In Margate wonen een alleenstaande moeder en haar jonge dochter inmiddels al wekenlang in een situatie die voelt als een nachtmerrie.
Wat begon als een frisse start in een nieuwe sociale huurwoning, is snel veranderd in een stressvolle strijd tegen ongedierte: muizen, vlooien en een gebrek aan hulp zorgen voor slapeloze nachten en gezondheidsproblemen.
Nieuwe woning, direct ellende
Lucy Day, 38 jaar, trok acht weken geleden in haar huurwoning aan Appledore Close, Margate. Maar al snel ontdekte ze dat ze niet de enige bewoners waren: overal doken muizen op, en het huis bleek ook nog eens overgenomen door vlooien.
Haar driejarige dochter Karma is inmiddels zo bang geworden dat ze weigert alleen in haar kamer te zijn. De twee slapen nu samen in één bed in dezelfde kamer, omdat dat het enige deel van het huis is waar ze zich nog enigszins veilig voelen.
Muizen, vlooien en zorgen om gezondheid
De moeder maakt zich grote zorgen over de gezondheid van haar dochter, die astma heeft. Door de aanwezigheid van muizen en vlooien in huis vreest ze voor Karma’s welzijn, zeker na het zien van een muis die dwars door haar slaapkamer schoot.
Ook haar eigen gezondheid heeft eronder geleden: Lucy kreeg een allergische reactie op de vlooienbeten, waarvoor ze zelfs in het ziekenhuis belandde. Ze moest steroïden slikken en andere medicatie nemen die haar suf maakt.
Leven op één kamer, koken met een airfryer
Het dagelijks leven in de woning is verre van normaal. De keuken wordt amper gebruikt — haar kooktoestel is nog niet eens aangesloten.
Lucy bereidt hun maaltijden in een airfryer op de kamer van haar dochter, waar ze ook hun dagen en nachten doorbrengen.
Overdag probeert ze zoveel mogelijk weg te zijn van huis, puur om de confrontatie met het ongedierte te vermijden.
“Ik wil geen meubels of tapijt neerzetten zolang het huis vol muizen zit,” zegt ze. “Ze knagen alles kapot en de vlooien leggen overal larven. Wat heeft het dan voor zin?”
Gemeente legt verantwoordelijkheid bij huurder
De gemeente, Thanet District Council (TDC), zegt dat de woning vóór oplevering is behandeld tegen ongedierte en beweert dat er geen tekenen van een plaag zijn gevonden bij drie controles.
Toch heeft Lucy videobeelden waarop duidelijk een muis te zien is die door een kier in de plinten het huis binnenkomt. Ze heeft ook foto’s gedeeld van de beten op haar lichaam én een ziekenhuisverklaring die wijst op een allergische reactie.
Volgens de gemeente ligt de verantwoordelijkheid voor ongediertebestrijding bij de huurder zelf. In de huurovereenkomst en het huurdershandboek — dat iedere huurder ontvangt — staat dit expliciet vermeld.
Ze voegen eraan toe dat bewoners gebruik kunnen maken van een speciaal tarief bij een externe bestrijdingsdienst.
Geen geld voor bestrijding, wel stress
Voor Lucy is dat echter geen oplossing. Ze zit momenteel zonder werk en start pas in het najaar met een leerwerktraject in de jeugdzorg.
Het geld om professionele bestrijding in te schakelen heeft ze simpelweg niet. Ondertussen wordt het haar steeds moeilijker gemaakt om vooruit te komen in haar leven. “Ik moet me eigenlijk richten op werk zoeken en mijn toekomst,” zegt ze. “Maar ik word gek van de situatie hier.”
Geen veilige plek voor kind
Het huis zou een veilige haven moeten zijn, vooral voor een jong kind. Maar voor Karma is het tegendeel waar: haar woning is een plek vol angst. Lucy durft geen bezoek te ontvangen, voelt zich geïsoleerd en schaamt zich voor de omstandigheden waarin ze leeft.
Wat kun je doen als huurder met ongedierteproblemen?
Veel mensen weten niet dat ze als huurder vaak zelf verantwoordelijk zijn voor het bestrijden van plagen. Toch zijn er een paar stappen die je kunt nemen:
-
Documenteer alles: maak foto’s en video’s van het ongedierte, beten of beschadigingen.
-
Dien officiële klachten in bij de woningbouwcorporatie of gemeente en houd bij wanneer je dit doet.
-
Check je huurovereenkomst goed om te zien wat jouw rechten en plichten zijn.
-
Zoek hulp via instanties zoals het juridisch loket of sociale wijkteams als je niet in staat bent om zelf bestrijding te bekostigen.
Tot slot: een schrijnende situatie zonder duidelijke oplossing
Het verhaal van Lucy en haar dochter is helaas geen uitzondering. In heel Nederland (en het VK) zijn er huurders die zich in de steek gelaten voelen bij problemen in hun woning, vooral wanneer het om basale leefomstandigheden gaat zoals hygiëne en veiligheid.
Zolang de verantwoordelijkheden voor ongediertebestrijding niet duidelijker verdeeld zijn — of zolang gemeenten zich hieraan onttrekken — blijven gezinnen zoals dat van Lucy vastzitten in ongezonde en onleefbare situaties.
