Rebecca (42) kijkt met een vermoeide blik naar de jaarafrekening van de dierenarts: zesduizend euro in twaalf maanden tijd. Hoewel ze wist dat huisdieren soms zorg nodig hebben, had ze nooit verwacht dat de kosten zo hoog zouden oplopen.
Haar hond Bob, een vrolijke Labrador, heeft haar het afgelopen jaar regelmatig naar de dierenkliniek gebracht. “Het voelt soms alsof ik daar vaker ben dan thuis,” grapt Rebecca cynisch. “Maar wat moet je doen? Niet behandelen is gewoon geen optie.”
Het begon allemaal met een kleine kwaal. “Bob liep ineens mank. In het begin dacht ik dat hij verkeerd was gesprongen tijdens het spelen,” vertelt Rebecca. Maar na een paar dagen werd het niet beter en moest ze toch naar de dierenarts.
“Het leek een eenvoudige blessure, maar al snel bleek dat er iets mis was met zijn gewrichten. We hadden onderzoeken nodig, röntgenfoto’s, medicatie… En uiteindelijk moest hij onder het mes.”
De eerste operatie kostte al een flinke som, maar daar bleef het niet bij. “Bob ging zijn gewicht verplaatsen omdat hij zijn poot ontzag, waardoor er extra belasting kwam op zijn andere gewrichten.” De dierenarts adviseerde daarom een tweede operatie om verdere schade te voorkomen. “En wat kun je dan zeggen? Ik wilde niet dat hij nog meer pijn zou krijgen, dus ik gaf meteen groen licht.”
Rebecca zucht als ze terugdenkt aan het moment dat ze de rekening kreeg. “Elke keer als ik dacht dat we alles hadden gehad, was er weer iets nieuws. Bloedonderzoek hier, pijnstillers daar, controles… Het liep maar op.” De kosten verrasten haar telkens opnieuw. “Ik had er nooit bij stilgestaan dat zelfs een simpel verband of een controle zoveel geld zou kosten. Maar ja, je huisdier helpen heeft zijn prijs.”
Sommige vrienden van Rebecca probeerden haar over te halen om minder zorg te geven of behandelingen uit te stellen. “Ze zeiden: ‘Kun je niet gewoon wachten tot het vanzelf overgaat?’ Maar als je ziet dat je hond pijn heeft, dan kun je toch niet afwachten?” Rebecca schudt haar hoofd. “Bob is geen auto die je even naar de garage brengt als je het kunt betalen. Het is mijn maatje. Ik kan hem niet laten lijden omdat het geld kost.”
De opmerkingen uit haar omgeving raken haar soms. “Mensen begrijpen het niet altijd. Ze zeggen dingen als: ‘Het is maar een hond, waarom geef je er zoveel geld aan uit?’ Maar voor mij is Bob familie.” Dat mensen denken dat ze te ver gaat, doet haar pijn. “Als je kinderen hebt, zeg je toch ook niet dat ze geen behandeling mogen krijgen omdat het te duur is?”
Rebecca had gehoopt dat ze door de eerste ingreep even rust zou hebben, maar dat viel tegen. “Het leek alsof we in een vicieuze cirkel zaten. Als het ene probleem was opgelost, kwam er weer iets anders. Bob moest revalideren, en daarvoor waren fysiotherapie en extra controles nodig.” Op een gegeven moment voelde ze zich overweldigd door de rekeningen. “Ik dacht: wanneer houdt dit op? Maar stoppen met behandelen was geen optie.”
Ondanks de frustratie heeft Rebecca veel waardering voor de dierenarts en het team dat Bob heeft geholpen. “Ze hebben echt hun best gedaan. Je merkt dat ze om de dieren geven en alles doen om hen beter te maken. Maar het blijft jammer dat goede zorg zo prijzig is. Niet iedereen kan dat zomaar betalen.”
Na maanden vol behandelingen, operaties en revalidatie lijkt Bob nu eindelijk op de weg naar herstel. “Het gaat weer beter met hem, gelukkig,” vertelt Rebecca met een glimlach. Toch blijft ze waakzaam. “Je weet nooit wanneer er weer iets misgaat. En je kunt niet op alles voorbereid zijn.”
Als ze terugkijkt op het afgelopen jaar, twijfelt Rebecca geen moment of ze de juiste keuzes heeft gemaakt. “Ja, het kostte me een vermogen, en ja, het was stressvol. Maar ik zou het zo weer doen. Bob is het waard. Elke euro, elke slapeloze nacht, elke keer dat ik naar de dierenarts moest. Ik zou precies hetzelfde doen als het weer nodig is.”
Rebecca kan niet ontkennen dat het financieel zwaar is geweest, maar ze gelooft dat de liefde voor je huisdier alle kosten rechtvaardigt. “Het was een flinke aanslag op mijn portemonnee, maar ik ben ook dankbaar voor de steun die ik heb gekregen van vrienden en familie.
Ze hielpen me met kleine dingen, zoals oppassen of boodschappen doen als ik met Bob naar de dierenarts moest.” Ondanks de zware momenten blijft ze optimistisch en hoopvol.
“Ik heb geleerd dat het leven met een huisdier niet alleen maar leuk is; het vereist ook verantwoordelijkheid en soms heftige keuzes. Maar de liefde die je terugkrijgt is onbetaalbaar. Bob is weer aan de beterende hand, en dat maakt alles de moeite waard.”
