Tijdens een aflevering van Vandaag Inside heeft Gerard Joling zich op explosieve wijze uitgesproken over klimaatactivisten die snelwegen blokkeren. In een discussie over burgerlijke ongehoorzaamheid en milieuprotest ging de zanger los op de actiegroepen die met enige regelmaat het verkeer stilleggen om aandacht te vragen voor de klimaatcrisis. Zijn uitspraken – inclusief de beruchte opmerking over mestwagens – gaan inmiddels viral, en zorgen voor felle reacties van voor- en tegenstanders.
Frustratie over blokkades loopt hoog op
“Het is toch te gek voor woorden,” begint Gerard Joling zijn tirade. “Als je eigen broer, zuster of moeder een ernstige ziekte heeft, die krijgt een ongeluk en wil met een auto erdoor, en dan liggen die klootzakken daar allemaal omdat ze vinden dat het met de temperatuur niet goed gaat…” Volgens hem is dat onacceptabel.
Hij doelt op acties van onder andere Extinction Rebellion, waarbij klimaatactivisten zich vastlijmen aan het asfalt op snelwegen zoals de A12 in Den Haag – acties die de afgelopen jaren regelmatig tot verkeersopstoppingen en maatschappelijke onrust leidden.
Joling windt er geen doekjes om. “Ik word daar woest om. Het is toch om over je nek te gaan?” Hij vindt het onbegrijpelijk dat dit soort acties op klaarlichte dag kunnen plaatsvinden, vaak zonder dat de politie snel optreedt of harde maatregelen worden genomen.
Hij stelt dat dit soort protesten niet alleen hinderlijk zijn, maar zelfs levensgevaarlijk. “Je houdt mensen tegen die misschien op weg zijn naar het ziekenhuis. Dat kan gewoon niet.”
De mest-oplossing van Gerard
In wat inmiddels het meest besproken fragment van de uitzending is geworden, stelt Joling een nogal opmerkelijke oplossing voor. “Ik zou gewoon tien boeren bellen en met tien strontkarren eroverheen spuiten. Gewoon koeienstront! Dan is het zo klaar.”
De tafelgenoten, onder wie Wilfred Genee en Johan Derksen, reageren geamuseerd, maar ook enigszins verbaasd op het voorstel. Toch blijft Gerard bij zijn punt: “Ze willen aandacht, nou, dan krijgen ze het.”
Volgens hem zouden protesten effectiever zijn als ze minder hinderlijk zijn voor de gewone burger. “Wees dan flink en laat lekker je gezicht zien,” zegt hij. “Dan ben je flink. Maar dit soort laf gedrag op de snelweg, daar heb ik geen enkel respect voor.”
Ook suggereert hij dat veel van de actievoerders gesponsord worden. “Ze krijgen nog betaald ook door een instantie,” aldus Joling. Een uitspraak die door velen betwist wordt, maar die wel aansluit bij een bredere scepsis die heerst rondom gestructureerde klimaatactiegroepen.
Ophef en verdeeldheid op social media
Zoals te verwachten viel, bleven de reacties niet uit. Op social media wordt het fragment massaal gedeeld en besproken. De ene helft van Nederland lijkt Joling op handen te dragen.
“Eindelijk iemand die zegt wat iedereen denkt,” is een veelgehoorde reactie. Voorstanders prijzen zijn directheid, zijn gevoel voor humor én zijn durf om de “klimaathysterie” te bekritiseren.
De andere helft is minder enthousiast. Critici noemen zijn woorden “opruiend” en “gevaarlijk”. Ze stellen dat het oproepen tot geweld, zelfs als het humoristisch bedoeld is, niet thuishoort op nationale televisie.
“Strontwagens op mensen afsturen is niet grappig, het is dom en onverantwoord,” zegt iemand op X. Ook wordt erop gewezen dat dit soort uitspraken klimaatactivisten nog verder in het verdomhoekje drukt, terwijl hun zorgen over het milieu legitiem zijn.
Het spanningsveld tussen actie en overlast
Wat de discussie des te interessanter maakt, is dat Jolings uitbarsting raakt aan een bredere maatschappelijke frustratie. De meeste mensen begrijpen de zorgen over klimaatverandering, maar hebben moeite met de manier waarop sommige actiegroepen protest voeren.
Het blokkeren van wegen, het verstoren van culturele evenementen of het bekladden van kunstwerken: het roept heftige reacties op, vooral als het dagelijks leven van de ‘gewone burger’ erdoor wordt geraakt.
Joling verwoordt, in zijn eigen stijl, die irritatie. En of je het nu met hem eens bent of niet, het feit dat zijn uitspraken viraal gaan, toont aan hoe gevoelig het onderwerp ligt.
Klimaatprotesten zijn inmiddels niet meer slechts een bezigheid van “activistische jongeren met spandoeken”, maar een factor van betekenis in het publieke debat – met alles wat daarbij komt kijken.
Bekende Nederlander met een uitgesproken mening
Gerard Joling staat erom bekend dat hij zegt wat hij denkt. Hij schuwt de confrontatie niet, en dat maakt hem geliefd én omstreden. In talkshows en interviews is hij regelmatig uitgesproken over politiek, maatschappelijke thema’s en actualiteit. Of het nu gaat over de boeren, de politiek of het klimaat – Gerard houdt zich niet in.
Toch roept zijn optreden bij Vandaag Inside ook de vraag op in hoeverre bekende Nederlanders een verantwoordelijkheid dragen voor hun woorden. Humor, satire en scherpe kritiek horen bij het programmaformat, maar in tijden waarin polarisatie snel oplaait, kunnen bepaalde uitspraken extra hard binnenkomen.
Protest vs. provocatie
Klimaatactivisten zelf reageren wisselend op de uitspraken van Joling. Sommige woordvoerders van protestgroepen laten weten dat ze het zien als een provocatie waar ze zich niet door laten afschrikken.
Anderen vinden het zorgelijk dat zulke uitspraken worden genormaliseerd. Volgens hen dragen dit soort publieke uithalen bij aan een vijandig klimaat tegenover mensen die vreedzaam willen demonstreren.
Toch laat het incident ook zien dat de activistische beweging op het gebied van communicatie een uitdaging heeft. Veel mensen voelen zich niet aangesproken of begrepen door de manier van actievoeren, en dat wakkert frustratie aan. Iets waar publieke figuren zoals Joling gretig op inspelen.
Conclusie: het debat laait verder op
Of je Gerard Joling nu een volksheld vindt of een roeptoeter met een kort lontje – zijn woorden hebben effect. Ze maken het klimaatdebat persoonlijk, rauw en tastbaar.
Zijn voorstel om klimaatactivisten met mestwagens te besproeien is natuurlijk niet realistisch, maar raakt wel aan een groeiend ongemak in de samenleving. Hoeveel ruimte geven we voor protest? En wanneer wordt dat protest hinderlijk, bedreigend of zelfs onverantwoord?
Zeker is: de discussie over het klimaat, protestvormen én de rol van publieke figuren zal voorlopig nog niet verstommen. En zolang mensen als Joling zich er op deze manier tegenaan bemoeien, blijft de boel borrelen.