Marie, een 43-jarige moeder, staat voor een dilemma dat haar dagelijks leven ingrijpend kan veranderen. De mogelijke invoering van een minimumleeftijd voor e-bikes zou namelijk betekenen dat haar zoon, die iedere dag met zijn elektrische fiets naar school gaat, binnenkort niet meer zelfstandig kan reizen.
“Als er een minimumleeftijd voor e-bikes komt, kan mijn zoon niet naar school fietsen,” zegt Marie met een bezorgde blik. Voor haar is de e-bike geen luxe, maar een noodzaak die het dagelijks leven van haar gezin een stuk gemakkelijker maakt.
Marie’s zoon gaat al een paar jaar met de e-bike naar school. Vanwege de afstand naar zijn middelbare school, die meer dan 15 kilometer verderop ligt, en het tijdstip waarop hij iedere ochtend moet vertrekken, werd de aanschaf van een elektrische fiets snel een oplossing.
“Het is gewoon niet haalbaar om hem elke ochtend met de auto te brengen en ’s middags weer op te halen,” legt Marie uit. Daarnaast draagt het fietsen voor haar zoon bij aan zijn gevoel van zelfstandigheid en verantwoordelijkheid, iets wat voor zijn ontwikkeling enorm belangrijk is.
“Hij voelt zich vrij om op eigen kracht naar school te gaan, zonder afhankelijk te zijn van ons als ouders,” voegt ze toe.
De mogelijke nieuwe wetgeving, die jongeren onder een bepaalde leeftijd zou verbieden om op een e-bike te rijden, voelt voor Marie dan ook als een enorme beperking. “We proberen onze kinderen zo zelfstandig mogelijk op te voeden, en het gebruik van de e-bike is daar een groot onderdeel van,” zegt ze.
Voor haar zoon zou het een stap terug zijn in zijn zelfstandigheid en vrijheid. Hij zou niet meer in staat zijn om zonder hulp naar school te komen, wat voor het gezin zou betekenen dat er andere – minder efficiënte – vervoersopties gezocht moeten worden.
Een van Marie’s grootste bezwaren tegen de mogelijke minimumleeftijd voor e-bikes is dat er geen rekening wordt gehouden met de realiteit van veel gezinnen.
“Veel ouders staan voor dezelfde uitdaging als wij. Met de lange afstanden naar scholen en sportclubs is een e-bike gewoon een praktische oplossing die het voor kinderen mogelijk maakt om zelfstandig te reizen,” stelt ze vast.
Marie is bang dat de overheid niet voldoende rekening houdt met de impact die zo’n maatregel zou hebben op de dagelijkse logistiek van gezinnen. De auto is voor hen geen alternatief, zowel vanwege de drukte op de weg als de stijgende brandstofprijzen. “Een e-bike is in veel gevallen niet alleen gemakkelijker, maar ook duurzamer,” benadrukt Marie.
Daarnaast ziet Marie de voordelen van de e-bike op het gebied van gezondheid en beweging. Hoewel een elektrische fiets minder fysieke inspanning vergt dan een gewone fiets, blijft haar zoon in beweging.
“Hij is veel buiten en krijgt dagelijks zijn portie frisse lucht. In plaats van de hele dag binnen te zitten, heeft hij in ieder geval dat moment van fysieke activiteit,” zegt ze.
Voor haar is dat belangrijk, vooral in een tijd waarin kinderen steeds meer verleid worden door schermen en stilzitten. De e-bike is een manier om een gezonde balans te vinden tussen gemak en beweging.
Marie begrijpt de zorgen rondom verkeersveiligheid die aan de basis liggen van de mogelijke invoering van een minimumleeftijd voor e-bikes. Ze erkent dat er ongelukken zijn geweest waarbij jonge fietsers betrokken waren en dat de snelheid van een e-bike bepaalde risico’s met zich meebrengt.
“Ik snap dat veiligheid voorop moet staan,” zegt ze. “Maar ik vraag me af of een minimumleeftijd de beste oplossing is. Je kunt ook nadenken over bewustwordingscampagnes of veiligheidsregels speciaal gericht op jonge e-bikers.”
Marie heeft het onderwerp besproken met andere ouders in haar omgeving, en de meningen zijn verdeeld. Sommige ouders delen haar zorgen, terwijl anderen het idee van een minimumleeftijd juist steunen. “Ik heb vriendinnen die ook met dit probleem zitten, en zij zijn net zo bezorgd als ik,” vertelt ze.
Sommigen overwegen al andere vervoersopties, maar velen voelen zich klemgezet door de mogelijke veranderingen in de wetgeving. De discussie over de e-bike raakt daarmee aan meer dan alleen vervoer; het gaat ook over de manier waarop ouders hun kinderen verantwoordelijkheid en zelfstandigheid willen leren.
Marie hoopt dat de overheid de belangen van ouders en kinderen zal meenemen in de besluitvorming rondom e-bike regelgeving. Ze pleit voor een meer flexibele aanpak waarbij er ruimte blijft voor jongeren die de e-bike nodig hebben om lange afstanden af te leggen.
“Ik zou het geweldig vinden als er maatwerk mogelijk is,” zegt ze. “Dat kinderen die de e-bike echt nodig hebben vanwege de afstand naar school, nog steeds de mogelijkheid krijgen om zelfstandig te reizen.”
Voor Marie voelt het belangrijk om het belang van de e-bike voor haar zoon en hun gezin te kunnen uitleggen, en ze hoopt dat die stem ook wordt gehoord.
Hoewel de toekomst van de wetgeving rondom e-bikes onzeker is, blijft Marie hoopvol dat er een oplossing komt die recht doet aan de noden van gezinnen zoals het hare.
Voor haar is de e-bike meer dan alleen een vervoermiddel; het is een manier om haar zoon de ruimte te geven om zelf op avontuur te gaan, onafhankelijk en vol zelfvertrouwen.
De gedachte dat hij binnenkort misschien niet meer op die manier naar school kan, bezorgt haar zorgen. “Ik wil hem niet beperken in zijn vrijheid en zelfstandigheid, en ik hoop dat dat ook niet nodig zal zijn,” zegt ze vastberaden.
