende burger, wordt juist diezelfde burger financieel uitgekleed.
De tegenstelling tussen beloften en werkelijkheid lijkt met elk kabinet groter te worden.
Het referendum: van belofte naar afschaffing
De VVD noemt zichzelf een partij die democratie hoog in het vaandel heeft. Toch heeft de praktijk iets heel anders laten zien.
Toen het Nederlandse volk zich in meerdere referenda uitsprak tegen kabinetsplannen, werden de uitslagen simpelweg genegeerd.
Het meest pijnlijke voorbeeld is het Oekraïne-referendum in 2016, waar een duidelijke meerderheid ‘nee’ stemde. In plaats van die uitslag te respecteren, schoof de politiek het terzijde.
Uiteindelijk werd het raadgevend referendum zelfs helemaal afgeschaft. Voor veel burgers was dit het bewijs dat de VVD democratische middelen alleen accepteert zolang ze in het eigen straatje passen.
De rol in de oorlog in Oekraïne
Een ander punt van kritiek is de betrokkenheid van Nederland bij de oorlog in Oekraïne. Volgens Wijnants is het kabinet, met de VVD in een leidende positie, veel te snel en te gretig achter internationale afspraken en steunpakketten aangelopen.
Terwijl het volk in 2016 duidelijk had gemaakt dat Nederland zich niet wilde mengen in deze kwestie, werd er toch gekozen voor betrokkenheid.
Wapens, financiële steun en politieke bemoeienis zorgden ervoor dat Nederland midden in het conflict belandde. Voor veel kiezers voelt dit als verraad aan de democratische stem die eerder was uitgebracht.
De overheid groeit als nooit tevoren
De VVD noemt zich graag een liberale partij die staat voor een kleinere overheid. Minder regels, meer vrijheid en vooral meer ruimte voor ondernemers. Toch blijkt dat in de praktijk het tegenovergestelde gebeurt.
Onder leiding van de VVD is het aantal banen bij de overheid juist enorm gestegen. Elk jaar wordt de overheid groter, loggere en duurder.
Van bureaucratische instanties tot nieuwe ministeries en uitvoeringsorganisaties: de beloofde krimp is veranderd in een ongekende groei.
Voorstanders van minder overheidsbemoeienis zien dit als een directe breuk met de liberale beginselen die de partij zelf claimt te vertegenwoordigen.
Migratieaanpak blijft uit
Migratie is een onderwerp waar de VVD al vijftien jaar lang grote woorden over spreekt. Strenge maatregelen, duidelijke grenzen en een harde aanpak werden beloofd in vrijwel elk verkiezingsprogramma.
In de praktijk is daar weinig van terechtgekomen. Sterker nog: in diezelfde periode kwamen er meer dan drie miljoen migranten naar Nederland.
Dat zorgt niet alleen voor druk op de woningmarkt, maar ook voor spanningen in de samenleving en hogere kosten voor zorg en onderwijs.
Voor veel burgers is het onbegrijpelijk dat de partij zich nog steeds profileert als streng op migratie, terwijl de cijfers het tegendeel bewijzen.
De kloof tussen woorden en daden
Het beeld dat ontstaat, is een partij die heel goed is in verkiezingsretoriek, maar weinig waarmaakt zodra er geregeerd wordt.
Woorden als “ondernemingspartij”, “liberaal” en “minder overheid” klinken aantrekkelijk, maar de uitvoering laat iets heel anders zien.
Burgers merken dat hun lasten stijgen, hun stem minder waard is en dat grote problemen zoals migratie en woningnood niet worden opgelost. De kloof tussen wat beloofd wordt en wat er werkelijk gebeurt, lijkt groter dan ooit.
Waarom mensen zich bedrogen voelen
Voor veel kiezers voelt dit alles als een opeenstapeling van teleurstellingen. Het zijn juist de hardwerkende Nederlanders – de mensen die elke maand netjes belasting betalen en het systeem draaiende houden – die zich genaaid voelen.
Terwijl zij keer op keer meer moeten afdragen, zien ze dat politici in Den Haag vooral bezig zijn met hun eigen agenda.
Dat leidt tot groeiende woede, cynisme en wantrouwen richting de politiek in het algemeen en de VVD in het bijzonder.
Alternatieven winnen terrein
Het groeiende wantrouwen richting de VVD heeft ook politieke gevolgen. Steeds meer kiezers zoeken hun heil bij andere partijen.
Populistische partijen spelen handig in op de onvrede en presenteren zich als alternatief voor de ‘oude politiek’.
Ook kleinere partijen die zich profileren als échte voorvechters van democratie en lagere lasten, zien hun aanhang groeien. De VVD lijkt steeds vaker kiezers kwijt te raken, juist aan partijen die beloven te doen wat de VVD al jarenlang niet waarmaakt.
Een partij in crisis?
De vraag is hoe lang de VVD dit nog kan volhouden. Hoe vaak kan een partij beloften breken voordat de kiezer er definitief genoeg van krijgt? Steeds meer critici stellen dat de VVD in een identiteitscrisis zit.
Enerzijds wil de partij zich blijven presenteren als liberaal en ondernemend, anderzijds kiest ze in de praktijk voor beleid dat haaks staat op die uitgangspunten. Zolang die tegenstelling blijft bestaan, zal het vertrouwen in de partij verder afbrokkelen.
Conclusie: schandalig of simpelweg de waarheid?
De analyse van Mees Wijnants is hard, maar voor velen herkenbaar. De VVD heeft beloofd de lasten te verlagen, maar verhoogde ze.
De partij sprak over meer democratie, maar schafte het referendum af. Ze claimde de overheid te verkleinen, maar maakte haar juist groter dan ooit.
En terwijl migratie zou worden aangepakt, stegen de aantallen explosief. Het is begrijpelijk dat veel mensen dit schandalig noemen. De vraag is vooral: hoeveel kiezers geloven de VVD nog bij de volgende verkiezingen?





