Els, 72 jaar oud, heeft haar familie uitgenodigd voor het jaarlijkse kerstdiner. Het is een traditie waar ze enorm naar uitkijkt en elk jaar zet ze zich volledig in om een warme, feestelijke avond neer te zetten voor haar kinderen, kleinkinderen en andere familieleden.
Maar dit jaar drukt er een zware last op haar schouders: haar pensioen laat het eigenlijk niet toe om een uitgebreid diner te organiseren. Toch voelt Els zich vastberaden om door te zetten. “Je wil toch iets moois neerzetten voor de mensen van wie je houdt, maar als ik heel eerlijk ben, voelt het dit jaar meer als een last dan een vreugde.”
De kosten van het kerstdiner zijn een stuk hoger dan vroeger, merkt Els. “Een paar jaar geleden kon ik nog alles kopen zonder me zorgen te maken. Maar nu, met alles dat zo duur is geworden, wordt het krap.”
Ze heeft haar vaste pensioeninkomen, maar dat is tegenwoordig nauwelijks genoeg om haar maandelijkse lasten te dekken, laat staan een uitgebreid kerstdiner. “De prijzen in de supermarkt zijn de pan uit gerezen. Een simpel stukje vlees of wat groenten kost nu al veel meer dan ik gewend was. Het is bijna niet meer te doen.”
Els vindt het moeilijk om hierover met haar familie te praten. Ze voelt zich trots dat ze elk jaar het kerstdiner organiseert en vindt het lastig om toe te geven dat het financieel niet meer zo makkelijk gaat.
“Ik wil mijn kinderen en kleinkinderen niet laten weten dat ik het moeilijk heb. Ze hebben hun eigen gezinnen en hun eigen zorgen. Ik wil niet dat ze zich verplicht voelen om me te helpen,” zegt ze. Maar die keuze maakt de situatie niet minder zwaar voor haar. Het idee dat ze het kerstdiner mogelijk niet kan betalen, geeft haar stress.
“Ik kan moeilijk de hele avond voor ze koken en ze dan vragen om hun eigen eten te betalen, toch? Dat voelt zo ongemakkelijk.”
Ergens voelt Els de druk om aan de verwachtingen te voldoen, ook al weet ze dat haar familie waarschijnlijk niet zo veel verwacht. “Iedereen kijkt uit naar kerst. Ze verwachten het eten en de sfeer zoals ik dat altijd maak, en ik wil ze niet teleurstellen. Maar soms denk ik wel: moeten we niet met z’n allen wat simpeler doen?”
Ze weet dat haar kinderen en kleinkinderen het gezellig zullen vinden, ongeacht wat er op tafel staat, maar het idee dat ze niet hetzelfde kan bieden als vroeger, knaagt aan haar trots.
Ze heeft wel een paar kleine aanpassingen bedacht om het goedkoper te maken. “Ik dacht erover om wat goedkopere gerechten te maken. Misschien een stoofpotje of een lekkere soep vooraf, in plaats van luxe vlees. Het voelt alleen moeilijk om die stap te zetten, omdat ik het zelf ook gewend ben om met kerst iets bijzonders te doen,” geeft ze eerlijk toe.
Els heeft haar hele leven hard gewerkt en nu, op haar oude dag, voelt het wrang dat ze zich zorgen moet maken over geld voor de feestdagen.
Els deelt dat het soms eenzaam voelt om op je pensioen te leven. “Je ziet mensen om je heen die nog werken, die vaker uit eten gaan en leuke dingen doen met kerst, terwijl ik moet letten op elke euro.”
De feestdagen zijn altijd al een dure tijd van het jaar, maar nu voelt het extra zwaar. “In mijn tijd was het normaal om gewoon thuis een kerstdiner te organiseren, maar tegenwoordig lijkt alles grootser en uitgebreider. Het voelt alsof je mee moet in die trend, ook al wil je gewoon een gezellige avond met je familie.”
Ze vraagt zich af hoe andere ouderen met deze situatie omgaan.
“Ik kan toch niet de enige zijn die het moeilijk heeft om rond te komen?” denkt ze hardop. Ze overweegt om haar vrienden te vragen of zij ook tegen deze dilemma’s aanlopen, maar het blijft een lastig gespreksonderwerp. “Over geld praten voelt gewoon niet prettig, vooral niet als het om iets gaat als kerst. Je wil het vrolijk houden, niet treurig.”
Els hoopt dat er in de toekomst meer begrip komt voor ouderen die het financieel zwaar hebben, vooral tijdens de feestdagen.
“Ik snap dat niet alles gratis kan zijn, maar soms vraag ik me af waarom we niet wat meer steun krijgen. Zelfs een kleine bijdrage voor de feestdagen zou al helpen. Het zijn momenten die je wilt delen met je familie, maar als je steeds moet nadenken over de kosten, neemt dat iets van het plezier weg.”
Toch blijft Els hoopvol dat haar familie het gewoon gezellig zal vinden, wat er ook op tafel staat. Ze weet dat ze het vooral waardeert om met elkaar te zijn.
“Uiteindelijk gaat het om de mensen aan tafel, niet wat er op tafel staat,” zegt ze. En hoewel het financieel krap is, weet ze dat de liefde en warmte van haar familie haar door deze periode heen helpen.
Els glimlacht: “Als ik mijn kleinkinderen zie genieten, vergeet ik even al mijn zorgen. Daar doe ik het voor.”
