Chris (34) kijkt met een mix van frustratie en verbazing naar de rij auto’s die zich langzaam door het drukke stadsverkeer beweegt. Hij telt de elektrische modellen op één hand. “We zitten bijna in 2025,” zegt hij, terwijl hij zijn hoofd schudt.
“Hoe kan het dat we nog steeds met z’n allen massaal in benzine- en dieselauto’s rijden? Elektrisch rijden zou toch de norm moeten zijn?”
Als trotse eigenaar van een elektrische auto voelt Chris zich al een tijdje onderdeel van wat hij de “toekomst” noemt. Voor hem is het meer dan een voertuig; het is een statement.
“Het is niet alleen beter voor het milieu, het voelt gewoon logisch. We weten allemaal wat fossiele brandstoffen met de planeet doen. Waarom zouden we daar nog mee doorgaan als er een alternatief is?”
Chris is echter niet naïef. Hij begrijpt dat de overstap naar elektrisch rijden voor veel mensen niet eenvoudig is. “Ik weet dat een elektrische auto duur kan zijn,” geeft hij toe.
“Maar er zijn zoveel subsidies en regelingen die het makkelijker maken. En laten we eerlijk zijn: als je kijkt naar de kosten op de lange termijn, van onderhoud tot opladen, ben je vaak goedkoper uit dan met een benzineauto. Alleen al die bezuinigingen op brandstof, daar kun je bijna een vakantie van betalen.”
Wat Chris vooral dwarszit, is het gebrek aan bewustzijn en de weerstand die hij vaak tegenkomt.
“Mensen zeggen altijd dat elektrisch rijden niks voor hen is. Dat ze zich zorgen maken over de actieradius of dat opladen te veel gedoe is. Maar dat klopt niet meer. Tegenwoordig kun je met een beetje planning net zo makkelijk elektrisch rijden als met een benzineauto. En met al die laadpalen overal is opladen echt geen probleem meer.”
Hij haalt een voorbeeld aan uit zijn eigen leven. “Laatst sprak ik met een vriend die net een nieuwe dieselauto had gekocht. Ik vroeg hem waarom hij niet voor elektrisch was gegaan. Hij zei dat hij het ‘te ingewikkeld’ vond.
Ik bedoel, serieus? We leven in een tijdperk waar we alles regelen via apps, maar opladen zou te moeilijk zijn? Dat slaat nergens op.”
Chris gelooft dat de overheid ook meer moet doen om mensen te stimuleren. “Ze moeten strengere regels maken,” zegt hij vastberaden.
“Maak het aantrekkelijker om elektrisch te rijden en zorg dat mensen die fossiele brandstoffen blijven gebruiken, meer gaan betalen. Uiteindelijk moet de vervuiler betalen, toch?”
Hij begrijpt ook dat niet iedereen zomaar kan overstappen. “Voor mensen met een kleine portemonnee moet er meer ondersteuning komen,” stelt hij. “Betaalbare elektrische auto’s en toegang tot laadpunten in elke wijk.
Dat is belangrijk. Maar er zijn ook genoeg mensen die makkelijk die overstap kunnen maken, maar gewoon niet willen.”
Wat Chris hoopt, is dat meer mensen zich bewust worden van hun impact. “Het gaat niet alleen om jou en je gemak,” zegt hij. “Het gaat om de toekomst. Denk eens aan je kinderen, of je kleinkinderen. Wil je dat zij opgroeien in een wereld vol smog en natuurrampen?
Of wil je dat ze kunnen genieten van schone lucht en een stabiel klimaat?”
Hij lacht even en voegt toe: “Ik snap dat het wennen is, dat je misschien gehecht bent aan het geluid van een brullende motor.
Maar geloof me, als je eenmaal elektrisch rijdt, wil je nooit meer terug. Het is stil, soepel en geeft je het gevoel dat je echt iets goeds doet.”
Voor Chris is de boodschap duidelijk. “Het is tijd om verantwoordelijkheid te nemen,” zegt hij.
“We kunnen niet blijven doen alsof het niet onze taak is om te veranderen. Elektrische auto’s zijn niet de toekomst. Ze zijn het nu. En hoe sneller we dat allemaal accepteren, hoe beter het is voor iedereen.”
