Joy zucht diep terwijl ze een kledingstuk terughangt op het rek. “Ik snap echt niet waarom we in 2025 nog steeds niet standaard genderneutrale paskamers hebben,” zegt ze met een geïrriteerde blik. “Het voelt zo ongemakkelijk om steeds weer te moeten kiezen tussen ‘mannen’ of ‘vrouwen’, terwijl ik me bij geen van beiden echt thuis voel.”
Ze staat in een hippe kledingwinkel, eentje waar de rekken vol hangen met kleding die net zo goed door iedereen gedragen kan worden. Toch zijn de paskamers nog keurig verdeeld in ‘heren’ en ‘dames’.
“Het is gewoon niet meer van deze tijd,” voegt ze eraan toe. “Waarom kunnen we niet gewoon een ruimte hebben waar iedereen zich welkom voelt, ongeacht wie je bent of hoe je eruitziet?”
Een ongemakkelijke situatie
Joy vertelt over een situatie die haar bijzonder is bijgebleven. “Ik was laatst in een winkel en wilde een paar broeken passen. Ik voelde me op dat moment gewoon niet comfortabel om naar de vrouwenpaskamers te gaan, maar naar de mannenafdeling lopen voelde ook niet goed.
Uiteindelijk ben ik maar weggegaan zonder iets te passen. Het klinkt misschien overdreven, maar zulke kleine dingen kunnen je echt een rotgevoel geven.”
Ze legt uit dat ze niet de enige is die hiermee worstelt. “Ik hoor het ook van vrienden. Voor non-binaire mensen, of gewoon voor iedereen die zich niet in die traditionele hokjes thuis voelt, kan shoppen soms echt een uitdaging zijn.
En dat zou het helemaal niet moeten zijn. Shoppen hoort leuk te zijn, iets waar je van geniet.”
De ongemakkelijke blikken
Een ander probleem dat Joy regelmatig tegenkomt, is hoe andere mensen reageren. “Als ik in een paskamer voor mannen sta omdat ik daar toevallig een broek wil passen, krijg ik soms rare blikken of zelfs opmerkingen.
Dingen als: ‘Deze is alleen voor mannen.’ Het voelt alsof je je constant moet verantwoorden, alsof je iets verkeerd doet.”
Joy weet dat veel mensen het misschien niet begrijpen. “Voor veel mensen is het gewoon logisch: mannen hier, vrouwen daar. Maar het punt is dat niet iedereen in die categorieën past.
En zelfs als je dat wel doet, waarom moeten we überhaupt die scheiding maken? Het maakt shoppen voor niemand makkelijker.”
Een simpele oplossing
“Het frustrerende is dat de oplossing zo simpel is,” vervolgt Joy. “Waarom hebben we niet gewoon één grote paskamer met cabines waar iedereen naar binnen kan? Ik bedoel, het is niet alsof je in een paskamer elkaar staat aan te staren.
Je hebt toch gewoon een deur of een gordijn? Het is zo’n kleine verandering, maar het kan een wereld van verschil maken.”
Joy haalt aan dat er al winkels zijn die het hebben geprobeerd. “Sommige winkels hebben nu al genderneutrale paskamers, en daar hoor je vrijwel nooit klachten over. Sterker nog, de meeste mensen merken het niet eens.
Ze gaan naar binnen, passen hun kleding, en klaar. Waarom kunnen andere winkels dat niet gewoon overnemen?”
De angst voor verandering
Maar Joy begrijpt ook dat er weerstand is. “Ik denk dat sommige winkels bang zijn voor reacties van klanten die het niet gewend zijn. Mensen die misschien zeggen: ‘Ik wil niet in een paskamer waar mannen ook zijn.’
Maar eerlijk, dat voelt meer als een excuus dan als een echt probleem. We zijn allemaal volwassenen. En nogmaals, je staat toch gewoon in een afgesloten ruimte?”
Ze haalt haar schouders op. “Het voelt soms alsof mensen bang zijn voor verandering, zelfs als die verandering zo klein is. Maar kijk eens naar de voordelen. Door genderneutrale paskamers te hebben, laat je zien dat je iedereen accepteert. Je laat zien dat je meebeweegt met de tijd. Dat is toch juist iets positiefs?”
Shoppen zonder zorgen
Joy hoopt dat meer winkels snel zullen veranderen. “Ik wil gewoon kunnen shoppen zonder me ongemakkelijk te voelen. Zonder na te denken over waar ik heen moet, of ik rare blikken krijg, of ik opmerkingen moet slikken. Gewoon kleding passen, meer niet.”
Ze glimlacht even. “Het klinkt misschien als een klein probleem, maar voor veel mensen is het dat niet. Het is niet alleen praktisch, het gaat ook om hoe welkom je je voelt. En dat is uiteindelijk waar het om draait, toch? Iedereen zou zich welkom moeten voelen, waar je ook gaat.”
Met een vastberaden blik zegt ze: “Ik blijf hopen dat winkels het gaan inzien. En tot die tijd blijf ik mijn stem laten horen. Want verandering begint vaak bij één iemand die durft te zeggen: ‘Dit kan beter.'”
