Tom was er klaar voor. Na een lange werkdag besloot hij zichzelf te trakteren op zijn favoriete comfort food: een sappige burger met alles erop en eraan. “Ik had me er echt op verheugd,” vertelt hij. “Zo’n lekkere, klassieke burger met vlees, kaas, en saus. Gewoon zoals het hoort.”
Hij liep naar een burgerzaak en bestelde met grote trek. Maar wat hij vervolgens kreeg, zorgde voor een flinke teleurstelling.
“Ik neem een hap en denk: dit smaakt vreemd,” zegt Tom. “Het had niet die typische smaak van een rundvleesburger.
Eerst dacht ik dat het misschien oud vlees was of zo, maar toen ik de verpakking nog eens bekeek, stond er: ‘Vegan burger’. Ik kon het gewoon niet geloven.”
Voor Tom was dit een enorme tegenvaller. “Als ik een vegan burger had gewild, had ik dat wel gevraagd. Maar ik bestelde gewoon een normale burger. Ze hebben me niet eens verteld dat het geen vlees was. Dat kan toch niet?”
Hij ging terug naar de balie om verhaal te halen. “Ze zeiden doodleuk: ‘Oh, dat is nu onze standaardoptie. Als je vlees wilt, moet je dat erbij zeggen.’ Nou, pardon? Sinds wanneer moet ik specifiek vragen om vlees bij een burger?”
De ervaring heeft Tom aan het denken gezet. “Waar gaat het heen met de wereld? Moet ik me tegenwoordig serieus zorgen maken of ik wel echt krijg wat ik bestel?
Het lijkt wel alsof ze ons willen opdringen om vegan te worden, zonder dat we het doorhebben.”
Tom is geen tegenstander van vegan opties, benadrukt hij. “Als mensen vegan willen eten, prima. Moet iedereen lekker zelf weten. Maar ik vind wel dat je eerlijk moet zijn tegen je klanten.
Als ik vlees bestel, verwacht ik vlees. Niet een of andere slap aftreksel dat toevallig lijkt op een burger.”
Het is een ervaring die hij niet snel vergeet. “Ik voel me een beetje bedrogen,” geeft hij toe. “Eten is iets persoonlijks, en ik vind het belangrijk dat je krijgt wat je verwacht. Dit voelt gewoon als een soort valstrik.”
De fastfoodketen heeft inmiddels gereageerd op soortgelijke klachten, zo ontdekte Tom later. “Ze zeggen dat ze hun menu willen verduurzamen en dat vegan de toekomst is.
Hartstikke mooi hoor, maar zeg dat dan duidelijk. Laat mensen zelf kiezen, in plaats van ze dit door de strot te duwen.”
Tom merkt dat hij niet de enige is die zich hieraan stoort. “Ik heb het er met vrienden over gehad, en ze zijn het met me eens. Iedereen snapt dat duurzaamheid belangrijk is, maar je moet klanten wel respecteren. Niet iedereen wil vegan eten, en dat is ook oké.”
Ondanks zijn boosheid probeert Tom de situatie luchtig te bekijken. “Misschien is dit een les om beter op te letten bij wat ik bestel. Maar het verandert niks aan het feit dat ze het gewoon hadden moeten zeggen.
Dit soort dingen zet mensen alleen maar verder af van het hele vegan-idee, terwijl dat waarschijnlijk niet eens de bedoeling was.”
Tom hoopt dat restaurants en ketens hier iets van leren. “Het gaat om transparantie,” legt hij uit. “Als je veranderingen doorvoert, wees daar dan eerlijk over.
Mensen moeten weten wat ze eten, zodat ze zelf een keuze kunnen maken. Het is toch niet zo moeilijk?”
Voor nu blijft Tom voorzichtig als hij iets bestelt. “Ik ga niet stoppen met burgers eten hoor,” grapt hij. “Maar de volgende keer vraag ik wel drie keer of het echt vlees is.”