Mirjam is een trotse moeder van drie kinderen, en haar jongste zoon, Koen, is drie jaar oud. Ondanks zijn jonge leeftijd is Koen een zelfverzekerde en nieuwsgierige geest, altijd klaar om de wereld om zich heen te verkennen.
Het is dan ook geen verrassing dat Mirjam ervoor heeft gekozen om Koen alleen naar de speeltuin te laten gaan, die op ongeveer vijf minuten lopen van hun huis ligt.
Deze beslissing is niet zomaar genomen; het komt voort uit een combinatie van vertrouwen, verantwoordelijkheidsgevoel en de groeiende onafhankelijkheid van het kind.
“Je moet begrijpen dat hij niet zomaar alleen naar de speeltuin gaat. Hij is verantwoordelijk genoeg om te begrijpen wat hij moet doen en wat niet,” legt Mirjam uit. Voor veel ouders kan het moeilijk zijn om de eerste stappen naar zelfstandigheid van hun kinderen te omarmen, maar Mirjam gelooft sterk in de waarde van deze ervaringen.
“Koen heeft altijd al een sterke wil gehad. Als hij iets wil, dan gaat hij ervoor. Dat zie je ook als hij met andere kinderen speelt; hij weet hoe hij moet delen en spelen zonder te vechten.”
Op een zonnige middag, wanneer het weer perfect is voor buitenactiviteiten, maakt Koen zich klaar om naar de speeltuin te gaan. Met zijn kleine rugzak vol snacks en een flesje water is hij er helemaal klaar voor.
Mirjam staat aan de deur, haar hart gevuld met trots en een beetje bezorgdheid. “Je weet dat je naar de speeltuin gaat, hè? Vergeet niet om bij de oversteekplaats goed uit te kijken,” herinnert ze hem. Koen knikt vol zelfvertrouwen en begint aan zijn korte wandeling naar de speeltuin.
De route is eenvoudig: hij steekt een rustig straatje over en wandelt dan door een klein parkje dat naar de speeltuin leidt. Mirjam kijkt toe vanaf de voordeur en voelt een mix van trots en bezorgdheid.
“Ik ben er altijd voor hem, maar ik weet dat hij het moet leren om voor zichzelf op te komen. Dit is zijn kans om te groeien.” Koen huppelt vrolijk verder, zijn ogen glanzend van enthousiasme, terwijl hij zich al voorbereidt op het avontuur dat hem te wachten staat.
Zou de speeltuin verder weg zijn geweest, dan had Mirjam deze beslissing wellicht niet genomen. “Als de speeltuin een stuk verder weg was, zou ik het niet goedkeuren. Maar vijf minuten lopen is goed te doen. Ik wil niet dat hij in gevaarlijke situaties terechtkomt,” zegt ze.
Deze bezorgdheid is begrijpelijk, want als moeder wil ze ervoor zorgen dat haar kinderen veilig zijn. “Ik houd altijd een oogje in het zeil, ook al ben ik niet letterlijk bij hem.”
Eenmaal aangekomen bij de speeltuin heeft Koen het al snel naar zijn zin. De vrolijke kleuren van de speeltoestellen en het gelach van andere kinderen trekken hem onmiddellijk aan. Hij rent naar de glijbaan, klimt met gemak omhoog en roetsjt met een brede lach naar beneden.
“Mama, kijk!” roept hij terwijl hij trots zijn prestatie toont. Mirjam kijkt toe van een afstandje en kan niet anders dan glimlachen. Het is een belangrijke stap voor hem, en ze weet dat deze momenten essentieel zijn voor zijn ontwikkeling.
Mirjam heeft er alle vertrouwen in dat Koen zich veilig kan verhouden tot de omgeving. “Hij heeft eerder al kleinere avonturen beleefd, zoals het alleen naar de buren gaan of een kort bezoek aan de lokale winkel. Deze ervaringen hebben hem de vaardigheden bijgebracht die hij nodig heeft om zelfstandig te zijn.”
Het is een proces van leren en groeien, waarin de rol van de ouder cruciaal is. Mirjam heeft altijd geprobeerd om Koen te begeleiden in het maken van keuzes. “Ik geef hem ruimte om te ontdekken, maar als ik zie dat hij in de problemen komt, ben ik er om hem te helpen. Het is een balans tussen vrijheid en verantwoordelijkheid.”
De speeltuin is een plek waar Koen niet alleen plezier kan hebben, maar ook kan leren omgaan met andere kinderen. Terwijl hij speelt, ontmoet hij vrienden en leert hij de basisprincipes van sociale interactie.
“Hij heeft geleerd om rekening te houden met anderen en te begrijpen dat hij niet zomaar alles kan doen wat hij wil. Er zijn regels en grenzen,” benadrukt Mirjam. Het is belangrijk dat hij op deze jonge leeftijd leert om samen te spelen, te delen en conflicten op een gezonde manier op te lossen.
Wanneer het tijd is om naar huis te gaan, komt Koen naar Mirjam toe met een grote glimlach en zegt: “Mama, ik ben groot genoeg om dit alleen te doen!”
Deze woorden zijn een bevestiging van de groei en onafhankelijkheid van het kind. Mirjam weet dat deze kleine overwinningen belangrijk zijn voor de ontwikkeling van Koen. “Het is een stap in de goede richting. Ik zie hoe hij zich ontwikkelt, en dat maakt me zo trots.”
Uiteindelijk is het duidelijk dat het toestaan van zelfstandigheid aan kinderen niet alleen goed is voor hun ontwikkeling, maar ook voor de relatie tussen ouder en kind.
Koens ervaringen in de speeltuin zijn meer dan alleen maar een middag plezier; het zijn levenslessen die zijn karakter vormen. “Het gaat erom dat hij weet dat ik er altijd ben, zelfs als ik fysiek niet dichtbij ben,” zegt Mirjam.
Het is een mooie balans tussen vrijheid en de liefdevolle steun van een moeder, iets wat elke ouder wil bereiken. Door Koen de kans te geven om alleen naar de speeltuin te gaan, investeert Mirjam niet alleen in de zelfstandigheid van haar kind, maar ook in de vertrouwensband die ze samen hebben opgebouwd.
