Claudia (41) is nog steeds verward en teleurgesteld. Haar verjaardag, die ze met zoveel zorg had voorbereid, liep uit op een fiasco. Geen feest, geen vrienden, alleen een tafel vol zorgvuldig gemaakte vegan hapjes en een hoop vragen. “Ik snap het echt niet,” zegt ze, terwijl ze een stuk overgebleven vegan cheesecake wegzet in de koelkast. “Waarom zou je een verjaardag afzeggen vanwege het eten?”
Een bewuste keuze
Claudia is al drie jaar vegan en staat volledig achter haar keuze. Ze vindt het belangrijk om haar ecologische voetafdruk te verkleinen en dierenleed te vermijden. “Ik wil gewoon mijn steentje bijdragen,” legt ze uit.
“Ik verwacht echt niet dat anderen ineens hetzelfde gaan doen, maar voor één avondje kan dat toch geen probleem zijn?”
Haar enthousiasme om anderen te laten proeven van wat de vegan keuken te bieden heeft, leidde tot haar besluit om alleen plantaardige hapjes te serveren op haar verjaardag.
“Ik dacht dat het leuk zou zijn om mijn vrienden kennis te laten maken met iets nieuws,” vertelt ze. “Ik had van alles gepland: mini vegan quiches, wraps, dips, en zelfs een grote chocoladetaart zonder eieren of melk. Het zou een feestje worden!”
Afzeggingen die binnen druppelen
De eerste afzegging kwam drie dagen voor het feest. “Een vriend appte dat hij ziek was. Kan gebeuren, dacht ik. Maar toen kwamen er meer berichten.
De één moest plotseling overwerken, de ander had een familieverplichting. Het voelde raar, want niemand klonk écht overtuigend,” herinnert Claudia zich. “Het leek alsof er iets niet klopte, maar ik wilde er niet meteen iets achter zoeken.”
Toen uiteindelijk iedereen had afgezegd, begon de twijfel toe te slaan. “Ik was er kapot van,” geeft ze eerlijk toe. “Ik had zoveel tijd en liefde gestoken in de voorbereidingen. Het voelde als een klap in mijn gezicht.”
De uitnodiging
Claudia vermoedt dat het probleem bij de uitnodiging ligt. Daarin had ze trots vermeld dat ze vegan hapjes zou maken. “Ik dacht dat het een leuk extraatje was,” zegt ze.
“Ik bedoel, wie zegt er nou nee tegen eten? Maar nu denk ik dat het mensen heeft afgeschrikt. Misschien dachten ze dat het saai of smakeloos zou zijn.”
Ze zucht. “Het doet pijn om te denken dat je vrienden niet willen komen omdat ze geen vlees of kaas krijgen. Het is toch niet alsof ik alleen sla zou serveren? Vegan eten is tegenwoordig zoveel meer dan dat.”
Gemengde reacties
Na het feest besloot Claudia haar teleurstelling met een paar vrienden te delen. De reacties waren, zacht gezegd, wisselend.
Een vriendin probeerde haar gerust te stellen: “Misschien was het gewoon toeval, Claud. Iedereen heeft het druk.”
Maar een andere kennis was eerlijker: “Tja, niet iedereen zit te wachten op een vegan feestje. Mensen willen toch gewoon chips en bitterballen op een verjaardag.”
Claudia werd stil van die opmerking. “Het voelde alsof mijn keuze om vegan te zijn werd afgewezen. Alsof het minder waard is, alleen omdat het niet traditioneel is.” Ze begrijpt dat niet iedereen vegan is, maar verwachtte meer openheid van haar vrienden.
“Het is niet alsof ik hen vroeg om vegan te worden. Ik wilde ze gewoon iets nieuws laten proeven.”
Reflectie
De situatie heeft Claudia aan het denken gezet. “Misschien had ik het anders moeten aanpakken,” geeft ze toe.
“Ik had bijvoorbeeld ook wat ‘gewone’ hapjes kunnen maken, naast de vegan opties. Maar aan de andere kant: het is mijn verjaardag. Moet ik me echt aanpassen om anderen tevreden te stellen?”
Toch is ze niet van plan haar overtuigingen los te laten. “Ik blijf geloven in wat ik doe. Misschien moet ik gewoon betere manieren vinden om het te delen.
Als iemand mij uitnodigt voor een BBQ, ga ik ook niet klagen dat er geen vegan opties zijn. Ik pas me aan, omdat ik die persoon belangrijk vind. Waarom kan dat niet andersom?”
De les
Claudia hoopt dat haar vrienden inzien hoeveel pijn het haar heeft gedaan. “Ik wil echt geen drama maken, maar dit voelt als een signaal dat ik mijn verwachtingen misschien moet bijstellen. Of dat we eerlijker moeten zijn naar elkaar.”
Hoewel de verjaardag niet ging zoals gepland, heeft Claudia besloten om er het beste van te maken. “Volgend jaar probeer ik het anders,” zegt ze met een glimlach.
“Misschien geef ik ze wel een blinde proeverij en vertel ik pas achteraf dat alles vegan was. Kijken hoe ze dan reageren.”
Voor nu blijft ze achter met een koelkast vol overgebleven hapjes en een mix van gevoelens. “Het doet nog steeds pijn, maar ik laat me niet ontmoedigen.
Wie weet, misschien begrijpen ze het de volgende keer beter. Ik blijf in ieder geval mezelf.”