Mave, 27 jaar en met een uitgesproken mening, is helemaal klaar met de ophef over genderneutrale toiletten. “Het is toch gewoon een wc? Waarom maken mensen er zo’n drama van?” vraagt ze zich hardop af. Terwijl ze met een kop koffie aan de keukentafel zit, vertelt ze hoe ze bijna dagelijks geconfronteerd wordt met discussies over dit onderwerp. En eerlijk? Ze snapt het gewoon niet.
“Het lijkt wel alsof iedereen tegenwoordig ergens over moet klagen,” zucht ze. “Maar serieus, we hebben het hier over toiletten. Iedereen doet daar toch gewoon hetzelfde?
Of je nou man, vrouw, non-binair, of wat dan ook bent, een wc is een wc.”
Ze vertelt over een recente ervaring in een café, waar iemand luidkeels klaagde over het ontbreken van aparte mannen- en vrouwentoiletten.
“Ik zat daar echt met mijn ogen te rollen,” lacht Mave. “Die gast deed alsof het einde van de wereld nabij was, terwijl hij gewoon moest plassen.”
Mave begrijpt niet waarom mensen zoveel weerstand hebben tegen het idee van een gedeeld toilet. “We delen toch ook liften, bussen, treinen?
Niemand maakt daar een probleem van. Maar zodra het over wc’s gaat, lijkt het alsof sommige mensen compleet doordraaien.”
Ze haalt haar schouders op. “Het is een plek waar je twee minuten bent, misschien vijf als je rustig wilt zitten. Waarom zo moeilijk doen?”
Toch merkt ze dat het onderwerp veel emoties oproept. “Mijn collega vertelde laatst dat haar opa helemaal boos werd toen hij hoorde over een genderneutraal toilet in een winkelcentrum.
Hij riep iets over ‘de tradities die kapot worden gemaakt’. Ik moest echt mijn lach inhouden. Tradities? Het is een wc, geen familie-erfstuk.”
Mave denkt dat het vooral te maken heeft met onwennigheid en angst voor verandering. “Kijk, ik snap wel dat het voor sommige mensen nieuw is.
Maar laten we eerlijk zijn: iedereen wil gewoon een schone wc waar je je comfortabel voelt. En als je dat hebt, wat maakt het dan uit wie er voor of na jou gebruik van maakt?”
Ze haalt ook aan dat genderneutrale toiletten vaak veel praktischer zijn. “Ik heb zo vaak meegemaakt dat de rij voor de damestoiletten gigantisch is, terwijl de mannen gewoon doorlopen. Met een gedeeld toilet heb je dat probleem niet meer. Het is gewoon een kwestie van efficiëntie. Wie kan daar nou tegen zijn?”
Maar niet iedereen deelt Mave’s nuchtere kijk. “Sommige mensen zeggen dat het ongemakkelijk is om naar dezelfde wc te gaan als iemand van een ander geslacht.
Maar wat is daar ongemakkelijk aan? Niemand let toch op je? En als dat wel zo is, dan ligt het probleem niet bij de wc, maar bij die persoon.”
Ze is even stil en voegt dan toe: “Misschien moeten we gewoon allemaal wat minder moeilijk doen. Dat zou een hoop schelen.”
Het gesprek gaat al snel over de bredere betekenis van genderneutrale toiletten. Voor Mave draait het om inclusiviteit. “Het is niet alleen een praktisch iets, het geeft ook een signaal af dat iedereen welkom is. Dat is toch mooi? Waarom zou je daar tegen zijn?”
Ze vertelt over een vriend die non-binair is en vaak twijfelt welke wc hij moet kiezen. “Hij zei dat hij zich altijd ongemakkelijk voelt, alsof hij verkeerd zit. Dat is toch naar? Met een genderneutraal toilet is dat probleem meteen opgelost.”
Mave vindt dat mensen hun energie beter kunnen besteden aan belangrijkere zaken. “Er zijn zoveel echte problemen in de wereld. Klimaatverandering, ongelijkheid, noem maar op. En dan gaan we ruzie maken over wie waar mag plassen? Het slaat echt nergens op.”
Toch blijft ze hoopvol. “Ik denk dat mensen er uiteindelijk wel aan wennen. Net zoals met rookvrije cafés en elektrische auto’s.
In het begin is er altijd gedoe, maar na een tijdje kijkt niemand er meer van op. Tot die tijd blijf ik gewoon tegen iedereen zeggen: het is een wc. Niet meer, niet minder.”
Met een glimlach neemt Mave nog een slok koffie. “Misschien moet ik maar een T-shirt laten maken met die tekst erop,” grapt ze. “Dat zou me een hoop discussie schelen.” En gelijk heeft ze.