Het is lente, het gras groeit als kool, en dat betekent voor veel mensen dat de grasmaaier weer uit de schuur gehaald wordt.
Maar niet voor Bart (54) uit een rustig woonwijkje in het oosten van het land. Hij heeft namelijk te horen gekregen van zijn buurvrouw dat hij zijn grasmaaier niet meer mag gebruiken, omdat deze volgens haar “teveel lawaai” zou maken.
Een absurde situatie? Volgens Bart zelf absoluut wel. Maar voor hem is het inmiddels werkelijkheid geworden.
“Ik had dit echt nooit verwacht. Je woont toch in een normale woonwijk, niet in een stiltegebied of zo.”
Een simpel klusje wordt een probleem
Bart woont al meer dan twintig jaar in dezelfde rijtjeswoning. Nooit eerder heeft hij problemen gehad met zijn buren. Tot afgelopen maand.
“Ik haalde gewoon mijn grasmaaier uit de schuur, zoals ik elk jaar doe als het gras begint te groeien. Het was op een zaterdagmiddag, rond een uur of twee. Niet te vroeg, niet te laat, gewoon een normaal moment om even het gras te doen.”
Maar nog geen vijf minuten nadat Bart begon met maaien, stond zijn buurvrouw – een alleenstaande vrouw van begin 60 – bij hem aan het tuinhek.
“Ze keek nogal serieus en zei: ‘Bart, zou je alsjeblieft kunnen stoppen? Die grasmaaier maakt echt een vreselijk lawaai. Ik heb daar ontzettend veel last van.’”
“Ik dacht eerst dat het een grapje was”
In eerste instantie dacht Bart dat het om een soort misverstand ging, of misschien een geintje.
“Ik begon zelfs te lachen. Ik bedoel, hoe kun je nou iemand vragen om zijn grasmaaier niet te gebruiken? Dat hoort toch gewoon bij het leven in een wijk als deze?”
Maar het bleek bloedserieus te zijn. Zijn buurvrouw stond erop dat hij zou stoppen. En dat deed hij, uit beleefdheid.
“Ik ben best een rustige man. Geen zin in gedoe. Dus ik zette hem maar uit en ging naar binnen. Maar ja, mijn gras lag er dus half gemaaid bij.”
Vervolgens begint het gezeur pas echt
Een paar dagen later krijgt Bart een briefje in de brievenbus. Geschreven door de buurvrouw.
“Er stond in dat ze hoopt dat ik voortaan ‘meer rekening wil houden met anderen in de buurt’ en dat ‘er ook stillere grasmaaiers bestaan’. Ze suggereerde zelfs dat ik beter een elektrische maaier kon kopen in plaats van mijn oude benzinemaaier.”
Dat schoot Bart in het verkeerde keelgat.
“Dat ik even stop met maaien om de lieve vrede te bewaren, oké. Maar dat ik vervolgens hoor wat voor apparatuur ik zou moeten kopen? Dat gaat me echt te ver.”
‘Iedereen in de straat maait zijn gras’
Bart vindt de hele situatie behoorlijk overdreven.
“Het is niet alsof ik elke dag aan het maaien ben. Het gaat om één keer per week, in het weekend. En ja, die maaier maakt geluid. Maar dat doen auto’s, boormachines en bladblazers ook. Dan kun je net zo goed alles verbieden.”
Wat hem het meest frustreert, is dat de buurvrouw alleen tegen hem iets zegt.
“Ik weet zeker dat ze die andere buren niet aanspreekt. Die gebruiken ook gewoon hun benzinemaaier. Maar blijkbaar ben ik het makkelijkste mikpunt.”
Volgens Bart is dit typisch zo’n situatie waarin iemand zich aan iets kleins begint te ergeren en dat dan uitvergroot.
“Misschien is ze gevoelig voor geluid, of misschien verveelt ze zich gewoon. Maar het voelt voor mij alsof ik op mijn tenen moet lopen in mijn eigen tuin.”
Toch maar een stille maaier?
Hoewel Bart aanvankelijk van plan was om gewoon weer te gaan maaien, begint hij nu toch te twijfelen.
“Aan de ene kant denk ik: ik laat me niet vertellen wat ik in mijn eigen tuin mag doen. Aan de andere kant wil ik ook geen burenruzie. Dat is echt het laatste waar ik zin in heb.”
Een elektrische maaier aanschaffen? Dat is nog niet direct aan de orde.
“Ik heb die benzinemaaier pas twee jaar geleden gekocht. Die doet het prima. En bovendien: wie gaat mij dat dan vergoeden? Mijn buurvrouw?”
Leven en laten leven
Bart hoopt dat de situatie niet verder escaleert.
“Ik wil gewoon m’n gras kunnen maaien, zonder dat iemand daar moeilijk over doet. We wonen hier toch samen. Dan moet je ook een beetje tolerant zijn.”
Wat hem betreft hoort een beetje geluid er nou eenmaal bij in een woonwijk.
“We zijn geen kluizenaars. Er zijn kinderen, huisdieren, klusjes, feestjes. Dat is leven. Je kunt niet alles wat je stoort meteen willen verbieden.”
Voorlopig ligt het gras in Bart z’n tuin er weer even netjes bij – al heeft hij het maaien dit keer maar overgeslagen.
“Ik heb het nu met een handmaaier gedaan. Duurt drie keer zo lang, maar goed. Dan kan ik tenminste zeggen dat ik m’n best doe om de vrede te bewaren.”
Maar het zit hem nog steeds niet lekker.
“Volgende keer zet ik ‘m misschien gewoon weer aan. En dan zeg ik: koop oordoppen als je er last van hebt.”
