Farah, 25 jaar, heeft een duidelijke mening over de sfeer op het werk rondom kerst. Ze voelt zich steeds ongemakkelijker bij de jaarlijkse “verplichte gezelligheid” die volgens haar totaal niet bij haar geloofsovertuiging past.
Ze vertelt dat de focus op kerst, ook in de werkomgeving, een steeds grotere druk op haar legt om mee te doen aan tradities waar ze zich niet mee identificeert.
“Het begint al in november,” zucht Farah. “Overal zie je kerstbomen, lichtjes en mensen die aftellen naar de feestdagen. Op zich heb ik daar niks tegen, maar het voelt alsof je verplicht wordt om eraan mee te doen.
Op werk is het niet anders. Elk jaar weer die uitnodiging voor de kerstborrel, terwijl ik daar echt helemaal niks mee heb.”
Farah, die moslim is, geeft aan dat ze zich ongemakkelijk voelt bij de alom aanwezige kerstsfeer. “Ik respecteer dat kerst belangrijk is voor anderen, maar voor mij heeft het geen enkele betekenis.
Ik vier het niet, ik versier mijn huis niet en ik wens mensen ook geen fijne kerst, want dat past niet bij mijn geloof. Maar op werk wordt er verwacht dat je lacht, meedoet en vooral ‘gezellig’ bent. Het voelt gewoon niet eerlijk.”
Het punt waar Farah zich het meest aan stoort, is de sociale druk die komt kijken bij deze periode. “Het voelt alsof je raar wordt aangekeken als je niet mee wil doen. Als ik zeg dat ik geen kerstvieringen bijwoon, krijg ik vaak rare blikken of opmerkingen zoals: ‘Ach, het is maar een beetje gezelligheid.’
Maar voor mij is het meer dan dat. Mijn geloof staat voorop, en dat betekent dat ik bepaalde dingen niet wil of kan doen.”
Farah vertelt hoe lastig het is om haar grenzen aan te geven. “Als ik uitleg dat ik me niet comfortabel voel bij een kerstborrel of kerstactiviteiten, lijkt het alsof mensen dat niet begrijpen. Het is alsof ze denken dat ik ongezellig ben of het ze niet gun, terwijl dat helemaal niet zo is. Ik wil gewoon trouw blijven aan mijn overtuigingen.”
De reacties die Farah krijgt, variëren van begripvol tot ronduit bot. “Sommige collega’s zeggen: ‘Ach, het is toch gewoon een excuus om samen te komen?’
Maar voor mij is het meer dan dat. Mijn geloof is belangrijk voor me, en ik wil geen dingen doen die daar tegenin gaan. Dan is het frustrerend om telkens weer dezelfde discussie te moeten voeren.”
Volgens Farah is het belangrijk dat er meer bewustzijn komt over de diversiteit op de werkvloer. “Ik wil niet dat kerst verdwijnt, begrijp me niet verkeerd. Maar ik zou het fijn vinden als er meer ruimte komt voor verschillende overtuigingen. Niet iedereen voelt zich thuis bij dezelfde tradities, en dat zou gewoon gerespecteerd moeten worden.”
Farah geeft aan dat ze het soms lastig vindt om vast te houden aan haar eigen normen en waarden in een samenleving waar kerst zo’n dominante rol speelt.
“Het is niet altijd makkelijk om de enige te zijn die iets niet viert. Maar ik blijf erbij dat ik het belangrijk vind om dicht bij mezelf en mijn geloof te blijven, ook al begrijpen anderen dat misschien niet altijd.”
Ondanks de ongemakkelijke situaties die kerst met zich meebrengt, hoopt Farah dat haar verhaal bijdraagt aan meer begrip. “Ik wil niet dat mensen denken dat ik ze iets misgun of dat ik anti-kerst ben.
Ik wil gewoon dat mijn grenzen gerespecteerd worden. Het gaat om wederzijds begrip, en ik hoop dat dat op een dag vanzelfsprekend wordt.”
