Emma Wortelboer (28), bekend als uitgesproken presentatrice bij BNNVARA, heeft opnieuw laten zien dat ze niet bang is om taboes te doorbreken. Dit keer gaat het niet over seks, drugs of jongerenproblematiek, maar over een onderwerp dat voor veel mensen bijna net zo gevoelig ligt: geld.
In een openhartig interview met Het Parool vertelt Emma namelijk precies hoeveel zij jaarlijks verdient. En eerlijk is eerlijk: dat bedrag zorgt voor opgetrokken wenkbrauwen. “Iets meer dan 86.000 euro bruto per jaar,” zegt ze. “Dat is voor mijn leeftijd heel veel. Gênant soms zelfs.”
Over geld praten? Tijd om te stoppen met de geheimzinnigheid
Volgens Emma heerst er in Nederland nog steeds een taboe op praten over je salaris. En dat zit haar flink dwars.
“Over geld praat je niet, vinden nog steeds veel mensen. Maar kom op, laten we er niet zo f*cking moeilijk over doen,” zegt ze resoluut.
Ze vindt dat er veel te veel geheimzinnigheid is rondom salarissen, terwijl openheid juist kan bijdragen aan eerlijkheid en transparantie op de werkvloer.
Want hoe weet je als werknemer of je onderbetaald wordt, als niemand durft te zeggen wat ze verdienen?
In haar ogen zorgt dat taboe voor scheve gezichten en onbegrip. “De wereld zou er toch van opknappen als die salarissen gewoon transparant zijn?
Dan krijg je vast minder van die onverklaarbare ongelijkheid onderling,” aldus Emma.
Op jonge leeftijd al meer dan haar moeder
Wat haar verhaal extra opvallend maakt, is dat Emma al op haar negentiende meer verdiende dan haar moeder die in de zorg werkt.
“Dat zeg ik dus totaal niet om op te scheppen of zo. Het is wat het systeem vindt dat je waard bent.”
En daarmee raakt ze een pijnlijk punt. Want hoe kan het dat iemand van 19 in de media meer verdient dan iemand met jarenlange ervaring in de zorg?
Een sector die nota bene draait om mensen helpen, levens redden en keihard werken voor relatief lage lonen.
Emma stelt de vraag impliciet aan de orde: is ons waarderingssysteem eigenlijk nog wel eerlijk?
Want hoe leg je uit dat een jonge presentatrice al snel duizenden euro’s per maand verdient, terwijl verpleegkundigen en verzorgenden moeten vechten voor een paar tientjes loonsverhoging?
Geen arrogantie, wél bewustzijn
Opvallend is dat Emma geen moment arrogant overkomt in haar uitspraken. Integendeel: ze lijkt zich juist bewust van haar positie en de scheve verhoudingen. “Het is goed betaald voor wat ik doe. Gênant soms zelfs,” zegt ze.
Ze laat daarmee zien dat het mogelijk is om goed te verdienen én daar kritisch op te reflecteren.
Geen borstklopperij, geen ‘kijk mij eens’, maar gewoon eerlijk zeggen hoe het zit – en ondertussen het systeem dat zulke verschillen mogelijk maakt ter discussie stellen.
Meer mensen zouden dit moeten doen
Emma’s oproep tot meer openheid zou zomaar eens navolging kunnen krijgen. Want waarom zouden we eigenlijk geheimzinnig moeten doen over salarissen? Wat is er mis met eerlijkheid?
In Scandinavische landen is salarisinformatie openbaar. Iedereen kan daar opzoeken wat een ander verdient. Het gevolg? Minder loonkloof, meer transparantie en meer vertrouwen tussen werknemers en werkgevers.
In Nederland heerst nog altijd het gevoel dat praten over geld ‘not done’ is. Alsof je dan per definitie arrogant bent of anderen jaloers maakt. Maar misschien is dat juist het probleem: door die geheimzinnigheid blijft ongelijkheid in stand.
Wat zegt dit over de mediawereld?
Het feit dat Emma op jonge leeftijd al zoveel verdiende, zegt ook iets over de wereld waarin ze werkt.
De media-industrie is allesbehalve voorspelbaar, maar wel een plek waar jonge gezichten en uitgesproken persoonlijkheden snel populair kunnen worden – en dus goed betaald.
Toch betekent dat niet dat iedereen in Hilversum of bij de publieke omroep gouden bergen krijgt. Emma is een uitzondering, en dat weet ze zelf ook.
Ze heeft haar plek veroverd met lef, talent en timing. Maar de boodschap is duidelijk: dat het systeem haar meer waard vindt dan haar moeder in de zorg, daar heeft ze zo haar twijfels bij.
Transparantie als wapen tegen ongelijkheid
Emma Wortelboer maakt met haar openheid meer los dan alleen nieuwsgierigheid. Ze opent een debat over wat we normaal vinden, wat we eerlijk vinden en waarom we bepaalde sectoren zo veel hoger waarderen dan andere.
Ze zegt het misschien luchtig, met een knipoog, maar de boodschap is serieus. Als we écht iets willen doen aan loonongelijkheid en scheve verhoudingen op de arbeidsmarkt, dan is openheid over salarissen een logische eerste stap.
En eerlijk is eerlijk: dat iemand als Emma het voortouw neemt in dit gesprek, maakt indruk. Niet alleen vanwege het bedrag, maar vooral omdat ze durft te zeggen wat velen denken – maar niet uitspreken.
Conclusie: openheid loont
Met haar uitspraak over haar jaarsalaris zet Emma Wortelboer een belangrijke stap richting meer transparantie in Nederland.
Ze laat zien dat het mogelijk is om goed te verdienen én kritisch te blijven. En dat het tijd is om af te rekenen met de schaamte rondom geld.
Of je haar nu bewondert of niet, één ding is zeker: ze heeft het gesprek geopend. En dat is misschien wel meer waard dan het bedrag dat op haar loonstrookje staat.
