In de Nederlandse politiek is de toon steeds scherper geworden, en dat geldt ook voor de manier waarop media verslag doen van politieke kopstukken.
De nieuwste storm draait om Lidewij de Vos, de nieuwe lijsttrekker van Forum voor Democratie (FVD).
Na een interview met De Volkskrant ligt ze onder vuur — niet vanwege haar beleid, maar vanwege de manier waarop haar woorden worden geframed.
Volgens velen laat de berichtgeving zien hoe linkse media omgaan met rechtse politici: niet door hun ideeën inhoudelijk te bespreken, maar door ze neer te zetten als extremistisch of gevaarlijk.
Kritiek op de toon van De Volkskrant
Het interview in De Volkskrant met Lidewij de Vos riep meteen vragen op over journalistieke objectiviteit. In de kop van het artikel stond: “Waar bent u op uit, dat u kunt opschrijven dat Forum van azc’s gevangenissen wil maken?”
Die zin zette direct de toon. Nog voordat lezers aan het interview begonnen, werd de suggestie gewekt dat FVD een partij is die vluchtelingen wil opsluiten.
De Vos zelf weersprak dat meteen. Volgens haar heeft FVD het nooit gehad over gevangenissen, maar over het invoeren van strengere regels en beter toezicht in asielzoekerscentra.
Ze noemt het “een kwestie van orde en veiligheid, niet van opsluiting.” Toch koos de krant ervoor die nuance te negeren en te focussen op de meest polariserende interpretatie van haar woorden.
De term ‘omvolking’ als bliksemafleider
Tijdens het gesprek gebruikte De Vos de term ‘omvolking’, een woord dat volgens haar verwijst naar demografische veranderingen door massa-immigratie. Ze legde uit dat het een feitelijke beschrijving is van hoe bevolkingssamenstellingen veranderen.
Toch was dit voor De Volkskrant aanleiding om het gesprek een andere wending te geven.
In plaats van de inhoudelijke discussie te voeren over migratie en bevolkingsgroei, werd de term neergezet als iets wat alleen door “extreemrechts” gebruikt wordt.
Daarmee werd de boodschap van De Vos overschaduwd door een morele veroordeling — een tactiek die vaak wordt gebruikt om rechtse stemmen in diskrediet te brengen.
Volgens De Vos is dat precies het probleem: “Zodra je over migratie praat, wordt er niet meer naar je inhoud geluisterd. Dan word je meteen in een hokje gestopt.”
Framing als wapen in de politiek
De manier waarop De Volkskrant het interview opbouwde, is volgens communicatiedeskundigen een schoolvoorbeeld van framing. Door suggestieve vragen te stellen en bepaalde woorden uit te vergroten, wordt een beeld gecreëerd dat niet overeenkomt met de werkelijkheid.
In dit geval lijkt het doel duidelijk: De Vos neerzetten als iemand met radicale ideeën, en daarmee de partij FVD in een negatief daglicht plaatsen.
Zulke strategieën hebben effect, want veel lezers zien alleen de kop of een paar citaten en trekken daar hun conclusies uit.
Maar ironisch genoeg werkt dat soms averechts. Hoe meer media proberen FVD in de hoek te duwen, hoe sterker de partij zichzelf kan profileren als underdog — een beweging die het opneemt tegen de gevestigde orde en de “media-elite”.
FVD blijft bij haar kernboodschap
Ondanks de ophef blijft Forum voor Democratie trouw aan haar koers. Onder leiding van Lidewij de Vos blijft de partij zich richten op nationale soevereiniteit, striktere migratieregels, en kritiek op de Europese Unie.
De Vos, met haar wetenschappelijke achtergrond in biochemie en neuroscience, brengt een nieuw geluid binnen de partij.
Ze combineert intellectuele scherpte met een directe manier van communiceren — iets wat haar zowel bewondering als weerstand oplevert.
Volgens insiders binnen de partij heeft ze de ambitie om FVD een nieuwe fase in te leiden, met meer focus op inhoud en minder op provocatie. Toch blijft ze fel in haar overtuiging dat Nederland de controle over zijn grenzen en identiteit moet behouden.
