Rick (34) werkt al bijna tien jaar als pizzabezorger en heeft in die tijd veel zien veranderen. Waar hij vroeger standaard een fooi kreeg, merkt hij dat steeds meer klanten hem niets extra’s geven. En dat terwijl de prijzen van eten omhoog zijn gegaan en het werk niet makkelijker is geworden.
“Het voelt soms alsof mensen denken dat ik dit werk voor de lol doe,” zegt hij met een gefrustreerde blik.
“Maar geloof me, na een avond door de stromende regen fietsen zonder een euro extra, voelt het niet echt als een hobby.”
Hij is het zat en vindt dat mensen zich bewuster moeten zijn van wat bezorgers allemaal doorstaan om hun eten warm en op tijd te brengen.
“Als je het kunt missen, geef dan gewoon fooi. Het hoeft geen fortuin te zijn, maar laat in ieder geval zien dat je onze moeite waardeert.”
“Fooien waren vroeger vanzelfsprekender”
Rick herinnert zich nog hoe het vroeger ging. “Toen ik begon, was het heel normaal dat mensen je iets extra’s toestaken. Zelfs als het maar een euro of twee was.
Het hoorde er gewoon bij. Bestellingen boven de dertig euro? Dan kreeg je bijna standaard een paar euro fooi. Maar tegenwoordig kijken sommige klanten je aan alsof je gek bent als je hun wisselgeld niet meteen teruggeeft.”
Hij haalt zijn schouders op. “Natuurlijk zijn er nog steeds mensen die gul zijn, maar het worden er steeds minder. Vooral nu steeds meer mensen digitaal betalen, lijkt fooi geven helemaal te verdwijnen.
Vroeger kon iemand zeggen: ‘Hou het wisselgeld maar’, maar nu is er gewoon geen moment meer waarop mensen daarover nadenken. Ze pinnen en sluiten de deur. Klaar.”
“Sommige mensen behandelen je als onzichtbaar”
Wat Rick misschien nog wel erger vindt dan het gebrek aan fooi, is hoe sommige mensen hem behandelen. “Ik sta daar met hun eten, soms helemaal doorweekt, en ze doen niet eens de moeite om me aan te kijken.
Ze pakken de doos aan, mompelen hooguit iets en smijten de deur dicht. Alsof ik een soort lopende lopende band ben die toevallig pizza’s bezorgt.”
Hij schudt zijn hoofd. “Laatst had ik een bestelling van vijftig euro. Ik stond daar in de regen, m’n jas helemaal nat, en de man keek me niet eens aan.
Gewoon pakken en de deur dicht. Geen fooi, geen bedankje, niks. Toen had ik echt even zo’n moment van: waarom doe ik dit eigenlijk?”
“Bezorgwerk is echt niet zo makkelijk als mensen denken”
Volgens Rick onderschatten mensen hoe zwaar het werk kan zijn. “Ze denken dat ik alleen maar op een fiets stap en een doos overhandig, maar er komt zoveel meer bij kijken. Het is continu racen tegen de klok, want hoe sneller je bezorgt, hoe meer bestellingen je kunt doen. En dat betekent ook dat je in het verkeer vaak risico’s neemt.
Auto’s die je geen voorrang geven, scooters die je afsnijden, voetgangers die opeens oversteken. Het is stressvol, vooral in een drukke stad.”
En dan is er nog het weer. “Mensen verwachten dat hun pizza op tijd en warm aankomt, ongeacht het weer. Maar ze staan er niet bij stil dat ik in de stromende regen of bij ijzige kou door de stad moet fietsen.
Als ik dan na een helse rit aankom en iemand zegt gewoon ‘dankjewel’ zonder ook maar iets extra’s te geven, voelt dat soms wel als een klap in het gezicht.”
“Dit bedrag zou de norm moeten zijn”
Volgens Rick zou een fooi van minstens één tot twee euro per bestelling heel redelijk zijn. “Mensen moeten begrijpen dat bezorgers vaak niet veel verdienen. Het minimumloon in de horeca is laag, en fooien maken een groot verschil.
Ik zeg niet dat iedereen altijd fooi moet geven, maar als je een bestelling van dertig of veertig euro doet, dan mag daar best iets extra’s bij.”
Sommige klanten snappen dat wel, vertelt hij. “Er zijn mensen die standaard een euro of twee geven. En als het slecht weer is, krijg je soms zelfs vijf euro.
Dat zijn de klanten waarvoor ik net dat extra stapje zet. Maar het zijn er te weinig. Als iedereen gewoon één euro fooi zou geven, dan zou dat al een wereld van verschil maken voor ons bezorgers.”
“In andere landen is fooi veel normaler”
Rick snapt niet waarom Nederlanders zo moeilijk doen over fooi. “In Amerika geef je standaard 10 tot 15 procent extra aan je bezorger.
In veel Zuid-Europese landen is het ook normaal om minstens een paar euro te geven. Maar hier? Hier proberen mensen zelfs op de bezorgkosten te besparen.”
Hij zucht en kijkt even op zijn telefoon, waar alweer een nieuwe bestelling binnenkomt. “Het gaat me niet eens puur om het geld.
Het is ook een stukje waardering. Dat iemand erkent dat ik niet zomaar een pizza uit de lucht laat vallen, maar echt moeite doe om hun eten snel en warm te brengen.”
“Fooi geven is makkelijker dan ooit”
Wat Rick misschien nog wel het meest frustreert, is dat mensen geen excuus meer hebben om geen fooi te geven. “Vroeger hoorde je vaak: ‘Oh, ik heb geen contant geld.’ Prima, kan gebeuren.
Maar nu kun je via apps gewoon een bedragje toevoegen bij het afrekenen. Toch klikt bijna niemand dat aan. Mensen denken er niet eens meer over na.”
Volgens hem zou het helpen als bezorgdiensten standaard een optie voor een kleine fooi zouden tonen. “Gewoon een pop-up met: ‘Wil je de bezorger iets extra’s geven?’
Misschien zouden meer mensen dan beseffen dat een paar euro extra echt geen ramp is, maar wel een verschil maakt voor degene die hun eten brengt.”
“Hoe lang houden bezorgers dit nog vol?”
Rick stapt op zijn fiets en trekt zijn capuchon over zijn hoofd. De lucht is donker en het begint te miezeren. “Kijk, ik blijf dit werk voorlopig gewoon doen.
Maar als fooien helemaal verdwijnen, vraag ik me af hoe lang mensen dit nog volhouden. Want eerlijk? Die paar euro extra maken soms echt het verschil.”
Met een zucht trapt hij weg, op weg naar de volgende klant. Hopelijk iemand die wél begrijpt dat bezorgers niet voor niets werken.
