De term “curry” kennen we allemaal. Het roept beelden op van geurende gerechten vol kruiden, warme specerijen en kleurrijke smaken. Of je nu denkt aan een Indiase curry of een bord met curryworst, het woord is diepgeworteld in onze culinaire cultuur. Maar nu klinkt er kritiek uit onverwachte hoek: foodbloggers en experts stellen dat de term “curry” koloniale wortels heeft en eigenlijk problematisch is. Sommigen pleiten zelfs voor een totale herziening van het gebruik van dit woord.
In de kern van deze discussie staat het idee dat “curry” een generieke term is, bedacht door Britse kolonisten die tijdens hun overheersing van India het culinaire landschap van de regio simplificeerden. In plaats van zich de moeite te nemen om de specifieke namen van gerechten te leren, werden alle stoofpotachtige maaltijden eenvoudigweg samengevoegd onder de noemer “curry”.
Dat klinkt misschien praktisch, maar volgens critici doet het geen recht aan de enorme verscheidenheid en complexiteit van de Zuid-Aziatische keuken.
Foodblogger Nisha Vedi Pawar verwoordt het scherp: “Wat betekent ‘curry’ eigenlijk? Het is een vage term die gebruikt wordt om gerechten over één kam te scheren. In India verandert het eten elke 100 kilometer, en toch blijven we dit woord gebruiken dat niets zegt over de authenticiteit of variatie.”
Volgens haar gaat het niet alleen om een woord, maar om een bredere erkenning van de rijke culinaire tradities van Zuid-Azië.
En ze staat niet alleen. Professor Ilyse R. Morgenstein Fuerst, een expert in Zuid-Aziatische studies, bevestigt dat het woord “curry” in geen enkele Zuid-Aziatische taal voorkomt. Het zou zijn ontstaan door een misverstand van Britse koloniale ambtenaren, die het Tamil-woord “kari” verkeerd interpreteerden.
“Kari” kan verschillende dingen betekenen, afhankelijk van de regio, variërend van “zwartgeblakerd” tot “bijgerecht”. Het Britse gehoor zou deze nuance hebben genegeerd en het vereenvoudigd hebben tot de term die we nu kennen.
De vraag rijst: als “curry” een erfstuk is van koloniale overheersing, moeten we er dan afstand van nemen? Sommigen zeggen volmondig ja. Ze zien het als een kans om Zuid-Aziatische gerechten met meer respect en precisie te benaderen. In plaats van alles onder één noemer te schuiven, zouden we gerechten hun eigen identiteit moeten geven.
Waarom zou een rijk gerecht met lam en kardemom bijvoorbeeld niet gewoon “Rogan Josh” genoemd worden? Of een linzensoep met kruiden “Dal Tadka”?
De discussie blijft echter niet beperkt tot de Zuid-Aziatische keuken. Zelfs in Europa zou de populaire curryworst weleens slachtoffer kunnen worden van deze heroverweging. Het idee dat een Duitse snack geassocieerd wordt met een term die vanuit een koloniaal perspectief problematisch kan zijn, zet mensen aan het denken.
Maar hoe waarschijnlijk is het dat de naam van deze iconische snack daadwerkelijk zal veranderen? Voorlopig lijkt dat niet het geval, maar de discussie laat wel zien hoe diep taal en geschiedenis in ons dagelijkse leven verweven zijn.
Wat betekent dit alles voor de gemiddelde eter? Moeten we ons zorgen maken over het gebruik van de term “curry” in ons vocabulaire? Waarschijnlijk niet. Maar wat deze discussie wel doet, is ons aanmoedigen om stil te staan bij de oorsprong van woorden en gerechten.
Het nodigt ons uit om meer te leren over de culturen achter het eten dat we zo vanzelfsprekend vinden. Misschien gaan we daardoor vaker op zoek naar de specifieke namen van gerechten en leren we ze met meer respect en nieuwsgierigheid uit te spreken.
Daarnaast brengt de discussie ook een andere realiteit naar voren: de kracht van sociale media in het veranderen van culturele percepties.
Dankzij platforms als Instagram en TikTok kunnen stemmen zoals die van Nisha Vedi Pawar een breed publiek bereiken en een debat starten dat anders misschien beperkt zou blijven tot academische kringen.
Het roept ook de vraag op hoeveel andere termen en gewoonten in onze dagelijkse taal en cultuur koloniale wortels hebben.
Is dit een beginpunt van een bredere discussie over hoe we omgaan met onze geschiedenis en de impact daarvan op ons heden? Of zal het blijven bij een debat over een specifiek woord?
Wat je ook van deze discussie vindt, één ding is duidelijk: eten is meer dan voeding. Het is een venster naar cultuur, geschiedenis en identiteit. Of we nu een bord curry eten of genieten van een curryworst, het loont de moeite om even stil te staan bij wat er op ons bord ligt en hoe het daar terecht is gekomen.
Misschien zet deze discussie ons ertoe aan om niet alleen bewuster te eten, maar ook bewuster te spreken over wat we eten. Want uiteindelijk gaat het niet alleen om smaak, maar ook om respect voor de verhalen en tradities die met elk gerecht meereizen.