Mediaframing werkt polarisatie in de hand
Het interview met De Vos is niet alleen een momentopname, maar ook een voorbeeld van een bredere trend in de journalistiek.
Steeds vaker lijken media zich op te stellen als deelnemer aan het politieke debat, in plaats van als neutrale verslaggever.
Door politici te benaderen vanuit vooringenomen standpunten, worden lezers onbewust beïnvloed. Dat leidt tot meer wantrouwen, niet alleen tegenover partijen als FVD, maar ook tegenover de media zelf.
De Vos zelf zei daarover: “Als journalisten niet meer de moeite nemen om echt te luisteren, dan verliezen ze hun geloofwaardigheid. En dat is slecht voor de hele democratie.”
De rol van framing in verkiezingstijd
De timing van dit interview is niet toevallig. Met de verkiezingen van 2025 in zicht, is elk woord van een lijsttrekker voer voor headlines. En juist in die periode is framing een krachtig middel om publieke perceptie te sturen.
Door De Vos in een bepaalde hoek te duwen, speelt De Volkskrant volgens critici in op de emoties van haar lezers — vooral van degenen die FVD sowieso al wantrouwen.
Maar voor anderen werkt het averechts: zij zien de harde toon van de media juist als bewijs dat FVD gelijk heeft over de bevooroordeelde pers.
De onderliggende strijd om het narratief
Wat deze controverse laat zien, is dat politiek niet alleen in het parlement wordt gevoerd, maar ook in de media.
Beeldvorming is minstens zo belangrijk als beleid. En wie de beeldvorming beheerst, heeft macht.
De Vos is zich daarvan bewust. Haar optreden laat zien dat ze bereid is om die strijd aan te gaan, ook al weet ze dat ze daarmee tegen de stroom in zwemt. Ze wil de discussie openen over hoe media omgaan met politici die niet in hun ideologische straatje passen.
Nieuwe generatie politici
Lidewij de Vos hoort bij een nieuwe lichting politici die niet bang is om de confrontatie aan te gaan met gevestigde instituties. Haar aanpak is modern, inhoudelijk, maar ook uitgesproken.
Ze vertegenwoordigt een generatie die niet bang is om harde woorden te gebruiken als het nodig is.
In plaats van haar neer te zetten als “gevaarlijk” of “extreem”, zouden media volgens critici beter kunnen proberen om haar ideeën eerlijk te toetsen.
Dat zou bijdragen aan een gezondere politieke cultuur, waarin ook onpopulaire standpunten een plek mogen krijgen.
De toekomst van FVD onder De Vos
Sinds haar aantreden heeft De Vos duidelijk gemaakt dat FVD zich niet laat intimideren door negatieve berichtgeving. Integendeel: de partij gebruikt de kritiek om haar achterban te versterken. De boodschap is helder: “Wij zeggen wat anderen niet durven te zeggen.”
Met de verkiezingen in aantocht lijkt die strategie te werken. Binnen de partij groeit de overtuiging dat de media hun geloofwaardigheid verliezen, terwijl FVD juist kan profiteren van het beeld dat ze “tegen het systeem” vechten.
Conclusie: media of manipulatie?
Het interview met Lidewij de Vos toont haarscherp hoe media de macht hebben om beeldvorming te sturen — en hoe dun de lijn is tussen journalistiek en activisme.
Door suggestieve vragen en selectieve citaten wordt een beeld neergezet dat meer zegt over de journalist dan over de geïnterviewde. Het gevolg is een groeiend wantrouwen in de samenleving, waarbij burgers zelf moeten uitzoeken wie ze nog kunnen geloven.
Of men het nu eens is met FVD of niet, één ding is duidelijk: transparantie en eerlijkheid in de media zijn belangrijker dan ooit.
Alleen dan kan er nog sprake zijn van een open debat — en van een democratie waarin alle stemmen gehoord mogen worden.
Dit bericht op Instagram bekijken
