Mark en Linda Jansen wonen al acht jaar in een rustige wijk, waar ze samen met hun kinderen genieten van een typisch Nederlands gezinsleven. Een van hun favoriete weekendactiviteiten is barbecueën.
Voor de Jansens is dit meer dan alleen een maaltijd bereiden; het is een manier om samen te komen en van elkaars gezelschap te genieten. “We doen dit al jaren,” zegt Mark. “Het is voor ons een traditie om bij mooi weer de barbecue aan te steken en te genieten van een goed stuk vlees.”
Maar niet iedereen in de buurt deelt hun liefde voor vlees. Peter en Sarah de Vries, hun buren, zijn veganisten. Ze kwamen vier jaar geleden naast de Jansens wonen, nadat ze besloten hadden om bewuster te leven en hun steentje bij te dragen aan het milieu. “We hebben gekozen voor een veganistische levensstijl vanwege ethische redenen en het dierenwelzijn,” legt Sarah uit. “Voor ons is het meer dan een dieet, het is een overtuiging.”
Aanvankelijk leek alles goed te gaan tussen de buren. De families wisselden beleefde groeten uit, en het leek erop dat er een vreedzame co-existentie mogelijk was, ondanks hun verschillende leefstijlen. Maar zodra de zomer aanbrak en de barbecue weer regelmatig werd gebruikt, begonnen de eerste problemen.
Peter kwam een keer langs en vroeg of de Jansens misschien hun barbecue wat verder van de ramen konden plaatsen, omdat de geur van het vlees hun huis binnenkwam. “Het was een vriendelijke vraag, dus we dachten dat het geen probleem zou zijn om wat aanpassingen te maken,” zegt Linda. “We wilden goede buren zijn, dus verplaatsten we de barbecue een stukje verder.”
Wat begon met een klein verzoek, groeide echter uit tot een bron van constante irritatie. “Elke keer dat we vlees aan het bakken waren, stond Peter of Sarah weer voor de deur om te klagen over de geur,” vertelt Mark met enige frustratie. “Op een gegeven moment vroegen ze ons zelfs om de ramen dicht te houden tijdens het koken, wat natuurlijk helemaal absurd was, vooral op warme dagen wanneer we juist frisse lucht nodig hadden.”
Peter ziet het anders. “Wij proberen gewoon in ons eigen huis een schone en geurvrije omgeving te behouden,” legt hij uit. “De geur van gebakken vlees is niet alleen vervelend voor ons, het gaat ook in tegen alles waar we voor staan. Het is moeilijk om die geur te verdragen, omdat het ons herinnert aan de dieren die lijden. We vragen alleen om een beetje begrip.”
Het conflict escaleerde snel. Wat voor de Jansens een onschuldige manier van koken was, werd voor de De Vries’ een serieuze kwestie van respect en overlast. “Ze zeiden zelfs dat we moesten stoppen met vlees bakken als we onze ramen open wilden houden,” vertelt Linda. “Dat voelde gewoon oneerlijk. We proberen al zoveel mogelijk rekening te houden, maar we hebben ook het recht om te koken wat we willen in ons eigen huis.”
De situatie tussen beide buren zette hen ertoe aan om juridische stappen te overwegen. Volgens het Nederlandse burenrecht, dat is vastgelegd in artikel 5:37 van het Burgerlijk Wetboek, mag je je buren geen overmatige overlast bezorgen door bijvoorbeeld geur, rook of geluid.
Maar wat precies onder ‘overlast’ valt, is vaak subjectief en moeilijk te definiëren. “In dit soort gevallen gaat het erom wat als redelijk wordt beschouwd,” zegt Jan-Peter de Bruin, een jurist gespecialiseerd in burenconflicten. “Hoewel de geur van vlees voor de een misschien normaal is, kan het voor een ander storend zijn. Maar of dit voldoende is om het als onrechtmatige hinder te beschouwen, hangt van de omstandigheden af.”
Ondanks het feit dat de wet enige bescherming biedt, blijft dit soort conflicten vaak gevoelig en emotioneel beladen. Voor beide families speelt er meer dan alleen een kwestie van geurhinder. De De Vries’ voelen zich aangetast in hun overtuigingen, terwijl de Jansens het idee hebben dat hun vrijheid om hun eigen keuzes te maken in gevaar komt.
“We willen echt geen slechte buren zijn,” zegt Mark. “We hebben zelfs overwogen om de barbecue alleen nog maar helemaal achterin de tuin te gebruiken, waar de geur minder snel bij hen terechtkomt. Maar het lijkt erop dat niets goed genoeg is.”
Sarah benadrukt dat het voor hen niet gaat om een totaal verbod op vlees bakken. “We vragen gewoon om een beetje begrip voor onze situatie. Het zou fijn zijn als ze de ramen dichtdoen of op z’n minst minder vaak vlees grillen als wij thuis zijn.”
Het verhaal van de Jansens en de De Vries’ laat zien hoe alledaagse situaties zoals geur en kookgewoonten kunnen leiden tot grotere problemen tussen buren.
Terwijl de ene familie geniet van een ontspannen barbecue, ervaart de andere het als een inbreuk op hun levenswijze en principes. Burenconflicten zoals deze kunnen lastig op te lossen zijn zonder wederzijds begrip en bereidheid om compromissen te sluiten. Beide partijen moeten rekening houden met elkaars wensen en grenzen, want uiteindelijk is een goede relatie met je buren vaak van onschatbare waarde.
