De naam André Hazes roept bij veel Nederlanders meteen nostalgie op. Meezingen met Zij gelooft in mij, kippenvel bij De Vlieger, en het jaarlijkse spektakel Holland Zingt Hazes dat duizenden bezoekers trekt. Maar achter dat warme gevoel schuilt inmiddels ook een steeds luider wordende discussie. Zeker nu Gordon zich heeft uitgesproken in een spraakmakend interview op Yoursafe Radio.
Hij trekt fel van leer tegen het massale eerbetoon aan Hazes senior en noemt hem ronduit “een pedofiel”. Het land is in rep en roer – en terecht. Want wat Gordon hier zegt, gaat voor veel mensen simpelweg te ver.
Harde woorden in de ochtendradio
Vrijdagochtend was het raak. Gordon, zelf geen onbekende als het gaat om uitgesproken meningen, had er genoeg van. Hij begreep niet hoe een man als André Hazes anno 2025 nog steeds wordt gevierd als volksheld, terwijl er volgens hem ernstige feiten over hem bekend zijn.
In het interview verwijst Gordon naar uitspraken van Rachel Hazes, die ooit vertelde dat zij pas 12 was toen zij Hazes ontmoette, en dat hun relatie begon toen zij 15 was en hij ruim 20 jaar ouder.
Voor Gordon reden genoeg om het publiek een spiegel voor te houden. “We staan allemaal te lallen tijdens Heel Holland Zingt Hazes, maar die man lag gewoon met een kind in bed,” zei hij letterlijk.
En daarmee trapte hij hard tegen een heilig huisje aan.
De dubbele standaard waar Gordon op wijst
Gordon haalde ook Marco Borsato aan als voorbeeld. Een artiest die door beschuldigingen – zonder rechtszaak of veroordeling – in de ban is gedaan.
Zijn muziek wordt nauwelijks nog gedraaid, optredens zijn verleden tijd, en het publieke imago ligt in puin. “Maar Hazes? Die zingen we nog steeds massaal toe. Dat is toch krom?” aldus Gordon.
En ergens heeft hij natuurlijk wel een punt. Waarom worden sommige artiesten keihard aangepakt, terwijl anderen ongemoeid blijven?
Waarom mag je bij de een de muziek niet meer los zien van het gedrag, maar krijgt de ander wél een podium op nationale televisie?
Toch voelt het pijnlijk respectloos
Dat gezegd hebbende: de manier waarop Gordon zijn punt maakt, schiet bij veel mensen in het verkeerde keelgat. Niet alleen fans, maar ook mensen die zich simpelweg ongemakkelijk voelen bij het feit dat een overleden artiest – die zichzelf niet meer kan verdedigen – zo publiekelijk wordt neergesabeld.
Want laten we eerlijk zijn: Hazes is al twintig jaar dood. Is dit dan het moment om zulke zware beschuldigingen op tafel te gooien?
Bovendien zijn de uitspraken gebaseerd op oude verhalen, geruchten en verklaringen die nooit juridisch zijn onderzocht. Rachel Hazes heeft inderdaad ooit in een interview verteld over het leeftijdsverschil en hoe jong ze was toen hun relatie begon.
Maar of dat betekent dat André Hazes daarmee een “pedofiel” genoemd moet worden, is nogal een harde conclusie. Het woord alleen al is beladen, en het gebruik ervan zonder bewijs roept niet alleen emoties op, maar ook juridische vragen.
Persoonlijke ervaringen of oude vetes?
Gordon liet ook weten dat hij persoonlijk nare ervaringen heeft gehad met Hazes. Hij beschrijft een incident in een vliegtuig, waarbij hij getuige zou zijn geweest van huiselijk geweld.
“Ik vond het echt een vreselijke man,” zegt hij. Dat klinkt oprecht – en het kan verklaren waarom zijn toon zo fel is. Maar het roept ook de vraag op: spreekt Gordon hier als slachtoffer, of als iemand met een oude vete?
Het is geen geheim dat Gordon en de familie Hazes niet bepaald goede vrienden zijn. In het verleden zijn er meerdere conflicten geweest, en ook op sociale media zijn de verwijten over en weer niet mals.
Het is dus lastig om zijn uitspraken volledig objectief te beschouwen.
Een ongemakkelijk maar nodig gesprek?
Toch valt er niet alles zomaar weg te wuiven. De discussie die Gordon aanzwengelt is ongemakkelijk, maar ook belangrijk. Hoe gaan we als samenleving om met beroemde mensen die – achteraf gezien – misschien grensoverschrijdend gedrag hebben vertoond?
Moet dat gevolgen hebben voor hoe we ze herdenken? En is het terecht dat sommige mensen worden “gecanceld”, terwijl anderen op een voetstuk blijven staan?
Het is een discussie die breder gevoerd moet worden. Maar of die discussie gevoerd moet worden op een sensatiezuchtige manier, live op de radio, is een ander verhaal.
Respect, nuance en zorgvuldigheid zijn dan onmisbaar – en juist dat leek vrijdagmorgen te ontbreken.
Nieuwe geruchten gooien olie op het vuur
Alsof het allemaal nog niet genoeg was, liet Gordon ook nog even vallen dat er mogelijk een onbekende zoon van Hazes zou rondlopen.
Een gerucht, zonder enige onderbouwing, dat opnieuw het imago van de volkszanger onder druk zet. En dat maakt het des te pijnlijker voor zijn nabestaanden – waaronder zijn kinderen – die nog dagelijks met de erfenis van hun vader leven.
Is het tijd om kritischer te kijken?
Misschien is het goed dat we wat kritischer worden. Dat we artiesten niet klakkeloos op een voetstuk zetten, puur omdat ze goede muziek maken.
Maar er is een verschil tussen kritisch zijn en iemand publiekelijk afbreken zonder weerwoord. En daar wringt het bij de uitspraken van Gordon.
Want in zijn ijver om de waarheid aan het licht te brengen, lijkt hij het respect voor de overledene en zijn familie volledig uit het oog te verliezen.
De balans tussen waarheid en respect
Wat Gordon zegt raakt aan een gevoelige snaar. Er zijn terechte vragen over hoe we omgaan met de daden van artiesten uit het verleden.
Maar hoe we die vragen stellen, is minstens zo belangrijk. Respect, empathie en timing doen ertoe. En wie zich laat leiden door woede of persoonlijke frustratie, riskeert de geloofwaardigheid van zijn boodschap.
De discussie is geopend, maar de manier waarop doet meer kwaad dan goed. Misschien is het tijd dat we minder schreeuwen en meer luisteren – naar feiten, naar context, en naar elkaar.
Wat denk jij? Gaat Gordon te ver, of heeft hij een punt? Laat het weten in de reacties.