Marlies is al veertig jaar vegetariër, een keuze die ze destijds maakte na een aangrijpende ervaring in een slachterij. Ze herinnert zich nog levendig de dag waarop ze, als jonge vrouw, de slachterij van een vriend van haar vader bezocht. Wat ze daar zag, heeft haar voorgoed veranderd. De manier waarop dieren daar werden behandeld, was voor haar de druppel. Ze besloot dat ze nooit meer vlees zou eten. Sindsdien heeft ze haar eetpatroon aangepast en is ze een overtuigd vegetariër.
In de beginjaren probeerde Marlies anderen te overtuigen om ook vegetarisch te gaan eten. Ze wilde haar vrienden en familie laten inzien wat er allemaal achter dat stukje vlees op hun bord schuilgaat. Maar al snel merkte ze dat deze gesprekken vaak tot ongemakkelijke situaties leidden.
Het resultaat was meestal niet zoals ze had gehoopt. Mensen voelden zich aangevallen of ongemakkelijk, en dat was nooit haar bedoeling. Daarom besloot ze na verloop van tijd om anderen niet meer actief te overtuigen. Iedereen moet immers zelf kunnen kiezen wat hij of zij eet.
Toch is er iets wat Marlies nu dwarszit. De laatste tijd heeft ze steeds meer last van de barbecues in haar buurt. Elk weekend wordt er in verschillende tuinen volop gebarbecued. En dat betekent dat de geur van geroosterd vlees constant in de lucht hangt.
Voor de meeste mensen is dit waarschijnlijk een aangename geur die doet denken aan gezellige zomeravonden met vrienden en familie. Maar voor Marlies is het allesbehalve prettig. Elke keer als ze die geur ruikt, wordt ze teruggevoerd naar dat nare moment in de slachterij, veertig jaar geleden.
Marlies merkt dat deze geuren haar steeds meer storen. Ze voelt zich ongemakkelijk in haar eigen huis wanneer de buren hun barbecue aansteken. De rook en de geur van vlees hangen dan in de lucht en dringen haar huis binnen.
Voor iemand die bewust de keuze heeft gemaakt om geen vlees te eten, kan dat erg confronterend zijn. Het maakt haar verdrietig en geïrriteerd. Ze wil er eigenlijk iets van zeggen, maar weet niet goed hoe ze dat op een tactvolle manier kan aanpakken.
Het gesprek aangaan over iets gevoeligs als vlees eten, is voor Marlies een uitdaging. Ze wil haar buren niet tegen de borst stuiten of de indruk wekken dat ze hen hun plezier niet gunt. Tegelijkertijd wil ze wel duidelijk maken dat de geur van hun barbecue voor haar een probleem is. Het is een lastige situatie, want Marlies wil niemand kwetsen, maar ze wil ook haar eigen woonomgeving als prettig blijven ervaren.
Misschien kan Marlies proberen om een vriendelijk en open gesprek met haar buren te voeren. Ze zou hen kunnen uitleggen dat ze al jarenlang vegetariër is en dat de geur van vlees voor haar lastig is om mee om te gaan. Het is belangrijk dat ze hierbij niet beschuldigend overkomt, maar haar eigen ervaring deelt.
Misschien zijn haar buren zich er niet eens van bewust dat de barbecuegeuren zo’n impact op haar hebben. Door op een vriendelijke manier te communiceren, is er een kans dat de buren meer rekening met haar willen houden.
Een andere optie zou kunnen zijn dat Marlies een praktische oplossing voorstelt. Misschien kunnen haar buren hun barbecue verplaatsen naar een andere hoek van de tuin, verder weg van Marlies’ huis. Of misschien kunnen ze vaker kiezen voor vegetarische opties op de barbecue, zodat de geur minder intens is. Het gaat erom dat beide partijen een beetje water bij de wijn doen om tot een compromis te komen.
Het is begrijpelijk dat Marlies deze situatie moeilijk vindt. Ze wil immers een goede buur zijn, maar ook haar eigen grenzen respecteren. Het is een delicate balans tussen respect voor de keuzes van anderen en het beschermen van haar eigen welzijn. Hopelijk kan een open en eerlijk gesprek met haar buren leiden tot een oplossing waar iedereen tevreden mee is.
Zo kan Marlies blijven genieten van haar tuin zonder constant herinnerd te worden aan de reden waarom ze veertig jaar geleden besloot om vegetariër te worden.