Mo, een man van 32 jaar, staat op een kruispunt in zijn relatie. Hij is op zoek naar stabiliteit en een gezamenlijke toekomst, maar vindt het lastig om te navigeren door de verschillen in verwachtingen rondom de huishoudelijke taken.
Voor Mo is het beeld duidelijk: zijn vriendin zou het grootste deel van de huishoudelijke taken op zich moeten nemen omdat zij de vrouw in hun relatie is. Het is een standpunt dat, hoewel voor hem vanzelfsprekend, voor spanning en vragen zorgt in hun relatie.
Mo legt uit waarom hij het belangrijk vindt dat zijn vriendin meer verantwoordelijkheid neemt in het huishouden. Hij groeide op in een gezin waar zijn moeder vrijwel alles in huis regelde en waar het vanzelfsprekend was dat de vrouwen de huishoudelijke taken op zich namen.
“Bij ons thuis draaide alles om mijn moeder die het huis netjes hield en ervoor zorgde dat iedereen te eten had,” vertelt hij. “Zij gaf daarmee het goede voorbeeld. Ik weet dat het anno 2024 misschien ouderwets klinkt, maar dat is hoe ik het gewend ben.”
In zijn huidige relatie merkt Mo dat de taken niet automatisch verdeeld worden zoals hij die in zijn ouderlijk huis heeft gezien. Zijn vriendin, met wie hij al enige tijd samenwoont, heeft een drukke baan en maakt duidelijk dat ze het belangrijk vindt om taken gelijk te verdelen.
Ze wil niet alles zelf doen en ziet geen reden waarom Mo niet een deel van de verantwoordelijkheden op zich zou nemen. “Ze zegt vaak dat ik ook mijn steentje moet bijdragen, omdat we beiden werken en evenveel tijd besteden aan onze carrière,” legt Mo uit. “Maar ik zie het anders. Voor mij voelt het alsof ik zo bijdraag aan onze toekomst, omdat zij als vrouw het huis juist echt een thuis kan maken.”
Hoewel zijn vriendin begrijpt waar Mo’s standpunt vandaan komt, zorgt het toch voor spanningen in hun dagelijks leven. Ze voelt dat haar eigen inspanningen in de relatie worden onderschat en dat er van haar verwacht wordt dat ze aan een ouderwets rolpatroon vasthoudt.
Mo legt uit dat hij probeert naar haar perspectief te luisteren, maar zich soms zorgen maakt dat hij hierdoor zijn eigen normen en waarden moet opgeven. “Ik hou van haar, maar ik wil ook dat we een huishouden hebben zoals ik dat ken,” zegt hij.
In gesprekken met vrienden en familie merkt Mo dat hij niet de enige is die op dit soort uitdagingen stuit. Sommigen begrijpen zijn standpunt en moedigen hem aan om vast te houden aan zijn visie, terwijl anderen hem juist adviseren om flexibeler te zijn en open te staan voor verandering.
“Sommigen van mijn vrienden zeggen dat ik moet meegaan met de tijd en dat zij ook helpen met het huishouden, maar voor mij voelt dat gewoon niet natuurlijk,” vertelt hij. Mo heeft het idee dat een traditionele rolverdeling juist voor harmonie kan zorgen en gelooft dat dit een basis is voor een goede relatie.
Zijn vriendin, daarentegen, heeft het moeilijk met de druk die zij voelt om aan deze verwachtingen te voldoen. Ze merkt dat ze steeds vaker gesprekken moeten voeren over hoe de huishoudelijke taken worden verdeeld, en dat dit onderwerp haar energie kost.
Ze vraagt zich af of een gelijkwaardigere verdeling niet vanzelfsprekend zou moeten zijn, vooral omdat ze het gevoel heeft dat haar carrière net zo belangrijk is als die van Mo. Ze heeft hem regelmatig laten weten dat ze het belangrijk vindt dat hij verantwoordelijkheid neemt. “Ze zegt vaak dat onze relatie gelijkwaardig moet zijn, en dat we daarin samen moeten groeien,” geeft Mo toe.
Toch blijft het voor hem lastig om zich aan deze nieuwe realiteit aan te passen. Mo is ervan overtuigd dat de taken in huis vooral bij haar horen en dat hij zijn verantwoordelijkheid op een andere manier neemt.
“Ik wil haar alle ruimte geven om zich te ontwikkelen, maar ik zie het huishouden echt als haar domein. Ik werk ook hard en probeer zo goed mogelijk voor haar te zorgen door op een andere manier bij te dragen,” zegt hij.
Deze verschillen in visie op hun rolverdeling hebben Mo aan het denken gezet. Hij weet dat hij mogelijk concessies moet doen om de relatie gezond te houden, maar tegelijkertijd voelt hij zich innerlijk verdeeld.
“Het voelt soms alsof ik moet kiezen tussen wat ik gewend ben en haar wensen,” legt hij uit. “Ik weet dat ik van haar houd en een toekomst met haar wil opbouwen, maar ik wil niet alles opgeven waar ik in geloof.”
Voor Mo is het duidelijk dat dit vraagstuk meer is dan alleen wie de afwas doet of wie het huis stofzuigt. Het gaat over fundamentele overtuigingen, die hij wil delen met zijn vriendin en die hun gezamenlijke toekomst vormgeven.
Hij hoopt dat ze samen een middenweg kunnen vinden, maar blijft worstelen met de vraag of het opgeven van zijn normen en waarden uiteindelijk de juiste keuze is.
Wat deze situatie voor Mo extra moeilijk maakt, is dat hij het gevoel heeft dat zijn eigen rol niet gewaardeerd wordt. Hij ziet het als zijn taak om een stabiele basis te bieden en haar op die manier te ondersteunen, maar voelt zich soms niet begrepen in zijn visie.
“Ik wil mijn vriendin laten zien dat ik haar steun en van haar houd, maar ik vind dat we allebei een andere rol hebben in onze relatie,” zegt hij.
Mo weet dat het voor hen allebei tijd zal kosten om te wennen aan elkaars verwachtingen en dat ze samen door deze uitdaging heen zullen moeten werken. Ondanks de meningsverschillen blijft hij hoopvol en vastberaden om een oplossing te vinden die hen beiden gelukkig maakt.
Hij wil zijn waarden vasthouden en tegelijkertijd een manier vinden om haar verwachtingen niet uit het oog te verliezen. Voor hem is het nu vooral belangrijk om een evenwicht te vinden waarin ze beiden hun eigen plek in het huishouden kunnen vinden, zonder dat een van hen daarbij concessies moet doen die niet bij hun gevoel passen.
