In Tilburg leeft Hanny Heuvelink, een 57-jarige moeder van drie kinderen, al jarenlang in de schaduw van energiearmoede.
Terwijl steeds meer huishoudens in Nederland worstelen met torenhoge energiekosten, heeft Hanny al decennia te maken met een situatie waarin de kachel in haar huis maar net hoog genoeg staat om te voorkomen dat de leidingen bevriezen. Voor Hanny is het dagelijks leven een constante strijd om rond te komen, vooral in de koude wintermaanden.
Hanny is al geruime tijd alleenstaand en heeft haar kinderen, die allemaal speciale medische zorg nodig hadden, zelfstandig opgevoed. Het opvoeden van drie kinderen met specifieke zorgbehoeften bracht aanzienlijke financiële druk met zich mee.
“Ik moest altijd op de kleintjes letten,” vertelt Hanny. Nu haar kinderen het huis uit zijn, heeft ze het nog steeds moeilijk om het hoofd boven water te houden. “De winters zijn echt koud in huis. De kachel staat hier gewoon niet hoog genoeg,” geeft ze aan.
Als het koud is, wikkelt ze zich in een dekentje en gebruikt ze warmtepleisters om zichzelf warm te houden. “Het is niet ideaal, maar je moet gewoon door,” voegt ze eraan toe.
Het leven in energiearmoede is niet iets wat Hanny overkomt zonder enige vorm van zelfreflectie. Ze leeft al sinds de jaren ’90 in deze omstandigheden, maar voelt geen medelijden met zichzelf. Sterker nog, Hanny heeft besloten om haar ervaring om te zetten in iets positiefs.
Ze zet zich actief in voor anderen die in vergelijkbare situaties verkeren, door deel te nemen aan de lokale politiek. Hanny is de lijsttrekker van de politieke partij Voor Tilburg, en haar inzet wordt zeer gewaardeerd. “Zij geeft armoede een stem,” zegt Ivan Otten, de politiek leider van de partij.
“Hanny zit midden in die wereld en kan aan mensen duidelijk maken dat ze op tijd aan de bel moeten trekken. Haar ervaringen maken haar tot een waardevolle schakel in ons team.”
Ondanks haar betrokkenheid bij de politiek en haar wil om anderen te helpen, blijft de financiële druk een constante factor in Hanny’s leven. “Ik heb jarenlang in de schulden gezeten, en zelfs nu moet ik elke cent omdraaien,” vertelt ze.
Hanny houdt elke week een bedrag van 3 euro apart voor noodzakelijke uitgaven. “Ik heb er eigenlijk geen geld voor, maar je moet toch iets achter de hand houden. Wat als er iets kapot gaat? Je weet maar nooit,” zegt ze, met een blik van bezorgdheid. Het lijkt misschien een klein bedrag, maar voor Hanny is dit een cruciale spaarpot die haar enige vorm van financiële ademruimte biedt.
Hanny vindt het ook moeilijk om sociale interacties aan te gaan, vooral als het gaat om het uitnodigen van vrienden of familie. “Ik nodig mensen liever niet thuis uit,” geeft ze toe. “Ik ga liever ergens anders heen, dan dat ik ze bij mij laat komen om bij de kou te zitten.”
Dit geeft aan hoe groot de impact van energiearmoede is op haar sociale leven. Het voelt voor haar niet prettig om anderen in haar situatie te laten zien, en ze probeert te voorkomen dat mensen zich ongemakkelijk voelen als ze bij haar thuis zijn.
Gelukkig heeft Hanny veel vrijwilligerswerk waar ze zich kan opwarmen en haar steentje kan bijdragen aan de gemeenschap. “Vrijwilligerswerk is voor mij een uitlaatklep,” zegt ze. “Het houdt me bezig en geeft me het gevoel dat ik iets kan betekenen voor anderen.” Haar betrokkenheid bij vrijwilligersprojecten helpt niet alleen haar zelfvertrouwen, maar biedt ook een gevoel van saamhorigheid en steun van mensen om haar heen.
Hanny’s verhaal is een krachtige illustratie van hoe energiearmoede niet alleen een financieel probleem is, maar ook een sociaal probleem dat veel dieper gaat. Het heeft invloed op haar dagelijkse leven, haar relaties en zelfs haar geestelijke gezondheid.
Toch blijft ze vechten en hoopt ze dat haar stem gehoord wordt in de politiek, zodat mensen in vergelijkbare situaties meer ondersteuning en begrip krijgen.
Hanny’s boodschap is duidelijk: mensen in energiearmoede hebben recht op een stem, en het is van vitaal belang dat er naar hen geluisterd wordt. Haar ervaringen kunnen een inspirerend voorbeeld zijn voor anderen die zich in soortgelijke situaties bevinden.
“Het is belangrijk om elkaar te steunen en te begrijpen dat niemand er bewust voor kiest om in deze situatie te leven,” concludeert ze. Met deze woorden hoopt ze dat meer mensen zich bewust worden van de uitdagingen waar gezinnen zoals het hare mee te maken hebben. Hanny’s veerkracht en toewijding aan haar gemeenschap laten zien dat zelfs in moeilijke tijden hoop en solidariteit kunnen bestaan.
